Het succesverhaal van Horner: hoe een man zonder racesnelheid het topteam van Red Bull opbouwde

Christian Horner viert zijn 49e verjaardag en zijn achttiende seizoen in de Formule 1. In 2005 nam de teambaas voor het eerst de leiding over van een renstal uit de koningsklasse van de autosport toen energiedrankjesfabrikant Red Bull besloot Jaguar over te nemen. Vanaf dat moment heeft Horner, met de hulp van enkele andere prominente figuren in de autosport, een imperium op weten te bouwen met Red Bull Racing. De motorsportcarrière van de man uit Leamington Spa ging echter niet altijd over rozen. F1Maximaal duikt speciaal voor de verjaardag van Horner in het verhaal van de Red Bull-teambaas.

In de afgelopen achttien seizoenen heeft Red Bull twee wereldkampioenen geleverd die samen zes keer de coureurstitel wisten te veroveren. Daarnaast pakte de Oostenrijkse renstal vijf keer het constructeurskampioenschap. Het duurde even voordat Red Bull ook daadwerkelijk competitief kon zijn, maar vanaf het 2009-seizoen is het team bijna steevast in de top-drie te vinden. De nieuwe aerodynamische reglementen betekenden dat het team kon bovendrijven, maar toen het hybride tijdperk zich aandiende, moest Red Bull haar meerdere erkennen in Mercedes. Nu lijkt een nieuwe periode van Red Bull-dominantie weer voor de deur te staan.

Brundle: 'Helaas was je nooit snel genoeg'

Horner had als jonge jongen dezelfde dromen als de meeste andere karters: Formule 1-coureur worden. In 1993 maakte een toen twintigjarige Horner de overstap naar de regionale Formule 3-serie en daar kende hij een degelijk seizoen. Het bleek uiteindelijk het meest succesvolle jaar uit de actieve racecarrière van de Brit te zijn. Horner wist zes van de veertien races te winnen en stond nog eens vier keer op het podium. Het was echter net niet goed genoeg voor het kampioenschap. De jaren daarna kon Horner geen potten meer breken in de autosport.

Toch kwam Horner in de 1997 in de opstapklasse van de Formule 1 terecht. Dat jaar heeft hij met wat los geld, samen met zijn vader, een team opgezet in de Formule 3000, namelijk Arden. Om het een teleurstellend seizoen te noemen, zou een understatement zijn. Horner eindigde op de 21e plek in het kampioenschap en hij scoorde in totaal maar één schamel puntje. In zes van de tien races wist Horner zich niet eens te kwalificeren voor de race. Een jaar langer mocht hij blijven bij Arden, maar het werd opnieuw geen succes, aangezien de huidig Red Bull-teambaas nul punten op zijn naam wist te schrijven. In een onderonsje met Martin Brundle tijdens de Grand Prix van Singapore bracht de verslaggever het teleurstellende feit op. 'Het is jammer dat je te oud was om hier ooit te rijden', zo reageerde Horner grappend. 'Het is jammer dat hij nooit snel genoeg was om de Formule 1 te bereiken', was de reactie van Brundle.

Horner zet Arden naar zijn hand op weg naar F1

Ondanks dat Horner zijn racecarrière na het 1998-seizoen zelf beëindigde, bleef hij wel betrokken bij de Formule 3000. Hij besloot het team van Arden verder te ontwikkelen en dat deed de Brit met succes. In deze periode startte ook al de relatie met de huidige Red Bull-adviseur Helmut Marko, die in 1997 zelf nog een team in de Formule 3000 had, genaamd RSM Marko. Het team van de Oostenrijker had Juan Pablo Montoya in dienst, die in 1998 uiteindelijk het kampioenschap wist te winnen al deed hij dat toen voor Super Nova Racing. Horner had voor zijn eerste seizoenen in de Formule 3000 een trailer gekocht van Marko, waardoor de naam van de eigenaar van Arden in het hoofd bleef hangen van de man die het Red Bull Junior Team leidde.

In de eerste jaren na het beëindigen van zijn eigen racecarrière kende hij met het team van Arden nog niet direct grote successen. Het team had daar eerst geld voor nodig en dat kreeg de renstal in enige mate van Lukoil, maar de coureurs konden de benodigde resultaten nog niet behalen. Pas in 2002 behaalde Arden het succes waar Horner op wachtte, maar daarvoor moest het team eerst wel de deal met Lukoil verscheuren. Ondanks dat Arden het kampioenschap wist te pakken, ging dat niet zonder de nodige controverse. Tomas Enge, één van de coureurs van het team, pakte namelijk ook de titel in het coureurskampioenschap, maar moest deze opgeven nadat hij geen negatieve drugtest kon overleggen. Daardoor nam Sébastien Bourdais, racend voor Super Nova Racing, de eerste plek over van de Tsjech.

Horner zag dat hij het in zich had om de stap naar de Formule 1 te maken, maar in de koningsklasse van de autosport werd er nog niet echt positief gereageerd op de Brit. In 2004 wist Arden met Vitantonio Liuzzi, en als supportact Robert Doornbos, beide kampioenschappen te pakken. Horner besloot het heft in eigen handen te nemen en een poging te doen om het team van Jordan over te nemen. De twee partijen werden het niet eens over de prijs, waardoor Horner geduldig moest blijven. Even verderop in de Formule 1-paddock werd een andere overname wel beklonken. Red Bull had namelijk het team van Jaguar overgenomen en Marko, die als adviseur aan de slag ging, kende nog een naam die het als teambaas zou gaan maken. Dietrich Mateschitz ging akkoord en Horner deed zijn intrede bij het team.

