Ferrari 1000 GP's | Ferrari's mooiste zeges van Schumacher, Alonso & Co.

Aankomend weekend rijdt Ferrari op Mugello, haar thuiscircuit, de duizendste Formule 1-race. Hoewel de Italiaanse renstal in 2020 niet vooruit te branden is, kent Ferrari een zeer rijke historie in de Formule 1. Al sinds het begin in 1950 doet het team mee en heeft het veel successen geboekt. In deze versie van Ferrari 1000 GP's kijken we naar de mooiste races deze eeuw.

Grand Prix van Japan 2000: Schumacher pakt eerste titel sinds 1979

In 2000 moest het dan echt gebeuren: Michael Schumacher moest kampioen worden in de Ferrari. In 1979 won het legendarische team voor het laatst een Formule 1-titel in de persoon van Jody Scheckter en in de 21 jaar daarna was het vrijwel alleen maar afzien voor de tifosi. Gelukkig was daar Schumacher, die de voorlaatste race op Suzuka enkel moest winnen om zich te verzekeren van de wereldtitel.

De toen nog tweevoudig wereldkampioen startte vanaf pole met titelconcurrent Mika Häkkinen naast hem op P2. De Fin kwam echter beter van zijn plek en verschalkte Schumacher bij de start. Bij de tweede serie pitstops dook de McLaren-coureur naar binnen en kwam met een achterstand van ruim 25 seconden op Schumacher terug de baan op.

De Duitser trapte in de ronden daarna het gaspedaal keihard in om voor Häkkinen terecht te komen bij zijn laatste pitstop in ronde veertig. Dat lukte, want met een voorsprong van 4,1 seconden keerde Schumacher terug op het circuit.

Vanaf dat moment was de race uitrijden het enige devies voor Schumi, die dat met verve deed. De toen 31-jarige coureur kwam als eerste over de meet en mocht zich de eerste Ferrari-kampioen sinds 1979 noemen. De tifosi en een ieder ander met een Ferrari-hart was in extase. Schumacher maakte zijn belofte waar.

Grand Prix van Brazilië 2006: Legendarische afscheidsrace Schumacher

De dominante Schumacher-jaren liggen inmiddels achter ons, maar de toen 37-jarige Duitser deed ook in 2006 mee om de wereldtitel. Na de Italiaanse Grand Prix werd bekend dat de zevenvoudig wereldkampioen aan het einde van het jaar zijn helm aan de wilgen zou gaan hangen, maar niet voordat hij zijn achtste titel binnen zou slepen.

Dat was echter een behoorlijk lastige opgave, nadat hij een race eerder in Japan vanuit leidende positie uitviel door motorpech. Schumacher moest winnen en titelconcurrent Fernando Alonso mocht geen punt pakken om de titelhoop in Italië niet op te geven. De Spanjaard ving de race aan vanaf P4, terwijl Ferrari met Felipe Massa de polesitter had en Schumacher slechts als tiende zou beginnen aan de race.

In ronde negen kwam Schumacher echter in aanraking met Alonso's Renault-teamgenoot Giancarlo Fisichella: lekke band. Wetende dat zijn kansen op een achtste titel nihil waren, vocht Schumacher zich vanaf de laatste plaats, en bijna een ronde achterstand, terug naar voren.

Wat we zagen was misschien wel één van Schumachers beste races. De Duitser haalde nagenoeg het hele veld in en liet zien nog altijd zeer scherp te zijn door Kimi Räikkonen op zeer sluwe wijze te passeren. Het mocht echter niet baten. Alonso werd tweede en Schumacher zeer knap vierde. Geen titel dus. Wel een zeer tevreden gevoel, want de afzwaaiende coureur reed misschien wel zijn beste race ooit. Oh ja: Massa won de race voor eigen publiek. Een zege voor Ferrari dus en een zeer sterk optreden van Schumacher.

