Maakt Cadillac de juiste keuze met Verstappen- en Hamilton-sidekicks?

Cadillac hakte eind augustus een belangrijke knoop door voor een intrede in de Formule 1: het selecteren van twee kundige coureurs. Vanaf 2026 komen Sergio Pérez en Valtteri Bottas in actie voor het kersverse Formule 1-team, maar doen ze hier goed aan? Deze twee namen kennen we allemaal, maar omdat Cadillac daarmee inzet op ervaring in plaats van jong talent, valt te discussiëren over de beslissing. Wat vertelt deze line-up ons over de ambities van het team, waar ze vandaan komen en waar ze naartoe willen?

Het Amerikaanse merk Cadillac betrad de Formule 1 met grootse plannen. Niet zomaar als curiositeit, maar als serieuze speler, met aanzienlijke investeringen in infrastructuur, engineering en personeel. Het groene licht voor Cadillac had een lange aanloop nodig, waarin de FIA en andere teams ervan overtuigd moesten worden of een extra renstal waarde toe zou voegen aan de sport. Na tijden lobbyen lukte het ze toch.

Deels kwam dat door het terugtreden van Michael Andretti, die initieel het Formule 1-project wilde leiden, maar op politieke weerstand stuitte van prominenten in de sport. Ook bleek de zet om General Motors in de nabije toekomst te gebruiken als motorfabrikant overtuigende waarde met zich mee te brengen. Helemaal volgens het eerste plan ging het niet, maar dat deerde niet: Cadillac kwam er doorheen.

Vanaf 2026 nemen ze deel aan de Formule 1-grid en kent de sport dus ineens 22 zitjes, in plaats van twintig. Voor zo'n debuterend team liggen de verwachtingen meestal niet te hoog. De huidige deelnemers doen al jaren mee en hebben de juiste infrastructuur en know-how. Bij Cadillac bestaan er meer vraagtekens dan zekerheden. Wellicht een van de redenen dat ze voor Pérez en Bottas gegaan zijn qua coureursopstelling.

De keuze voor Pérez en Bottas

Dat Cadillac voor Pérez en Bottas kiest, is betekenisvol. Dit zijn twee coureurs die hun sporen ruimschoots verdiend hebben en die jaren op hoog niveau meedraaiden binnen topteams in de Formule 1. Het team wil geen rookgordijn met onbekenden, maar heren waarmee het het fundament kan bouwen. Het gaat om ervaring en zekerheid, zo lijkt.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Bottas kon niet tippen aan Hamilton

Bottas behoorde in zijn Mercedes-jaren steevast tot de (sub)top. Bij Mercedes werd hij gezien als betrouwbare nummer twee, iemand die punten kon binnenhalen, vaak podia kon scoren en op een goede dag een race kon winnen, maar Hamilton niet per se in de weg zat. In zijn tijd bij Mercedes vergaarde hij respect en naamsbekendheid. Het is duidelijk dat hij weet hoe het voelt om op het hoogste niveau te opereren.

Maar de laatste jaren zat Bottas ook letterlijk op de reservebank van de sport. Niet in actieve dienst voor een topteam, of in het middensegment, maar hij stond vaker langs de kant, of draaide hij mee bij teams die niet meer strijden om wereldtitels. Bottas' momentum was verdwenen. Dat betekent niet dat het er niet meer in zit, want hij kent de circuits, hij kent de druk en draagt die kennis nog steeds mee.

Pérez' reputatie vervaagde naast Verstappen

Pérez had ooit een uitgesproken reputatie als de vaste waarde bij subtoppers als Force India/Racing Point. Het was vaak de man die punten redde, races afsloot en de betrouwbaarheid en ervaring had om matige teams bovengemiddeld goed te doen presteren. In ondermaats materiaal scoorde hij podiumplekken en daarmee toonde hij zijn talent en karakter. Hij liet de grid zien dat hij klaar was voor een periode bij een topteam.

Toen die periode kwam, zakte hij langzaamaan weg naar de achtergrond. Met Max Verstappen als teamgenoot worstelde hij in toenemende mate met het om de Nederlander heen gebouwde materiaal en viel hij uiteindelijk geregeld buiten de punten. En dat in een bolide waarin Verstappen wereldkampioen werd. Het was bewijs voor dat Pérez naast een stevige portie ervaring en race craft niet over het vermogen beschikte om voor die titel te strijden. Velen krijgen de kans niet, Pérez kreeg deze wel.

Hoe valt deze line-up?

Dat Cadillac hiermee kiest voor twee zeer ervaren rijders biedt duidelijk voordelen, maar er zijn ook duidelijke tekortkomingen. Voor wereldkampioenschappen moet je vaak één coureur hebben die consistent kan presteren op het allerhoogste niveau, iemand die in de cruciale momenten uitblinkt. Pérez heeft dit in zijn periode bij Red Bull niet gedaan, ondanks zijn positieve track record bij voormalige werkgevers. Bottas heeft dit ook niet gedaan, al beschikt de Fin wel over een consistente en sterke rijstijl.

Daarnaast heeft het team nu twee coureurs van de 'oude garde'. Ja, deze rijders kennen de druk, maar hebben ook al een tijd niet meegedaan op het hoogste niveau. Het is mogelijk dat Cadillac met deze coureurs een stevige basis bouwt, maar als het aan de coureurs ligt, komen ze de subtop zeker niet als vanzelfsprekend uit.

De voor- en nadelen

Een nadeel is dus dat Cadillac met deze line-up niet het allerbeste van het allerbeste heeft gekozen. Geen jonge gokker waarbij je een breakout-seizoen verwacht en geen coureur die recent wereldkampioen is geweest en bewezen heeft de druk en de ontwikkeling van het materiaal perfect te kunnen dragen. Daardoor mist Cadillac wellicht de 'wowfactor': de mogelijkheid om van dag één uit te dagen, in tegenstelling tot teams die inzetten op jong talent of op rijders met actueel succes.

Aan de andere kant past deze keuze wel bij een team in opbouw. Cadillac zit nog in een fase waarin betrouwbare feedback belangrijk is: weten welke zwaktes de auto heeft, waar de boel niet meewerkt en wat de limieten zijn. Ervaren coureurs kunnen dat leveren. Bottas en Pérez kennen de circuits en de limieten van het materiaal. Voor een team dat groeit, is dat goud waard. Bovendien bieden ze ook stabiliteit in de vorm van weinig verrassingen, veel kennis over hoe je races uitrijdt en een hoger niveau van input voor ontwikkelingswerk.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Waar gaat Cadillac heen?

Cadillac’s keuze voor Pérez en Bottas geeft precies het beeld waar het Amerikaanse team momenteel in zit, namelijk het beeld van ambitieuze plannen, een geduldige opbouw en het geloof dat ervaring een stevige basis kan vormen. Wel weten we dat dit niet de magische formule is die een renstal vanaf moment één titels oplevert. Misschien dat Cadillac realistisch genoeg is om al in te zien dat dit niet het doel zou moeten zijn voor de eerste jaren.

Als Cadillac wil meerijden aan de top zullen ze meer nodig hebben dan alleen ervaren coureurs. Ze moeten snel technisch kunnen ontwikkelen, vanaf het begin af aan een solide bolide voort moeten brengen en vervolgens een coureur in huis halen die ze die titel op kan leveren. De keuze is begrijpelijk, de strategie valide, en zeker niet zonder potentieel. Cadillac tekent een pad waarop geduld en kwaliteit samen kunnen leiden tot succes, maar de weg omhoog is lang.