Jongste F1-teambaas slaat al vroeg belangrijke slag op weg naar dominante jaren

In 2005 kreeg Horner niet alleen de titel Red Bull-teambaas, maar ook van jongste teambaas ooit in de Formule 1. De Brit had maar acht weken om zijn filosofie over te brengen op de rest van het team, want de Grand Prix van Australië kwam er al in rap tempo aan. Red Bull nam voor haar eerste seizoen in de koningsklasse David Coulthard en Christian Klien aan als coureurs en de eerste Grand Prix van het seizoen verliep zeker niet dramatisch. Met de Cosworth-krachtbron achterin de auto pakte Red Bull direct een dubbele puntenfinish in Melbourne. De goede vorm kon de renstal nog een aantal Grands Prix weten vasthouden, maar vooral in de twee helft van het seizoen werden er amper punten meer gehaald. Hierdoor eindigde Red Bull uiteindelijk als zevende in het constructeurskampioenschap.

In de jaren die volgden bleef het team een beetje op dezelfde plek hangen, maar in 2006 wist Red Bull wel een zeer belangrijke slag te slaan. Adrian Newey, die toentertijd al bekend stond als een topingenieur, werd namelijk binnenboord gehaald. In de onderhandelingen speelde Horner ook een hele belangrijke rol. Het was voor de teambaas natuurlijk van cruciaal belang om Newey te overtuigen van het pad dat Red Bull graag wilde bewandelen. In The Diary of a CEO-podcast gaf de Red Bull-teambaas recentelijk nog aan dat Newey geloofde in het project van de Oostenrijkse renstal. De eerste jaren van Newey bij het team leverden echter niet direct succes op. Vooral de motoren achter in de Red Bull-bolide zorgden vaak voor pech, waardoor het team nooit echt kon strijden om de titel. De renstal had een reglementswijziging nodig.

Die grote reglementswijziging kwam in 2009, maar dat jaar wist Red Bull niet direct toe te slaan. Brawn GP had wat mazen in de wet gevonden, waardoor het team Jenson Button kon voorzien van een pijlsnelle auto. Toen de andere teams het team van Ross Brawn bij wisten te halen, begon Red Bull, vooral onder leiding van Sebastian Vettel, races te winnen. Toen het slimmigheidje van Brawn GP uiteindelijk verboden werd, kon Red Bull echt gaan strijden om de wereldtitels. In 2010 was het dan ook gelijk raak. Vettel pakte zijn eerste wereldtitel en ook Red Bull ging er met het constructeurskampioenschap vandoor. Dat was slechts de opmaat voor nog drie succesvolle jaren. De visie van Horner, met de onverbiddelijke steun van Marko en Mateschitz, wierp zijn vruchten af.

Red Bull moet uit een dal kruipen

Vanaf 2014 nam Mercedes de leiding over in de Formule 1. De Duitse renstal pakte in totaal acht constructeurskampioenschappen en Red Bull kwam alleen in 2021 dichtbij. Dat jaar wist Max Verstappen natuurlijk wel de coureurstitel te bemachtigen, maar het was een lange weg naar hernieuwd succes voor de Oostenrijkse renstal. De nieuwe reglementen omtrent de motoren zorgden ervoor dat Renault een stap achteruit zette. Bovendien was er een wisseling van de wacht binnen het rijdersgareel. Daniel Ricciardo was de nieuwe ster geworden bij Red Bull in 2014, een jaar waarin de Australiër direct Vettel wist te verslaan. De viervoudig wereldkampioen kreeg voor het seizoen daarna een aanbieding die hij niet kon afslaan; een contract bij het legendarische Ferrari.

Het 2015-seizoen was uiteindelijk bijzonder slecht in sportief oogpunt voor Red Bull. Het team wist geen race te winnen en eindigde op de vierde plek in het kampioenschap. Bij het zusterteam Toro Rosso gebeurde wel iets bijzonders. Verstappen maakte op zeventienjarige leeftijd zijn debuut en liet direct aan de Formule 1-wereld zien waar hij toe in staat was. Een jaar later zou de Nederlander zijn debuut maken voor de Oostenrijkse renstal en zou hij direct zijn eerste zege pakken. Marko en Horner geloofden heilig in de kansen van Verstappen om in de toekomst wereldkampioen te worden, maar daarin schoot het duo volgens Ricciardo wel door. De meervoudig racewinnaar maakte de overstap naar Renault, maar bij Red Bull bleek men uiteindelijk gelijk te krijgen. Verstappen werd de wereldkampioen die ze altijd in hem zagen.

Daarvoor moest het team nog best veel moeilijkheden overwinnen, vooral gezien de prestaties van de Renault-motor. Horner en Cyril Abiteboul hadden in de relatie tussen beide renstallen een stevige vete gecreëerd en die relatie bleek niet meer te herstellen. Red Bull koos, met alle risico's van dien, om in zee te gaan met Honda. Een gok die in 2021, en ook nu in 2022, het team dus goed uitkwam. De Japanse motorfabrikant bracht Red Bull de betrouwbaarheid waar het team al die jaren naar zocht. Bovendien heeft de motor ook een uitstekende performance, waardoor Red Bull dit seizoen ook de constructeurstitel binnen kon slepen. Hoe succesvol Red Bull ook is geweest in de afgelopen achttien jaar, het is zeker niet makkelijk geweest. Maar als een ingenieur als Newey in je project gelooft, dan doe je iets goed. Horner zal dan ook de boeken ingaan als één van de beste teambazen in de geschiedenis van de Formule 1.