Grand Prix van Brazilië 2007: Räikkonen zegeviert in perfect scenario

Een jaar later. Schumacher is inmiddels weg en Räikkonen vervangt hem bij Ferrari. De Fin streed het gehele jaar om de wereldtitel met McLaren-coureurs Fernando Alonso en Lewis Hamilton, maar had voor de laatste race op Interlagos slechts een theoretische kans om als grote winnaar uit het seizoen te komen. Wilde Räikkonen kampioen worden, dan moest hij de race winnen en mochten Alonso en Hamilton niet hoger eindigen dan respectievelijk derde en zesde.

En raad eens wat? Dat scenario kwam vrijwel precies zo uit. Räikkonen won, Alonso finishte als nummer drie en Hamilton kwam niet verder dan P7 nadat hij in de eerste ronde van de baan schoot en later technische problemen kende. De eindstand van het seizoen mag dan ook bizar genoemd worden: Räikkonen met 110 punten en het McLaren-duo met ieder 109 punten. Met de kleinste marge mogelijk pakte de Fin zijn eerste en enige titel.

Dat had hij te danken aan een knap staaltje teamwork van Ferrari. Gedurende de hele race reed teamgenoot Massa op kop met Räikkonen in zijn kielzog. Ferrari haalde de Braziliaan eerder naar binnen, zodat Räikkonen na een aantal kwalificatiewaardige ronden voor hem terug de baan op kwam. Dat gebeurde ook. Dankzij een uitstekende tactiek, hulp van Massa en pech bij Hamilton pakte Ferrari haar voorlopig laatste coureurstitel.

Grand Prix van Zuid-Korea 2010: Alonso lachende derde na bizarre race

De allereerste Grand Prix van Zuid-Korea viel vrijwel in haar geheel in het water en gaat de boeken in als een typische Formule 1-regenrace uit de 21e eeuw. De safety car reed bij wijze van spreken de meeste ronden aan de leiding en ook de rode vlag werd gezwaaid toen bleek dat er te veel plassen lagen op de bank.

Het was chaos alom op het Korea International Circuit. Tal van coureurs, waaronder titelkandidaat Mark Webber en Nico Rosberg, crashten, terwijl Sebastian Vettel vanaf de leiding uitviel met materiaalpech, zoals we wel vaker gezien hebben in 2010. Waar iedereen wel even van de baan ging, hield één iemand het hoofd koel: Fernando Alonso in zijn Ferrari.

De Spanjaard reed een sublieme race, was een klasse apart ten opzichte van zijn concurrentie en profiteerde optimaal van het falen elders. Na 2 uur en 48 minuten racen kwam hij als eerste over de finish als, zo blijkt anno 2020, één van de laatste Ferrari-coureurs die won op het nat. Het pure gelach op zijn boordradio na afloop van de race sprak boekdelen.

Grand Prix van Valencia 2012: Emotionele Alonso wint vanaf P11

Niemand hield rekening met Alonso toen hij in de kwalificatie van de Grand Prix van Europa van 2012, verreden in het Spaanse Valencia, niet verder kwam dan P11. De Ferrari van dat jaar was matig en Alonso moest wel van hele goede huizen komen om een goede klassering mee te pakken op het zeer nauwe stratencircuit.

Zondagmiddag, ruim 24 uur na de dramatische kwalificatie, stond de Spanjaard echter bovenaan op het podium. Hij reed een ware toprace waarbij hij de ene na de andere coureur inhaalde. Of dat nou Jenson Button, Lewis Hamilton, Pastor Maldonado of Mark Webber was, allemaal konden ze niets tegen de aanstormende Alonso inbrengen.

Uiteindelijk kreeg Alonso het voor elkaar om van P11 naar P2 te stoten. Na de laatste safety car-fase ging de Red Bull Racing-bolide van leider Vettel wéér kapot, zoals wel vaker die jaren. Alonso profiteerde optimaal en reed op eigen bodem naar de zege. Ja, met fortuin, maar vooral ook dankzij een legendarische rit die in een rijtje met Michael Schumacher en Ayrton Senna past. Het mooiste beeld was misschien nog wel het podium achteraf met Alonso, Räikkonen en Schumacher.

