De vijf meest memorabele Grands Prix van Oostenrijk

Na een periode vol onzekerheden en afwachten is het nu eindelijk zo ver: we gaan weer racen. De Formule 1 trapt het 2020-seizoen af met een dubbele Grand Prix in Oostenrijk, op de Red Bull Ring. Op dat circuit zijn tal van memorabele races verreden. F1 Maximaal zet ze voor je op een rijtje.

1984: Lauda pakt langverwachte eerste thuiszege

Voor een Formule 1-coureur is winnen op eigen bodem één van de mooiste dingen om mee te maken. Kijk bijvoorbeeld naar de iconische screeuwkreet van Ayrton Senna toen hij pas bij zijn achtste poging de Braziliaanse Grand Prix wist te winnen. Drievoudig wereldkampioen Niki Lauda moest ook lang wachten op thuissucces.

De Oostenrijkse Grand Prix van 1984 was een ware slijtageslag. McLaren-coureur Alain Prost voerde de race aan, maar crashte na een aantal ronden. Daarna was het Nelson Piquet die de dans leidde, maar hij kampte met hevige bandenslijtage. Lauda, die dat jaar voor McLaren reed, zag zijn kans schoon en passeerde de Braziliaan voor P1.

Geen vuiltje aan de lucht, zo leek het, totdat de versnellingsbak van de MP4/2 het begaf. Lauda prepareerde zich al op een uitvalbeurt en weer geen succes in eigen land, maar onderweg naar de pits kwam hij erachter dat de derde en vijfde versnelling het nog wel deden. In de resterende vijftien ronden pushte hij alles uit zijn McLaren om Piquet toch nog achter zich te houden.

Dat lukte en dus won de Oostenrijker voor het eerst in zijn lange carrière zijn thuisrace. Uiteindelijk zou hij dat jaar met een half punt meer dan Prost kampioen worden. Andermaal loonde Lauda's doorzettingsvermogen hem.

1999: Irvine bevestigt titelstatus en Häkkinen rijdt wereldrace

Als je iets vooral niet moet doen is het je teamgenoot van de baan afrijden. Toch kreeg David Coulthard van McLaren het in 1999 voor elkaar bij Mika Häkkinen. De Schot probeerde de van pole gestarte Fin in bocht twee van de eerste ronde de verschalken, maar verslikte zich in zijn remput en tikte zijn collega-coureur een spin in.

Häkkinen moest vanaf achteraan zijn inhaalrace inzetten, terwijl Coulthard de leidende positie overnam en die verdedigde ten opzichte van Ferrari-coureur Eddie Irvine. Het tactische vernuft aan de pitmuur van de Italiaanse renstal was die dag echter beter dan bij McLaren en bij de eerste pitstops kwam Irvine voor Coulthard terecht. Ondanks de brute snelheid die de McLaren in zich had, hield Irvine het hoofd koel en reed hij zodoende naar zijn tweede GP-zege.

Häkkinen op zijn beurt moest zich van zijn beste kant laten zien om zijn titelaspiraties in leven te houden. Strijdend als een leeuw passeerde de toen nog enkelvoudig wereldkampioen auto na auto om uiteindelijk als derde te finishen. Dat terwijl hij bij het ingaan van ronde twee nog op de 22e plaats rondreed. Zijn magistrale race werd eind dat seizoen beloond met zijn tweede WK-titel, die hij verdiende door slechts twee punten meer dan Irvine te scoren.

2002: Teamorder Ferrari zet Formule 1 op zijn kop

Geen fan zit te wachten op teamorders. De supporters waren dan ook not amused toen Ferrari-coureur Rubens Barrichello 'voor het kampioenschap' (Jean Todts woorden) teamgenoot Michael Schumacher voorbij liet gaan vlak voor de eindstreep van de Oostenrijkse Grand Prix van 2001.

Een jaar later zou de bom nog harder barsten. Waar het in 2001 ging om 'slechts' een podiumplek, lagen de kaarten in 2002 wat anders. Ferrari was dat jaar dominant en dat was op de toenmalige A1 Ring niet anders. Barrichello voerde de gehele race de dans aan, maar liet weer vlak voor de eindstreep Schumacher voorbij. Weer een teamorder en deze keer ging het om de zege (en om het kampioenschap volgens Todt).

De fans waren razend en direct na het einde van de race werden Barrichello en Schumacher getrakteerd op een hels fluitconcert. De daaropvolgende podiumceremonie was bijzonder ongemakkelijk. Schumacher gunde zijn vernederde teamgenoot de hoogste trede, waarna het Duitse volkslied volgde en overstemt werd door boegeroep en gefluit vanaf de tribunes. Beide coureurs dropen het ereschavot af en moesten zich verantwoorden tegenover de kritische pers.

Uiteindelijk bleek de teamorder nergens goed voor. Schumacher werd in 2002 kampioen met 144 punten, terwijl Barrichello als tweede eindigde met 77 punten. Het maakte dus precies niets uit wie in Oostenrijk zou winnen, Schumacher zou zich toch hebben gekroond tot kampioen. Ferrari werd uiteindelijk gestraft met een boete van één miljoen dollar.

2016: Tranendal bij Mercedes in laatste ronde

De 2016-editie van de Grand Prix van Oostenrijk was een waar spektakelstuk. Eerst crashte Sebastian Vettel spectaculair vanuit leidende positie nadat zijn achterband ontplofte op het rechte stuk, waarna het dominante Mercedes-duo Rosberg-Hamilton de regie overnam.

Rosberg leidde het gros van de GP met Hamilton in zijn kielzog. Bij het ingaan van de laatste ronde maakte de Duitser, die dat jaar wereldkampioen werd, een miniscuul foutje die Hamilton op matchpoint zette. De twee Silver Arrows gingen zij-aan-zij af op bocht twee, een hairpin, met Hamilton die de aanval vanaf de buitenkant inzette. Rosberg maakte zijn bolide echter heel erg breed en wachtte lang met insturen.

Beide coureurs raakten elkaar, waarna Hamilton het gras noodgedwongen opzocht en Rosberg zijn voorvleugel om half elf zag hangen. Eerstgenoemde had geen noemenswaardige schade en passeerde zijn strubbende teamgenoot, die later in de ronde ook nog Max Verstappen en Kimi Räikkonen langs hem heen zag gaan. Hamilton won de race en tikte een harde, mentale tik uit aan zijn vriend van weleer.

2019: Verstappen schittert na poepstart

Alle voortekenen waren er in 2019: Charles Leclerc vanaf P1 met Max Verstappen naast hem op P2. Dit moest wel een titanenstrijd worden tussen de twee grootste talenten in de Formule 1.

Verstappen kende echter een ouderwetse poepstart en zakte terug naar P8. De Red Bull Racing-coureur raapte zich echter snel bij elkaar en zette een ongekende inhaalrace in. De ene na de andere coureur, of die nou in een Ferrari, Mercedes of McLaren zat, werd voorbij gereden door de snelle Nederlander, die al snel in kansrijke positie zat.

Tegen het einde van de race kwam Verstappen aan bij de staart van Leclercs Ferrari, die de gehele race leidde. Een eerste poging de Monegask te passeren in bocht twee mislukte, maar een ronde later gebeurde het toch.

Het was onderhand al ronde 69 en Verstappen positioneerde de RB15 aan de binnenkant van diezelfde bocht. Beiden stuurden scherp in en raakten elkaar zelfs. De Nederlander kwam het gelukkigst uit de crash en reed zodoende naar zijn zesde GP-zege en de eerste voor Honda in dertien jaar tijd. (foto: Red Bull Content Pool / Getty Images)