Laatste pitstop Red Bull mogelijk overbodig, aanvaring Norris zou in het voordeel van Verstappen zijn

De Grand Prix van Brazilië van 2025 bood intense strategische dilemma's. Max Verstappen leverde een prestatie die zijn talent onderstreepte, maar de bandenbeslissingen van Red Bull Racing roepen vragen op over de kwaliteit van de strategie en de uiteindelijke uitkomst van de race. Twee cruciale momenten tekenden de wedstrijd van de Nederlander, namelijk de lekke band die hij al vroeg in de race kreeg, en de derde pitstop die Red Bull in de slotfase van de wedstrijd alsnog besloot te doen. Verstappen lag op dat moment eerste.

Nadat Verstappen uit de pitstraat aan de Grand Prix begon, was het duidelijk dat Red Bull met een bijzondere strategie moest komen om Verstappen richting de voorkant van het veld te krijgen. Zoals de Aston Martins ook deden, begon Verstappen op de harde band in de hoop vele concurrenten te passeren wanneer deze pitstops maakten. Verstappen zou lang doorrijden en met een éénstopper de wedstrijd uitrijden. Een safety car op ongeveer tweederde van de wedstrijd was in dit scenario al helemaal perfect geweest, want dan had Verstappen met een goedkope pitstop zijn mediumbanden kunnen kiezen.

Hij begon de race op de harde band, maar al meteen bleek eigenlijk dat dit geen effectieve compound was op Interlagos. Op de hards had de Red Bull-coureur weinig grip, ondanks dat er wel een lang leven in die banden zit. In de openingsfase van de wedstrijd liep Verstappen echter ook een lekke band op. In eerste instantie zie je dat in de sport eigenlijk altijd als tegenslag, maar het bood Red Bull de optie om Verstappen van de hards af te halen en meteen een pitstop uit de weg te krijgen. Red Bull had aan de pitstopvoorwaarde voldaan (minstens één stop per race), al zou Verstappen de Grand Prix nooit uitrijden op de set mediums.

Eigenlijk waren geen van alle teams tevreden met de hards. Fernando Alonso en Lance Stroll, de heren die het het langst uithielden op het wit omrande rubber, werden uiteindelijk veertiende en zestiende. Zonder safety car was het dus ook absoluut de snelste strategie niet. Omdat Verstappen onder een safety car stopte, leverde hij relatief weinig tijd in en kreeg hij alsnog de beduidend betere bandenset toegewezen. Hij had bovendien nog een extra set nieuwe mediums over. Met die nieuwe mediums en het voordeel van een verse motor sneed hij door het veld heen. Red Bull benutte het onfortuinlijke dus maximaal en bracht Verstappen daarmee in een gunstige positie.

Verstappens opmars

De race vorderde met de intensiteit van een kampioenschapsstrijd, met Verstappen die de leiding nam en een voorsprong opbouwde. In veel opzichten deed het aan 2024 denken, toen hij de wedstrijd won. Red Bull had met twee snelle pitstops en een goede strategie Verstappen op de eerste plek weten te krijgen. Wel was dit na de derde stop van Norris, wat Red Bull voor een dilemma stelde: moesten ze de Grand Prix uitrijden op de mediums, track position kiezen en bidden tot de goden dat Norris' nieuwe banden snel genoeg sleten om het gevecht te beslechten in Verstappens voordeel, of banden wisselen en Verstappen met een eindsprint naar dat podium krijgen?

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

De twijfel aan de noodzaak van deze stop kan worden gekwantificeerd. Met nog zeventien ronden te gaan reed Verstappen 0,3 tot 0,6 seconden langzamer dan Norris, die op dat moment midden-dertieners reed (1:13.500). Om het gat van zeven seconden te dichten moest Norris structureel 0,4 seconde per ronde sneller zijn dan Verstappen. Met de verwachte slijtage was de winst van Norris vermoedelijk alleen maar groter geworden naarmate die eindstreep in de buurt kwam.

