De Formule 1 introduceert dit jaar bij drie Grands Prix sprintraces. Hoewel het geen nieuwe idee is binnen de autosport, is het voor de koningsklasse nog wel onbekend terrein. Het is dan ook begrijpelijk dat niet iedereen op de hoogte is van hoe zo'n sprintrace-weekend precies in zijn werking treedt. Geen zorgen, F1Maximaal heeft alles wat jij moet weten over de sprintraces die in 2021 verreden zullen worden op een rijtje gezet.
De sprintraces zullen in de Formule 1 een belangrijk doel dienen, namelijk het bepalen van de grid voor de hoofdrace op zondagmiddag. Uiteraard moet er voor de sprintrace zelf ook een startopstelling komen. Daarvoor is er nog steeds de gebruikelijke kwalificatiesessie zoals we deze kennen. In plaats van op de zaterdagmiddag, verschuift deze nu naar de vrijdagmiddag naar het tijdslot van de tweede vrije training. Deze neemt dan weer de plek over van de derde vrije training op de zaterdagochtend. Voor de eerste vrije training en de hoofdrace verandert er niets, behalve dat de race op zondag een startopstelling krijgt die bepaald is door een sprintrace in plaats van de kwalificatie. Het format wordt daarom ook wel 'sprintkwalificatie' genoemd. Hieronder ziet u het oude en nieuwe format nog even op een rijtje.
| Oud format | Nieuw format |
| VT1 - vrijdagochtend (60 minuten) | VT1 - vrijdagochtend (60 minuten) |
| VT2 - vrijdagmiddag (60 minuten) | Kwalificatie - vrijdagmiddag (drie sessies van 18, 15 en 12 minuten) |
| VT3 - zaterdagochtend (60 minuten) | VT2 - zaterdagochtend (60 minuten) |
| Kwalificatie - zaterdagmiddag (drie sessies van 18, 15 en 12 minuten) | Sprintrace - zaterdagmiddag (circa 35 minuten/100 kilometer) |
| Grand Prix - zondagmiddag (1 uur en 45 minuten/minimaal 305 kilometer) | Grand Prix - zondagmiddag (1 uur en 45 minuten of minimaal 305 kilometer) |
Net als in de Formule 2 zijn er punten te verdienen in zo'n sprintrace, als is de verdeling wel significant anders. In de lagere klasse krijgt de top 8 punten, in de Formule 1 enkel en alleen de top drie. De winnaar krijgt dan drie punten, de tweede man krijgt er twee en de hekkensluiter van het podium krijgt er slechts één. Iedereen lager dan P3 gaat naar de race op zondag met lege handen.
Sprintraces verschillen niet heel veel van een normale Grand Prix, behalve in het feit dat ze een stuk korter zijn. Zo zal een sprintrace over een derde van een normale raceafstand worden gehouden. Een Grand Prix wordt over een afstand van minimaal 305 kilometer verreden in ongeveer 1 uur en 45 minuten. Een sprintrace vindt plaats over 100 kilometer in iets meer dan een halfuur. Het is dus een aanzienlijk kortere wedstrijd.
Naast een puntenverdeling zijn er nog meer zaken nodig die moesten worden geregeld voordat de sprintraces zouden plaatsvinden. Denk bijvoorbeeld aan locaties, want waar zouden ze eigenlijk moeten plaatsvinden? Het circuit van Silverstone in het Verenigd Koninkrijk maakte als eerste bekend dat zij één van de drie locaties zouden zijn waar een sprintrace wordt georganiseerd. De andere twee locaties zijn Monza en Interlagos, de sprintraces worden dus verreden tijdens de weekenden van de Grands Prix van Italië en Brazilië.
De teams een vergoeding voor deelname en mogelijke schade. Het gaat om een bedrag van 600.000 dollar, omgerekend ongeveer vijf ton in euro's. Daar bovenop krijgt elk team per sprintrace een bedrag van 75.000 dollar (ongeveer 61.000 euro, red.) om de kosten van de deelname te dekken. Om gebruik te kunnen maken van het extra budget, moeten teams kunnen aantonen dat er schade is geweest. Deze financiële vergoeding is bijgevoegd aan het concept nadat teams vreesden dat mogelijke gevolgen van de wedstrijd problemen op zouden kunnen leveren bij het naleven van het budgetplafond.
De steun van de teams kwam er na enig overleg en zo stond er eigenlijk niks meer in de weg van de drie sprintraces die dit jaar worden gehouden. Dat kwam dankzij een zogeheten super majority. Om dat te bereiken, moeten de FIA, de Formule 1 zelf en de tien teams een overgrote meerderheid aan stemmen zien te halen. De FIA en de Formule 1 hebben allebei tien stemmen tot hun beschikking en per team is er één stem beschikbaar. Zo kom je uit op een totaal van dertig stemmen. Daarvan moeten er maar liefst achtentwintig stemmen voor zijn. Voor de sprintraces bleek dit geen probleem: het plan werd unaniem aangenomen, hetgeen betekent dat iedereen voor het format stemde.
Nadat de teams het plan ondersteunden en de locaties ook waren aangewezen, was het tijd om een reglement te verzinnen voor deze speciale weekenden. Zo gaat parc fermé, de regel waarin Formule 1-teams de bolides niet meer aan mogen passen, op vrijdag al in, terwijl de coureurs ook vrije bandenkeuze krijgen tijdens de sprintrace op zaterdag, evenals de wedstrijd op zondag. Daardoor is de bandenkeuze in Q2 niet meer bepalend voor de band waar de top tien op zondag mee moet beginnen aan de race.
Tenslotte is er ook een knoop doorgehakt met betrekking tot de rest van het bandenreglement. Alle coureurs krijgen namelijk slechts twaalf bandensets ter beschikking voor het hele weekend: zes maal de zachtste band, vier keer een setje mediumbanden en twee keer de hardste compound. Bij normale Grand Prix-weekenden krijgen de coureurs nog wel gewoon vrije keuze in bandensets en is Q2 wel bepalend voor de startband op zondag.
Achter ieder plan zit uiteraard een reden. Het is niet zo dat Ross Brawn en Stefano Domenicali op een dag wakker werden en dachten 'laten we zonder reden het hele format op de schop nemen'. De uitvoerend directeur en CEO van de Formule 1 zien de sprintraces namelijk als één van de mogelijkheden om de sport aantrekkelijker te maken voor de fans. De zaterdag en vrijdag waren volgens de twee maar weinig spectaculair.
Door de kwalificatie naar de vrijdag te verplaatsen en een race op zaterdag te houden, zou een raceweekend nu een betere verdeling van baanactie moeten krijgen en zo zorgen voor meer spektakel voor de toeschouwers. We zullen er dit jaar achter komen of het plan kans heeft op slagen. Zo niet, dan worden de sprintraces zo weer van tafel geveegd en zit het er dik in dat we deze ook in de toekomst niet meer zullen zien.
Door: Terrence Riepma
Lees het artikel op de mobiele website