Onderweg naar F1 | Diesel Schumacher kan F2-titel al ruiken

De Formule 1, het is de droom van alle jonge coureurs in de Formule 2 en de Formule 3. Ieder jaar komen er weer talenten bovendrijven in de veelgeprezen juniorenklassen. Jeugdwatchers Maurits Kappetijn, Christian Moerman en Gino Haverkamp selecteren in de rubriek Onderweg naar F1 iedere week de jonge coureurs die het afgelopen raceweekend in hun ogen opvielen. Deze week schijnen Gino Haverkamp en Christian Moerman hun licht op de jongelingen in de autosport.

Gino: Wie mij het meest positief opviel? Dat kan maar één iemand zijn en dat is Mick Schumacher. Is hij goed genoeg voor de Formule 1? Daar heeft menig fan nog wel zijn vraagtekens bij, maar voor mij is het inmiddels duidelijk: ja, hij is er klaar voor.

Ondersteund (of misschien wel belast?) door zijn achternaam werkt Schumacher zich als een ware diesel op gedurende het seizoen. Waar hij aan het begin van het seizoen vooral meereed in de subtop, pakte hij in de laatste acht wedstrijden zes podiumplekken.

De bevestiging van zijn uitstekende vorm kwam op Monza, de thuisbasis van het team waar zijn vader Michael Schumacher de harten van miljoenen racefans stal. De 21-jarige Duitser startte de hoofdrace op zaterdag vanaf P7, maar lag na de eerste bocht al tweede achter leider Callum Illot. Toen zijn pitstop helemaal fout ging, profiteerde Schumacher optimaal door voor zijn rivaal terecht te komen na zijn bandenwissel.

Vanaf dat moment was het controleren en uitrijden, iets wat Schumacher met ferve deed. De Ferrari-protegé pakte zijn eerste seizoenszege en stijgt op naar P3 in het kampioenschap, met slechts drie punten minder dan leiders Illot en Robert Shwartzmann, die 134 hadden na de hoofdrace op zaterdag.

Schumacher pakt ook podium in sprintrace

Wie wint in de hoofdrace, moet de sprintrace op zondag aanvangen vanaf P8: de reserve grid-regel zoals we die al jaren kennen in de Formule 2 en GP2. Dat gold dus ook voor Schumacher, maar dat leem hem totaal niet te deren. Gedurende de 22-ronden tellende wedstrijd werkte hij zich langzaam maar zeker op naar voren en wist hij knap als vierde over de streep te komen. Doordat winnaar Dan Ticktum gediskwalificeerd werd wegens het hebben van te weinig brandstof, promoveerde Schumacher zelfs naar het podium.

Het weekend op Monza bevestigt voor mij dat Schumacher zeker Formule 1-waardig is. Twee podiums in één weekend is überhaupt knap in de Formule 2, maar bovenal liet de jongeling zien ook daadwerkelijk om een kampioenschap te kunnen vechten. Waar rivalen als Illot, Shwartzmann en ook Yuki Tsunoda hogere pieken behalen, kennen zij ook diepere dalen. Schumacher daarentegen is bijzonder constant, pakt steeds meer podia mee en doet naar mijn mening harstikke terecht mee om de titel. De parallelen met zijn laatste Formule 3-jaar in 2018 begin zich te vormen...

Weekend met twee gezichten voor Viscaal

Maurits: Net als de Formule 1 en de Formule 2 had ook de Formule 3 last van een rommelige kwalificatie, vol overtredingen en chaos. MP Motorsport kwam dan ook, wederom, niet uit de verf op vrijdag. De kwalificatie lijkt inmiddels een soort angstgegner te worden voor het team van Westmaas. Steeds is er pech, een fout, een storing of een mankement. Resultaat: P17 op de Italiaanse startgrid voor Richard Verschoor en P21 voor Bent Viscaal.

Voor Verschoor moest de gifbeker leeg, want in de feature race op zaterdagochtend kreeg hij al in de vierde ronde een lekke band. Uithuilen en opnieuw beginnen dus. Voor Viscaal betekende P21 niet dat hij geen goed resultaat kon behalen op Monza. De Tukker leek in het begin veel banden te sparen, waarna hij in de tweede helft van de race opstoomde naar voren. Uiteindelijk wist hij P8 veilig te stellen, een resultaat waar hij trots op mag zijn. Bovendien betekende zijn achtste plek een derde startplek voor de sprintrace.

Echter bleek Viscaal zondagochtend het geluk van Verschoor te hebben van de eerste twee racedagen. Na een slechte start viel de MP Motorsport-coureur na twee bochten al terug naar P8, waarna hij zijn vorm niet meer te pakken kreeg. P11 bleek het hoogst haalbare, terwijl teamgenoot Verschoor juist een briljante inhaalrace reed. De Benschopper stoomde van P27 helemaal op naar P10, een knap resultaat. Toch overheerst het ongeluk bij de Nederlanders, die opnieuw niet in de buurt kwamen van de usual suspects vooraan het veld.