Ricciardo was jaloers op killer-collega's: 'Ik wilde net als hen zijn'

Daniel Ricciardo had in zijn tijd als Formule 1-coureur de bijnaam the honey badger, een dier dat zo nu en dan ook op zijn helm verscheen. De Australiër geeft aan dat er een heel verhaal zit achter de naam, en dat dit alles te maken heeft met het karakter van de honingdas. De voormalig coureur van Red Bull Racing legt uit dat het killerinstinct dat een Formule 1-coureur moet hebben, niet iets was wat op natuurlijke wijze tot hem kwam.

Ricciardo kan zich identificeren met de honingdas. ‘Als je hen iets afneemt, vechten ze terug’, legt hij uit op Ray White’s 2025 Connect conference, waar hij een van de sprekers was. Dat aspect van het dier ziet de coureur ook terug in zichzelf. ‘Ik denk dat dat een soort alter ego van mij was toen ik achter het stuur zat’, stelt hij. ‘Ik heb al sinds mijn kindertijd een competitieve inslag; ik was altijd competitief in alles wat ik deed’, voegt hij eraan toe.

Het gevoel voor competitie zat er dus al van jongs af aan in, maar het zogenaamde killerinstinct zat niet van nature in hem en kwam hem ook niet aanwaaien. ‘Het killerinstinct moest ik ontwikkelen en uit mezelf zien te halen. Van nature ben ik namelijk meer relaxed’, legt de goedlachse Australiër uit. ‘Een van mijn eerste trainers destijds, Stu Smith, heeft dat echt in mij naar boven gehaald. Ik moest er wel hard voor werken, maar toen ik het eenmaal liet zien, voelde dat best goed’, vertelt Ricciardo. ‘Het is leuk om af en toe eens stoer te zijn’, moet hij toegeven.

Killerinstinct kostte Ricciardo veel energie

Toch kostte het de voormalig teamgenoot van Max Verstappen moeite om die houding aan te houden. ‘Ik verbruikte te veel energie om altijd stoer te zijn, omdat dat niet natuurlijk voor me is. Ik zag andere coureurs die van 's ochtends tot 's avonds dat killerinstinct hadden en ik wilde net als hen zijn’, stelt hij, terugdenkend aan zijn oud-collega’s. ‘Ik denk dat mensen me zagen lachen en grappen maken, en dat zagen ze als een zwakte en dus onderschatten ze me. Maar ik zette mijn helm op en dacht: Oké, nu is het tijd om stoer te zijn, net als de anderen’, vertelt hij over de mindset die veranderde zodra het tijd was om te racen.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Een Formule 1-coureur moet soms flinke risico’s nemen om een plek te winnen of een race te winnen. Snelheid alleen is dus niet genoeg. ‘Er zijn veel coureurs die in hun eentje op het circuit kunnen rijden en snel zijn, maar als je met twintig anderen op het circuit rijdt, gaat het om racevaardigheid, en inhalen is daar een groot deel van’, stelt de coureur die vorig jaar een einde zag komen aan zijn Formule 1-carrière.

Een podium en een crash riskeren voor een zege?

Ricciardo geeft toe dat het soms best eng kan zijn om in de Formule 1 te racen. ‘Omdat er onvoorspelbaarheid en risico's aan verbonden zijn’, stelt hij. ‘Je kunt op de derde plaats liggen en denken: Ik sta op het podium, moet ik het risico nemen om te crashen?’ noemt hij een voorbeeld. Toch heeft hij vooral goede herinneringen aan de races die hij reed. ‘Het is het leukste wat er is, en ik heb altijd gedacht dat het beter was om te crashen dan het niet te proberen’, stelt de Australiër.

Uiteindelijk lukte het Ricciardo om dit zogenaamde killerinstinct aan te leren, waardoor alles wat makkelijker werd. ‘Het kwam op een punt dat het voor mij gewoon instinct was. Je accepteert dat als het niet lukt, je trots kunt zijn dat je het geprobeerd hebt’, vertelt de oud-coureur. ‘Ik vond het geweldig, en ik had het gevoel dat de concurrenten me zagen aankomen en wisten dat ik het zou proberen, dus ik was al een stap voor’, sluit hij af.