Het is zeldzaam dat een coureur zijn achteruitrijversnelling kan gebruiken in een race, maar Hamilton lukte precies dat op Imola. De specifieke versnelling is eigenlijk niet gemaakt om gebruiksvriendelijk te zijn. Van oudsher voegen teams dit alleen toe om te voldoen aan de reglementen. Dat het Hamilton toch is gelukt om er profijt uit te halen, is een positief teken.
Het is niet alleen zeldzaam dat de achteruitrijversnelling gebruikt wordt tijdens een GP. In de meeste gevallen dat die toegepast wordt, gaat het mechanisme vrijwel direct kapot. 'Er gaat veel koppel doorheen', legt Craig Scarborough uit op het kanaal van Peter Windsor. 'Het werkt ook niet als de rest van de versnellingsbak. De achteruit heeft zijn eigen hydraulische druksysteem en er is geen synchromesh. Dus het tandenwiel wordt schuin afgewerkt zodat, als alles goed op elkaar aansluit, de tanden direct in elkaar kunnen schuiven.'
Om die tanden goed op te lijnen, moet een coureur zijn auto heel rustig naar voren bewegen in de hoop dat de tandwielen op een gegeven moment aansluiten. 'Alleen Hamilton stond in de barrière, dus dan is dat oplijnen heel moeilijk', vervolgt Scarborough. 'Het is goed voor de Formule 1 dat dit toch is gelukt. want het laat zien dat coureurs op deze manier uit gevaarlijke situaties kunnen komen en vervolgens weer kunnen deelnemen aan de race.'
Huidige motoren helpen
De actie van Hamilton liet eveneens zien waar de huidige motoren toe in staat zijn, analyseert Scarborough. De enorme kracht die ze leveren zou het in theorie moeilijk moeten hebben gemaakt om de achteruitrijversnelling te gebruiken, maar in de praktijk bleek dat anders te zijn. 'Bij zo'n lage snelheid mag je de ERS (Energy Recovery System, red.) niet gebruiken. Alles moest met de verbrandingsmotor worden gedaan. Het laat zien hoe goed de huidige motoren zijn.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties