Drie overwinningen in tien races, dat is de luttele oogst die Ferrari vooralsnog binnen heeft gehaald. Het Italiaanse paardje steigert al jaren niet meer, maar nu het dit seizoen aanstalten maakte dit weer te doen, sloeg Ferrari het zelf neer. Met wederom een volstrekt onbegrijpelijke reeks strategische zetten hebben de Italianen niet alleen Charles Leclerc, maar ook zichzelf stevig in de vingers gesneden.
Genietende van de Italiaanse avondzon en vooruitkijkend op 2022, zal Mattia Binotto aan de vooravond van het nieuwe seizoen een glimlach op het gezicht zijn ontsprongen. De concurrentie had nooit kunnen vermoeden dat de rode Ferrari de beste machine van het gehele veld zou voortoveren. Na magere jaren leken de wittebroodsweken in aantocht. De eerste paar races kon de euforie niet op. Een onvoorstelbare voorsprong op Red Bull Racing en Max Verstappen deed de hoop van de Ferrari-fans ontspringen; zou een wereldtitel dan echt mogelijk zijn?
Daar viel het woord, de wereldtitel. Had het maar niet geklonken, zo zal Binotto nu denken. De rijke historie en allure van 's werelds bekendste sportwagenmerk zorgden voor torenhoge verwachtingen en bovenal druk. En ja, dit laatste is de grootste achilleshiel van de Scuderia Ferrari. In het voetbal roept men wel eens: ze weten het niet meer!, als grapje na een doelpunt, maar nu Red Bull steeds weer opnieuw 'scoort' begint dit grapje iets te realistisch te worden. Ferrari gaat gebukt onder het schijnbaar grote juk van druk. Daar kan zelfs een goed rijdersduo met een topwagen niet tegenop boksen.
Nagenoeg foutloos, zo is het seizoen van Monegask Leclerc vooralsnog op te sommen. Op een domme fout in Imola na, excelleert de Ferrari-coureur met enkele indrukwekkende kwalificatierondjes tot gevolg. In eigen land was de flitsende jongeling op weg naar misschien wel één van de beste ronden ooit in de kwalificatie, totdat Sergio Pérez zijn wagen delicaat in de muur parkeerde. Desondanks werd het P1 voor de kroonprins van Ferrari. Weinig staat een overwinning meer in de weg als je vanuit de eerste plaats mag starten in het prinsendom. Toch kwam Leclerc iets tegen onderweg: zijn eigen team. Hoe krijg je het voor elkaar om drie plekken te verliezen op het meest nauwe stratencircuit van de kalender? Ferrari demonstreert het welwillend.
Dergelijke flaters kunnen de besten overkomen, dat blijkt dan wel. Echter moet het niet nog een keer gebeuren, wil men competitief blijven in de meest prestigieuze raceklasse ter wereld. Helaas werkt Ferrari net als een klein kind in vele opzichten. Mama, mag ik op de bank springen? Als de reactie een duidelijk 'nee' is, voelt het kind toch de roep van binnen om duidelijk 'ja' te doen. Het is dan ook een zekerheid dat de belhamel twee tellen later staat te springen op de bank. Bij Ferrari gaat het in teammeetings waarschijnlijk net zo. Iedereen schreeuwt dat strategische blunders nooit meer voor mogen komen, maar de strategen zelf zien dit als een ouderlijke zegen om nog eens een strategische rotstreek op te voeren.
Dat Sainz aan de leiding lag na ronde 1 op Silverstone was ook een soort 'make a wish'-scenario. Na een fantastische demonstratie van hoe je niet moet starten, had hij het grote geluk dat hij het nog eens mocht proberen. Onder druk presteert de Spanjaard steevast matig, al deed hij zijn werk solide bij de herstart. Uitzondering bevestigt de regel, zo denk ik dan. Zijn teamgenoot presteert daarentegen alom maximaal, tenzij zijn materiaal het begeeft. Wie de kroonprins van de Scuderia is, is ook meer dan duidelijk geworden dit seizoen. Zelfs met een kapotte auto reed Leclerc harder dan de gazelle die zijn teamgenoot voorstelt; snel, maar niet snel genoeg als de roofdieren opdagen.
Als men dan het vraagstuk krijgt voorgeschoteld gedurende de race wie de voorkeur dient te hebben, dient men toch de kroonprins de voorkeur te geven? Schijnbaar vormde dit vraagstuk een pittige kluif voor de drie breincellen die in het team van Ferrari nog werken onder druk. Na lang wikken en wegen krijgt Leclerc eindelijk vrije doorgang. Nu kan een flinke hap worden genomen uit de achterstand op Red Bull, zo zal men gedacht hebben. Esteban Ocon zorgde echter voor een volgende climax; safety car met nog dertien ronden te gaan. Iedereen krijgt nieuw rubber, behalve monsieur Leclerc. Zelfs een ronde later doet Ferrari niks, waardoor de Monegask een lekker hapje wordt met een veld aan roofdieren achter zich.
Carlos Sainz kon voor het eerst een zege vieren, maar had Ferrari het niet anders moeten spelen? (Foto: Ferrari Media)
Flink inlopen in het kampioenschap? Nein danke, aldus Ferrari. Met wederom strategisch geblunder is niet alleen de meest prominente speler van het team gepiepeld, maar ook het gehele Italiaanse enclave. Verstappen verliest minder punten dan hij zou doen als Leclerc eerste zou zijn geworden en hij tweede. Pérez weet na een flinke inhaalrace meer punten te scoren dan zijn concurrent en Red Bull heeft de schade optimaal beperkt. Het lijkt wel alsof Ferrari probeert om de wereldkampioen niet uit eigen gelederen te laten komen. In het Frans noemen ze dit sabotage.
Met de realisatie dat Russell dichterbij staat dan Verstappen, kruipen de Italianen in de schaduw der schaamte. In een zwaar inferieure wagen heeft de Brit het voor elkaar gekregen om bijna net zo veel punten bij elkaar te schrapen als zijn in het rood geklede collega's. Betrouwbaarheidsproblemen hebben de Ferrari's geen goeds gedaan, maar ook dat hebben ze waarschijnlijk aan zichzelf te danken. Niemand zal het beamen, maar ik heb een donkerbruin vermoeden dat performance voorrang heeft gekregen boven betrouwbaarheid met de geüpdatete motor. Als je daarnaast nog bijna dertig punten misloopt door strategisch geklungel, vind ik het erg gewaagd om met de corrigerende vinger naar je topcoureur te wijzen na afloop van de race.
Dat er maar een handjevol mensen meeviert met de overwinning van Sainz, zegt genoeg. Ferrari is een gebroken team dat barst van de frustratie. Leclerc heeft alle recht om woedend te zijn, maar zal volgende keer ook meer initiatief moeten tonen als hij doorheeft dat hij naar de slachtbank gevoerd wordt. Om nog maar iets van kans te maken de rest van het jaar, moeten de soft skills van Binotto genoeg zijn om het gebroken team weer te lijmen.
De grote baas heeft echter vele gezichten, zo blijkt wel deze week. Of een diner met zijn kroonprins genoeg is om alles bij te leggen, is maar de vraag. Als er op de baan niks verandert, zullen Michelin-sterren niet genoeg zijn om de vrede te bewaren. Zoals zo vaak de afgelopen jaren toont Ferrari aan ronduit incapabel te zijn als het onder druk staat. De Scuderia-fans wachten ondertussen op een leider die het paardje weer kan laten steigeren.
Door: David Ruiter
Altijd al willen schrijven over Formule 1? Solliciteer dan nu bij F1Maximaal!
Zet in bij Bet365 en ontvang een welkomstbonus van 100 euro.
Registreer en speel mee bij Jack's en ontvang een mooie free bet tot wel €50 euro!
Let op: Gokken kan verslavend zijn, speel bewust 18+, hands24
Lees het artikel op de mobiele website