De pitmuur vreesde voor deze bandendegradatie. De data van de rest van de grid moeten gewezen hebben op dat vijftien ronden op de versleten mediums Verstappen meer dan 0,4 seconde per ronde zouden kosten en dat hij daarmee de eerste plek uit handen zou geven aan Norris. Norris had op het nieuwere rubber nou eenmaal meer pace dan zijn titelconcurrent en was Kimi Antonelli, die uiteindelijk tweede werd, al voor.

Was Red Bulls stop nodig?

Toch is er een drietal redenen om de stop van Verstappen nog eens onder de loep te leggen. Het eerste argument tegen een stop van Verstappen was de bandendegradatie bij Norris. Red Bull had bij de andere soft runners al gezien dat het snelheidsvoordeel van deze banden relatief spoedig afnam. Na acht tot tien ronden was de rek er wel uit. Norris' tempo had dus niet per se zo hoog hoeven liggen gedurende die laatste stint, al is de McLaren notoir lief voor het rubber.

Naarmate Norris dichter bij Verstappen zou komen, zou hij in zijn dirty air terechtkomen. Dat zou Norris sowieso één of twee ronden extra gekost hebben om in ieder geval op gelijke hoogte te komen met de Limburger. Bovendien verlies je daardoor iets van snelheid, wat de delta tussen de coureurs had verkleind. Tel daarbij op dat Norris veel te verliezen had met een aanvaring en Verstappen weinig, en het is te visualiseren dat Norris er absoluut niet gemakkelijk langs was gekomen.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Een laatste argument om de gok te wagen is dat Verstappen een nieuwe Honda-motor gestoken had die naar verluidt volledig opengeschroefd was. Zijn snelheid op het rechte stuk was zeer goed, eveneens te merken in al zijn inhaalacties gedurende de Grand Prix. Norris had serieus zijn best moeten doen om aan het einde van de straight voldoende overspeed te hebben om Verstappens Red Bull te kunnen passeren.

Red Bull blijft rekenen

De andere kant van het verhaal is dat men aan de pitmuur de meeste kennis en informatie heeft. Hannah Schmitz is als een rekenmachine voortdurend aan het vaststellen hoe Verstappen het snelst over de eindstreep komt. Instinctief zou je zeggen dat Verstappen buiten had moeten blijven, maar de cijfers vertelden ongetwijfeld een ander verhaal. Schmitz moet gezien hebben dat Verstappen een kansloze missie restte indien hij buiten gebleven was.

Sterker nog: vermoedelijk achtte Schmitz het risico aanwezig dat Verstappen door zowel Norris als Mercedes-coureurs Antonelli en George Russell gepasseerd zou worden. Indien dit niet het geval was, had Verstappen net zo goed de gok kunnen wagen. Wél stoppen had hem dan namelijk geen extra punten opgeleverd ten opzichte van niet stoppen. Het voordeel van de verse banden was in de ogen van Red Bull groter dan het voordeel van track position.

Was Verstappens laatste stop een fout

De keuze voor een extra stop kan je als strategisch conservatief zien van Red Bull. Dat onderstreept enerzijds dat je als kijker lang niet het gehele verhaal kent, want bij een twijfelgeval was Red Bull voor de uitdaging gegaan en niet voor het conservatieve. Het zit nou eenmaal niet in de aard van het team om voorzichtig te doen qua strategische besluitvorming.

Anderzijds geeft het aan dat de realiteit op het circuit niet per se overeen hoeft te komen met wat er aan de pitmuur gezien wordt. Voor hetzelfde geld waren Norris' banden sneller gedegradeerd dan verwacht, was hij niet langs Verstappen gekomen en had hij samen met de Mercedes-coureurs een treintje gevormd achter de nét iets tragere Red Bull-coureur. We zullen het nooit weten, maar wat wel duidelijk is, is dat dit een uiterst lastig vraagstuk was waarbij we de kunde van de Red Bull-pitmuur wellicht niet moeten onderschatten.