Retro | Vijf bijzondere Alfa Romeo momenten

Alfa Romeo is terug in de Formule 1. Dertig jaar nadat het merk voor het laatst betrokken was bij de Koningsklasse van de autosport keert Alfa terug als titelsponsor en technisch partner van Sauber.

De terugkeer van Alfa Romeo is goed nieuws voor de Formule 1 omdat het merk een grote historie in de sport heeft. Aan de hand van acht momenten proberen we in dit artikel de magie van Alfa Romeo te duiden.

Winst in de allereerste F1-race

In 1950 werd het wereldkampioenschap Formule 1 in het leven geroepen en hoewel heel veel fabrikanten deelnamen had alleen Alfa Romeo zich goed voorbereid. Op 13 mei 1950 werd Guiseppi Farina op Silverstone winnaar van de allereerst Grand Prix in het wereldkampioenschap. Alfa Romeo won dat jaar elke Grand Prix en zou ook het constructeurs-WK hebben gewonnen, als het bestaan zou hebben.

1951: Het eerste kampioenschap van Fangio

Het daaropvolgende jaar heeft Alfa Romeo flinke concurrentie van Ferrari en won het 'maar' vier van de zeven Grands Prix. Dat komt voornamelijk omdat de Alfa vele malen meer benzine verbruikt dan de concurrenten. Drie van de overwinningen kwamen op naam van Juan Manuel Fangio, die ook de wereldtitel wint. Ondanks het succes besluit Alfa zich eind 1951 terug te trekken uit de F1. Het bedrijf ziet het niet zitten om veel geld te investeren in een nieuw ontwerp.

Als motorleverancier van de 'fan-car'

Alfa Romeo verdween nooit helemaal uit de sport. Diverse privateers rijden in de jaren zestig met een Alfa-motor, maar pas in 1976 keert het merk officieel terug als motorleverancier van het destijds door Bernie Ecclestone geleidde Brabham-team. De Italianen hadden een krachtige platte 12 cilinder-motor geproduceerd die snel, maar ook zwaar en onbetrouwbaar. De grootte en het gewicht van de motor maakte het lastig om deze in het chassis te implementeren. Daarom verzon chef-ontwerper Gordon Murray iets revolutionairs: de fan-car, een wagen met een enorme ventilator onder de achtervleugel. Die ventilator zorgde ervoor dat de wagen aan het asfalt gezogen werd. Zodoende had Brabham geen 'ground-effect' nodig. De fan-car won de enige race die het reed met overmacht. Hevige protesten van de andere teams leidden ertoe dat de wagen verboden werd. De fan-car gaf Alfa Romeo wel de eerste overwinning sinds 1951.

1977: Volledige terugkeer

Terwijl ze bij Brabham meer en meer hun buik vol hadden van de onbetrouwbaar 12'' motor van Alfa Romeo, dachten ze in Italië dat ze goud in handen hadden. Het leidde er toe dat Alfa in 1977 als zelfstandig constructeur terugkeerde in de Formule 1. De eerste auto, de 177, was een gedrocht van een wagen, maar de opvolger, de 179, was een snelle, zij het onbetrouwbare Formule 1 wagen. De Italiaan Bruno Giacomelli kan er over mee praten. De coureur pakte op het circuit Watkins Glen zijn enige pole-position, startte goed en reed meer dan de helft van de race comfortabel aan de leiding toen dit gebeurde...

Giacomelli was overigens wel de coureur die Alfa Romeo hun eerste podiumplaats bezorgde sinds hun terugkeer als constructeur. De Italiaan reed in de seizoensfinale een fabuleuze race, spinde, reed zichzelf van achteren terug naar voren en pakte uiteindelijk de derde plaats.

1985: Eruit met een knal

In 1985 besloot Alfa Romeo uit de Formule 1 te stappen. Het Turbo-tijdperk was niet goed voor het Italiaanse merk. De motoren waren te sloom, te traag, te zwaar, te benzine slurpend en, vooral, te onbetrouwbaar. De auto van 1985, de 185T, was het dieptepunt. In Monaco werd deze wagen door Riccardo Patrese en Nelson Piquet vakkundig platgereden. De rest van het seizoen moest Alfa gebruik maken van het model van 1984.

Het team van Osella rijdt in 1986 en 1987 nog rond met Alfa Romeo motoren, maar het team maakt zo weinig indruk dat Alfa Romeo niet langer wil dat hun naam aan het team verbonden was. De motoren werden omgedoopt in Osella's en stilletjes nam Alfa afscheid.

Er was in 1988 nog even sprake van een samenwerking met Ligier, maar tijdens de wintertesten bleef coureur René Arnoux publiek verkondigen hoe slecht de Alfa Romeo-motoren wel niet waren. Alfa Romeo trok per direct de stekker uit het project en verliet de Formule 1 definitief. Kennelijk hadden toentertijd motorenfabrikanten iets minder geduld met coureurs dan Honda met Fernando Alonso had.