Gademan kon haar thuiszege amper bevatten: 'Dan denk ik dat er een trein aankomt, of een bandenstapel!'

Stel je voor: op vrijdag een training verrijden, vervolgens vanwege medische redenen niet fit verklaard worden, daarna toch mogen rijden, en de race winnen voor je thuispubliek. Dat is het kippenvelverhaal van Nina Gademan (22), die inmiddels een bijzondere band heeft opgebouwd met Circuit Zandvoort. Vorig jaar een F1 Academy-Wild Card, nu een racewinnaar. Op zaterdag klonk het Wilhelmus voor haar.

Gademan is nog niet eens zo heel lang geleden begonnen met racen. De coureur uit Drenthe begon in 2018 met karten en won een jaar later al een titel. Ze heeft bij verschillende takken van autosport gekeken, maar de single-seaters wekten toch echt haar interesse. Op 21-jarige leeftijd maakte ze in 2024 haar debuut in het Britse Formule 4-kampioenschap, waar ze haar eerste podium al pakte in het vierde raceweekend van het jaar.

Vorig jaar was ze een Wild Card in de F1 Academy, waar ze haar visitekaartje achterliet door twee keer als zesde te kwalificeren en op P4 en P10 te eindigen in de races. Sinds dit jaar is ze een vaste deelnemer in het vrouwenkampioenschap. Een knotsgek weekend op Zandvoort werd beloond met een zege. 'Ik had op vrijdag al gereden, maar dan is de baan nog niet zoals in de andere sessies', begint Gademan in een exclusief interview met F1Maximaal.nl.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

'We liepen wel tegen bepaalde dingen aan, zoals mijn blessures, dus we wisten dat het lastig ging worden', vervolgt ze. 'Toen kwam opeens het nieuws dat ik niet mocht rijden.' Veel gedoe volgde, waardoor Gademan haar weekend op haar thuiscircuit al volledig in het water zag vallen. Toch kreeg ze vlak voor de kwalificatie te horen dat ze wél mocht rijden. 'Dat was flink stressen de avond ervoor!' lacht ze. 'We waren heel erg snel, maar op een droge baan hadden we het lastig.'

Ongeloof heerste: 'Dan denk ik dat er een trein komt'

Gademan werd uiteindelijk achtste, wat betekende dat ze op zaterdag met de reverse grid vanaf poleposition startte. Eigenlijk wilde ze dat helemaal niet: 'Ik dacht: nee, nee, nee!' zegt ze lachend. 'Als je op pole staat, dan komt er alleen maar meer druk bij, dan móét je winnen. Ik wist niet eens of ik de race wel uit kon rijden. In alle eerlijkheid heb ik met best veel pijn gereden', legt ze uit, verwijzend naar de blessures die ze eerder heeft opgelopen. 'Ik heb huilend in de auto gezeten, maar ik moest winnen.'

Aan het begin van de race wist ze een voorsprong op te bouwen, waardoor ze aan het einde wat ademruimte had. 'Ik snap het eigenlijk niet helemaal, want ook met de testdag hier ging het helemaal niet goed. Ik dacht: dat wordt helemaal niks, hoe gaan we dit doen?' vertelt ze verder. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk, waardoor de momenten echt even herbeleefd worden. 'Dit zag niemand aankomen. Het is heel bizar.' Het moment op het podium leverde prachtige beelden op.

De tekst gaat verder onder de video.

Kon ze eigenlijk van het laatste rondje genieten? 'Nee, ik dacht echt nog niet dat ik ging winnen', lacht ze weer. 'Dan denk ik dat er een trein aankomt, of een bandenstapel of zoiets. Dat gebeurde natuurlijk niet.' Bijna verblind door de tranen reed ze over de finish. 'Ik stond echt zo', zegt ze, gebarend met haar handen naar haar ogen die de tranen niet konden bedwingen. 'Ik dacht: niet huilen, niet huilen, niet huilen. De weg naar F1 Academy was ook gewoon niet makkelijk voor me. Ik heb er twee jaar uit gelegen.'

Het Wilhelmus voor Gademan

Na haar Wild Card in 2024 was het een full circle moment om op de hoogste trede van het podium te staan. 'Ik vond het zo bijzonder', zegt ze over het moment waarop ze op het podium stond. 'Nog veel mensen waren blijven wachten. Het is vaak zo dat de meeste fans weggaan na de Formule 1, maar nu had ik het idee dat de tribunes nog bijna volzaten. Iedereen was aan het juichen', vertelt Gademan met glinsterende oogjes. 'Om thuis te winnen, dat is toch wel iets specialer dan de eerste race in China.'

Het seizoen van de F1 Academy begon in China en vanaf dat moment werd Gademans leven in een stroomversnelling gezet, zegt ze: 'Veel teams wilden mij voor dit jaar. Ik had al contact met Alpine en voelde me daar goed bij. Ik wil ook met hen verder.' De eerste races van het jaar vielen echter niet mee voor Gademan. 'DNFs, eruit gereden worden, en die extreme crash in Jeddah natuurlijk', somt ze op. 'Vanaf Miami hebben we pas weer een beetje mee kunnen doen.'

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

(Noord-)Nederlandse nuchterheid

Wat er ook gebeurde, Gademan vond het nooit overweldigend en werd eigenlijk nergens heet of koud van. Head down and keep pushing is het motto. Dat is volgens haar ook nodig om koel te blijven tijdens de ontzettend drukke dagen die ze heeft. 'Zaterdag was echt een rollercoaster. Het was een dag van acht uur 's ochtends tot tien uur in de avond. Ik heb nog geen uur op mijn gat gezeten en je gaat weer ergens heen!' zegt ze met een brede lach.

'Daarna weer daarheen, dan weer vijf minuten daarnaar kijken, maar ik word daar echt niet gestresst van. Als iemand zegt: je moet mee naar de fanzone, dan zeg ik: even vijf seconden wachten, even water pakken', vertelt Gademan, die vaker te horen krijgt dat ze erg nuchter is. 'Misschien soms te nuchter voor deze wereld', glimlacht ze, 'maar dan weet je wat je aan iemand hebt. Als ik het niet goed doe, dan geef ik dat ook altijd aan. Daar hou ik van. Lekker nuchter.'