Waarom gevechten tussen teamgenoten niet altijd een win-of-verliessituatie zijn

In de Formule 1 is het het makkelijkst om de prestaties van teamgenoten te vergelijken met elkaar. Ze rijden ten slotte in hetzelfde materiaal voor hetzelfde team en los van verschillende afstellingen en of één van de coureurs pech heeft, is het de beste manier om coureurs te vergelijken met elkaar. Zo kom je uiteindelijk vaak tot de conclusie wie de 'winnaar' en de 'verliezer' is in het duel tussen de twee, maar is dat wel helemaal eerlijk. Edd Straw analyseert het in zijn column voor The Race, waar hij redacteur is.

Hij begint zijn analyse door te kijken naar McLaren, dat dit jaar een nieuw rijdersduo heeft in de vorm van Lando Norris en Daniel Ricciardo: 'Het wordt een zware test voor Norris. Als hij Ricciardo kan verslaan, dan verslaat hij dus een bewezen Grand Prix winnaar. Als ze dichtbij elkaar staan, dan heeft Norris het verdienstelijk gedaan. Het kan ook zo zijn dat Ricciardo hem, bijvoorbeeld, drieëntwintig keer verslaat in de kwalificatie, maar als het verschil tussen de twee nihil is, dan heeft Norris het goed gedaan.'

'De problemen van een coureur zijn veel interessanter dan'

En daarom vindt Straw het niet eerlijk om een 'winnaar' en 'verliezer' te kiezen aan de hand van een onderling gevecht tussen teamgenoten: 'Het ene jaar kan de ene coureur beter zijn en het ander jaar kan het er weer zomaar heel anders uit zien. Wat veel interessanter is, zijn de problemen waar één van de coureurs te maken mee krijgt waardoor deze niet in staat is om de ander te verslaan.'

Zo gebruikt hij Ferrari vorig jaar als voorbeeld daarvoor: 'Kijk naar Charles Leclerc. Duidelijk was hij de betere van zijn teamgenoot, Sebastian Vettel, maar dat komt niet zomaar. Leclerc is jonger en heeft meer potentie, maar je bent niet zomaar driekwart seconde sneller dan je teamgenoot en zeker niet dan Vettel. Het heeft meer te maken met het feit dat de auto totaal niet goed lag voor Vettel en wel voor Leclerc', besluit Straw.