Grand Prix van Maleisië 2015: Vettel maakt Ferrari trots en verschalkt Mercedes

Na een dramatisch 2014, Ferrari kwam dat jaar niet verder dan twee podia, moest het roer om. Teambaas Marco Mattiaci werd de laan uitgestuurd, Alonso vertrok naar McLaren en Vettel werd overgenomen van Red Bull Racing om de Spanjaard te doen vergeten. Tijdens de eerste race in Australië bleek Ferrari prima materiaal te hebben, maar Vettel kwam met een P3 ruim dertig seconden te kort op de winnende Mercedessen.

De Duitser, voor wie een droom uitkwam, maakte zich voor de tweede race in Maleisië dan ook geen illusies. Nadat Marcus Ericsson een safety car veroorzaakte in ronde vier doken de Mercedes naar binnen, terwijl Vettel buiten bleef. Dat bleek een gouden zet. Terwijl Rosberg en Hamilton zich door het veld heen moesten worstelen, kon Vettel vanaf P1 een voorsprong opbouwen. Op het moment dat Hamilton in ronde tien P2 heroverd had, reed zijn Ferrari-concurrent tien seconden voor hem.

Vanaf dat moment had de viervoudig wereldkampioen steevast de betere strategie. Als hij stopte, kon hij op vers rubber binnen no time zijn achterstand op Hamilton en Rosberg goedmaken. Dat deed hij dan ook. Zodoende was de Grand Prix van Maleisië van 2015 één van de weinige races waarin Mercedes op de baan werd ingehaald en tevens gewoon langzamer was dan haar concurrentie, Vettel in dit geval. De Duitser pakte zijn eerste Ferrari-overwinning na bijzonder lastig 2014 en was hevig geëmotioneerd op het podium. Winnen voor Ferrari, voor iedere coureur een grootse eer.

Grand Prix van Italië 2019: Leclerc brengt tifosi in extase met zege op Monza

Met kroonprins Charles Leclerc koos Ferrari in 2019 voor een duidelijke koers: met de Monegask achter het stuur moest de titel terug naar Maranello. Dat lukte in 2019 nog niet, maar toch liet Leclerc zien uit het juiste racehout gesneden te zijn. De jongeling pakte dat jaar zes poleposities en twee zeges. Met een illegale motor? Waarschijnlijk, maar bewezen is het niet. Laten we ons nu maar richten op de romantiek van de sport.

Bovenaan de bucket list van iedere Ferrari-coureur staat het winnen van de thuisrace op Monza. Berucht zijn de beelden van een met de tifosi volgelopen rechte stuk tijdens de podiumceremonie. Ferrari is hetgeen wat het dichts bij een voetbalclub komt, zo zeggen veel mensen. Eén probleem: sinds 2010 had geen enkele coureur in het rood gewonnen op Monza.

Daar bracht Leclerc, het kroonjuweeltje voor de tifosi, verandering in. De Monegask startte van pole en had de gehele race vijfvoudig wereldkampioen Hamilton in zijn versnellingsbak. De Brit probeerde Leclerc enkele keren in te halen, maar de toen 22-jarige coureur verdedigde (te) scherp en behield zo zijn leidende positie. Na 53 ronden kwam hij als eerste over de finish, als eerste Ferrari-coureur in negen jaar tijd, na een bikkelhard gevecht met de beste coureur op de grid. De tifosi ging uit haar dak en Leclerc ook, precies een week na het overlijden van goede vriend Anthoine Hubert. (Foto's: Ferrari F1 Media)

Het laatste belangrijke F1-nieuws op je tijdlijn? Volg F1Maximaal nu ook op Instagram!