Waarom was Red Bull sneller dan Ferrari?

Terwijl Red Bull een groot feest had na de race in Imola, waren de tifosi met teleurstelling achtergelaten. De Italiaanse fans hoopten op een overwinning voor Ferrari maar het was Red Bull dat met P1 en P2 aan de haal ging. Leclerc eindigde door zijn spin zelfs niet op het podium. In de analyse van Auto, Motor und Sport gaan ze in op waarom Red Bull sneller was dan Ferrari.

Het is kort na de race nog moeilijk om de huidige schommelingen in de vorm van de teams in de Formule 1 te verklaren. In Melbourne, reed Charles Leclerc weg bij de rest van het veld en twee weken later was Max Verstappen plots geen partij voor hem in Imola. Daarmee was in Imola duidelijk dat Red Bull de touwtjes in handen had, maar waarom deze plotselinge omschakeling?

De wederopstanding van Red Bull had vele redenen. Na de race prees sportdirecteur Helmut Marko de moed van zijn team. De ingenieurs hadden enkele technische innovaties aan de auto vastgeschroefd ook al betekende de sprintformule dat er slechts één regenachtige oefensessie was om deze onderdelen te testen. Het resultaat was een paar punten meer downforce en ongeveer vijf kilo minder gewicht.

Sleutel tot succes Red Bull ligt bij afstelling auto

Teambaas Christian Horner zag de sleutel tot de dubbele overwinning vooral in de afstelling, waar ze twee weken eerder er nog volledig naast hadden gezeten. 'We waren hier in Imola veel voorzichtiger met de banden dan Ferrari', zei de Red Bull-teambaas. Verstappen voegde daaraan toe: 'Zonder de juiste balans werkt de beste auto niet.'

De Italiaanse concurrentie zag de kloof uiteindelijk niet zo groot als de uitslag deed vermoeden. Door de slechte start zat Ferrari al vroeg in de verdediging. 'We hebben de gegevens bestudeerd. De chauffeurs hebben niets verkeerd gedaan. Er waren waarschijnlijk wat meer natte plekken op de rechterbaan', analyseerde teambaas Mattia Binotto.

Duel tussen Leclerc en Red Bull

Dat Leclerc op het beslissende moment Perez niet kon passeren, was enerzijds te wijten aan het feit dat de Ferrari aan het einde van het rechte stuk eerder overschakelde op de oplaadmodus van het hybride systeem. Aan de andere kant betreurde Binotto het dat de wedstrijdleiding de DRS pas in ronde 34 activeerde. Na de gewelddadige crash van Valtteri Bottas en George Russell vorig jaar, speelden de FIA-scheidsrechters hier op veilig.

Ferrari probeerde de dubbele overwinning van Red Bull te voorkomen met een aanvallende strategie. In de 48e ronde werd Leclerc verrassend genoeg voor een tweede keer gevraagd om te pitten en over te schakelen op verse zachte banden. Hoewel de pitstop vlot verliep, keerde Leclerc terug op het circuit achter Lando Norris. Achteraf gezien moet gezegd worden dat Ferrari beter nog twee ronden had kunnen wachten met stoppen om het gat naar achteren te vergroten.

Horner geloofde dat de hoge bandenslijtage deze tactiek dicteerde. Binotto was het daar niet mee eens: 'We zagen een kans om aan te vallen en hoopten dat Red Bull ons naar de pits zou volgen.' Het eerste deel van het plan werkte. Omdat Leclerc kort achter Norris vastzat, werd ook Perez naar de pits geroepen. Het plan werkte echter niet want de Monegask kwam na zijn tweede pitstop achter Perez en de Ferrari-coureur slaagde er niet in om de Red Bull te passeren.

Het werd zelfs van kwaad tot erger voor Ferrari, terwijl Leclerc op Perez joeg, gleed de Ferrari-coureur de vangrail in. De fout veroorzaakte een breuk in de voorvleugel. De reparatiestop wierp de Ferrari aanvankelijk terug naar de negende plaats. Uiteindelijk werd het toch nog een zesde plaats. 'Ik wilde gewoon te veel', verontschuldigde Leclerc zich, 'Ik had beter het podium kunnen veiligstellen. De zeven punten die ik verloor kunnen waardevol zijn in de strijd om het kampioenschap. Zo'n fout zal me zeker niet nog eens overkomen.'