De vijf meest memorabele Grands Prix van Australië

Deze week is het dan zover; het Formule 1-circus ontwaakt uit haar winterslaap. Traditiegetrouw vindt de vuurdoop van het nieuwe seizoen plaats op het Albert Park Street Circuit in Melbourne, waar de Grand Prix van Australië gehouden wordt. F1 Maximaal zet de vijf meest memorabele races in Melbourne van deze eeuw voor je op een rij.

Grand Prix van Australië 2002

Ferrari domineerde het begin van deze Formule 1-eeuw, met Michael Schumacher achter het stuur. De rode bolides bezetten voor de eerste race van 2002 dan ook de voorste twee posities op de startgrid, maar met Rubens Barichello op poleposition voor teamgenoot Schumacher. Barrichello komt echter matig van zijn plek, terwijl de Williams van Ralf Schumacher, Michaels broer, uitstekend start. Vlak voor de eerste bocht gaat de Braziliaan al vroeg op de remmen, waarna Schumacher vol op de achterkant van de Ferrari botst en in de lucht gelanceerd wordt. Het levert een iconisch plaatje en een ongenadig harde crash, waar - naast Schumacher en Barrichello - nog zes rijders bij betrokken raken.

Uiteindelijk werden er slechts acht coureurs geklasseerd, de eerste zes kregen punten. Minardi-coureur Mark Webber, die in Australië zijn Formule 1-debuut maakte, was één van hen. De toen 25-jarige coureur hield rondenlang de snellere Toyota van Mika Salo achter zich en legde zodoende beslag op de vijfde plek, toen goed voor twee punten. Na afloop van de race werden Webber en teambaas Paul Stoddart gehuldigd op het podium.

Grand Prix van Australië 2006

In 2006 was Melbourne niet de gastheer voor de openingsrace van het seizoen. Die eer ging enkele weken eerder naar Bahrein. Het tienjarige jubileum van het circuit verliep zeer chaotisch, iets wat we vaker terug gaan zien in dit lijstje. Zo spinde Juan Pablo Montoya in de opwarmronde en crashten bij de start Felipe Massa en Nico Rosberg met elkaar, terwijl polesitter Fernando Alonso gepasseerd werd door de Honda van Jenson Button.

Na de door Massa en Rosberg veroorzaakte safety car stelde Alonso echter orde op zake door de Brit weer te passeren voor de leiding in de race. Button viel op zijn beurt langzaam maar zeker terug, terwijl het chaos alom was in het middenveld. Zo konden Vitantonio Liuzzi en Christian Klien hun bolides niet op het asfalt houden en verslikte de als tiende gestarte Michael Schumacher zich in de laatste bocht.

Tegen het einde van de race drong McLaren-coureur Kimi Räikkonen erg aan bij de leidende Alonso, maar de regerend wereldkampioen hield het hoofd koel en boekte zijn tweede zege van het jaar. Räikkonen finishte vlak achter hem en Toyota-coureur Ralf Schumacher eindigde als derde. Button, teruggevallen naar P6, zag een puntenfinish in de laatste meters in rook opgaan nadat zijn Honda-motor het begaf.

Grand Prix van Australië 2008

Lewis Hamilton had wat goed te maken nadat hij in 2007 zijn felbegeerde eerste wereldtitel in de laatste race naar Ferrari-coureur Kimi Räikkonen zag gaan. Hij sloeg in de eerste race van 2008 keihard terug door pole te pakken. De Brit kwam uitstekend van zijn plek en behield de leiding. Achter hem ging het echter gruwelijk mis in de eerste én in de derde bocht. Giancarlo Fisichella, Anthony Davidson, Mark Webber, Jenson Button en Sebastian Vettel kwamen met elkaar in aanraking en moesten allen opgeven in de eerste ronde.

Het incident in de eerste ronde bleek het startschot voor een chaotische GP. Voorin wisten de leiders het veld zonder moeite te controleren, maar daarachter sneuvelde de ene na de andere bolide. In ronde 26 elimineerde Felipe Massa bij een mislukte inhaalpoging David Coulthard, in de 44e ronde kwam Timo Glock op het gras terecht waarna zijn Toyota de lucht ingeslingerd werd door een heuveltje op het gras en in ronde 48 moest Robert Kubica opgeven na een botsing met Kazuki Nakajima.

Uiteindelijk wisten slechts zes coureurs de finish te behalen, zij het niet dat Rubens Barrichello na afloop van de race gediskwalificeerd werd omdat hij een rood sein in de pitsstraat negeerde. Zodoende eindigden debutant Sebastien Bourdais en Kimi Räikkonen als respectievelijk zevende en achtste, terwijl ze beiden wegens benzinetekort niet finishten. Hamilton op zijn beurt kende geen enkele problemen en won zodoende de eerste GP van het jaar. Op het podium werd hij vergezeld door Nick Heidfeld en jeugdvriend Nico Rosberg.

Grand Prix van Australië 2009

Waar men een traditioneel gevecht tussen Ferrari en McLaren verwachtte, was alles in 2009 anders. Het gloednieuwe Brawn GP, met Jenson Button en Rubens Barrichello in de gelederen, legde in de kwalificatie beslag op P1 en P2, terwijl Sebastian Vettel in zijn Red Bull als derde mocht starten. Alles wat men toen gewend was kon vergeten worden. Button domineerde de race, terwijl Robert Kubica in zijn BWM-Sauber en Sebastian Vettel in de Red Bull erg competitief waren.

In vergelijking met 2006 en 2008 was de Australische Grand Prix van 2009 wat minder chaotisch. Barichello moest zich naar voren zien te rijden nadat hij matig van zijn plek kwam, terwijl ook de beide coureurs van Ferrari, Felipe Massa en Kimi Räikkonen, en McLaren, Lewis Hamilton en Heikki Kovalainen, moeilijk van de plaats kwamen.

Uiteindelijk zat het venijn hem in de staart. Button won relatief eenvoudig zijn eerste race van het jaar, terwijl Kubica en Vettel in de absolute slotfase van de race met elkaar in verwikkeld waren in een strijd om de tweede plek. Beide coureurs kwamen meerdere keren met elkaar in aanraking en crashten uiteindelijk enkele rondes voor het einde van de wedstrijd. De naar voren opgeklommen Barrichello en Lewis Hamilton profiteerden daarvan en mochten naar het podium. Hamilton werd naderhand echter gediskwalificeerd omdat hij Jarno Trulli tijdens een safety car-fase inhaalde en daarover loog. Zodoende mocht de Italiaan naar het podium. Ferrari, met Massa en Räikkonen in de gelederen, viel erg tegen en bereikte niet eens de finish.

Grand Prix van Australië 2010

Ook in 2010 was Australië niet de seizoensopener. Die eer ging wederom naar Bahrein, wat overigens de laatste keer tot op heden is. Nieuwbakken Ferrari-coureur Fernando Alonso won die race in het oliestaatje, mede dankzij pech bij Sebastian Vettel, die de gehele race op kop reed maar terugviel door mechanische pech. De Duitser revancheerde zich in Melbourne door overtuigend pole te pakken en de race zonder al te veel moeite te leiden.

De Grand Prix begon overigens in natte omstandigheden en dat zorgde voor de nodige incidenten. Zo tikte Michael Schumacher in de eerste bocht na de start Alonso van de baan, terwijl enkele honderden meters later Kamui Kobayashi, Sébastien Buemi en Nico Hülkenberg met elkaar crashten.

Langzaam maar zeker droogde de natte baan op en McLaren-coureur Jenson Button gokte door al vroeg naar slicks te wisselen. Het leek erop dat de regerend wereldkampioen van dat jaar verkeerd gokte nadat hij ver terugviel en ook nog een uitstapje maakte door het grind, maar naarmate de droge banden na enkele ronden ingerubberd waren gingen de anderen pas naar binnen om naar slicks over te stappen.

Button profiteerde daar optimaal en schoof op naar de tweede plek, vlak achter Vettel. De Duitser spinde in ronde 26 echter van de baan nadat zijn remmen het begaven. Button nam de leiding over en reed zodoende onbedreigd naar zijn tweede zege op Australische bodem. Ver achter hem was het rondenlang stuivertje wisselen tussen onder meer Fernando Alonso, Lewis Hamilton en Mark Webber. Laatstgenoemde twee kwamen zelfs nog met elkaar in aanraking en misten daardoor het podium. Robert Kubica en Felipe Massa hadden wat meer fortuin en legden beslag op P2 en P3. (foto: Ferrari F1 Media)