Hughes lovend: 'Hij vond steeds meer op een manier zoals alleen hij dat kan

De strijd om pole position ging tussen Charles Leclerc en de McLarens. Uiteindelijk was het Lando Norris die de snelste tijd wist neer te zetten, onder andere door een andere strategie in het laatste deel van de kwalificatie, zag journalist Mark Hughes. Het plan van McLaren leverde ze namelijk een voordeel op.

Ferrari en McLaren begonnen heel anders aan het raceweekend in Monaco. Charles Leclerc was in iedere vrije training de snelste coureur op de baan. 'Leclerc haalt vertrouwen uit de manier waarop de Ferrari omgaat met de hobbels en korte bochten van deze plek', legt Mark Hughes uit in zijn analyse van The Race. 'Het zorgde voor een bijzonder levendig beeld gezien de recente slechte vorm van de auto.' De Ferrari kwam in handen van Leclerc tot leven in Monaco.

Leclerc geeft alles

McLaren begon het weekend daarentegen vrij rustig, aldus Hughes. 'McLaren bouwde het weekend gestaag op, liet de power unit op vrijdag niet te hard draaien en concentreerde zich in plaats daarvan op het vinden van die lastige afweging tussen mechanische grip en balans in Monaco', legt Hughes uit.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

De McLaren had vooral een voordeel bij het remmen, zag de journalist. 'De auto was geweldig bij het remmen. Zowel Norris als Piastri konden veel later remmen dan Leclerc', vertelt Hughes, die ook benoemt dat de Ferrari weer ergens anders het voordeel pakt. 'McLaren verloor het van de Ferrari bij het uitaccelereren van de bochten. De supergevoelige lage grom van de Ferrari-krachtbron is perfect voor het uitaccelereren van onder andere de haarspeldbocht.'

Toch is de auto in Monaco iets minder belangrijk, de coureur kan hier het verschil maken. Leclerc deed dat. 'Leclerc was spectaculair. Hij was op een compromisloze missie om pole te pakken en hij vond steeds meer in zijn persoonlijk vermogen op een manier zoals alleen hij dat kan', complimenteert Hughes de Monegask. 'Er is iets met dit circuit dat de inzet van Leclerc meer beloont dan bij ieder ander, en dus geeft Leclerc alles.' Helaas was dat in de kwalificatie net niet genoeg.

Andere strategieën

Leclerc leek lange tijd in de kwalificatie de overhand te hebben. 'De McLaren klautert niet zo goed over de kerbs en ziet er hier stijver uit dan de Ferrari', legt Hughes uit. 'Norris won tijd van de Ferrari bij het ingaan van de bochten, maar verloor het bij het uitkomen van de bochten.' Helaas voor Leclerc hield het geen stand. 'Het voordeel van de Ferrari ging verloren in de laatste twee bochten. Dat acceleratievoordeel was er niet meer, waarschijnlijk omdat de achterbanden nu heter waren dan die van de McLarens.'

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Verder hadden beide teams ook andere strategieën in de kwalificatie. McLaren kon uiteindelijk twee snelle rondes rijden in het laatste deel van Q3, terwijl Ferrari het maar met één rondje moest doen. 'De Ferrari's, die voor één ronde van brandstof werden voorzien, hadden daarom nieuwere banden voor wat respectievelijk hun laatste ronden waren', zegt Hughes.

Hoewel McLaren dus een nadeel had met de banden, had hun plan wel een voordeel. 'Het was makkelijker om de temperatuur van de voor- en achterbanden in balans te brengen in de tweede ronde', vertelt de journalist. 'Waarschijnlijk daardoor vonden zowel Norris als Piastri de band makkelijker te beheren in de tweede ronde.' Het zorgde er uiteindelijk voor dat Norris pole position wist te pakken, hij was een tiende sneller dan Leclerc.

Rommelige ronde van Piastri

Piastri pakte de derde startpositie. 'Hij had een ietwat rommelige laatste ronde waarin zijn achterband de muur een paar keer harder dan ideaal raakte', zag Hughes. 'Het was alsof hij het momentum dat hij verloor aan Norris nooit helemaal had teruggewonnen toen hij de neus van de McLaren in de muur ramde in VT2.'

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Norris was op de zaterdag dus de sterkere coureur van McLaren. Hughes denkt dat Piastri last had van de druk van Monaco. 'Hij begreep heel goed hoe belangrijk het was om uitgerekend hier op pole te staan, maar wilde misschien te veel', legt de journalist uit. Hij zag Norris juist het hoofd koel houden. 'Norris kwam hier aan in een Zen-achtige staat en was heel openhartig over hoe hij aan zichzelf gewerkt heeft. Misschien speelde dat ook een cruciale rol.'