Dwingt Wolff Russell op de knieën in de onderhandelingen, of is het nu andersom?

George Russell heeft nog steeds geen contractverlenging gekregen van Mercedes. Voor velen sowieso al een verrassing en na zijn triomf in Singapore al helemaal. Deze definitieve opsteker voor zijn onderhandelingspositie zal Toto Wolff niet ontgaan zijn, maar is het voldoende om een verlenging af te dwingen? Mercedes en de coureur zijn het nog steeds niet eens, maar het kan bijna niet dat ze er niet uitkomen, gekeken naar Russells goede vorm.

Russell wil stabiliteit: een meerjarig contract en een salaris dat past bij zijn status. Dat is logisch. Maar Mercedes is, net als Red Bull Racing, een van enkele teams die op dit moment reële kansen bieden om vanaf 2026 weer voor wereldtitels te vechten. De deur bij Ferrari lijkt niet open te staan, McLaren is voorzien qua coureurs en andere renstallen lijken niet over de kracht te beschikken om vanaf volgend jaar een gooi te doen naar de titel.

Russell zit dus vast in de wetenschap dat andere teams niet geïnteresseerd in hem zijn of nu niet op hem zitten te wachten, maar maakt het Mercedes ook zeker niet gemakkelijk, met strikte contracteisen. Houdt hij zijn poot stijf of accepteert hij dat Mercedes binnen de sport toch voldoende macht heeft om hem in te laten leveren op zijn contracteisen?

De nuance zit in het feit dat Toto Wolff weet dat Russells opties beperkt zijn. Russell is de speler met de betere kaarten, maar Wolff is de dealer. Hij weet dat Russell, zelfs met het Singapore-bewijs in handen, een enorm risico neemt als hij 'nee' zegt tegen een aanbod van één jaar met een optie voor nog een seizoen. De Mercedes-stoel is een van de meest begeerde op de grid. Anderzijds weet Mercedes dat ze een potentiële wereldkampioen onder de gelederen hebben.

Wat speelt er in Wolffs hoofd?

We nemen een kijkje in het hoofd van Wolff. Zijn aarzeling om Russell meteen voor de lange termijn vast te leggen is vermoedelijk geen teken van wantrouwen richting Russell, maar een strategische zet. Wolff, een man die al lang meedraait in de Formule 1-paddock, is in essentie bezig met risicomanagement. Dit heeft te maken met zowel Max Verstappen als Kimi Antonelli, die hij beiden als (potentieel) betere coureurs dan Russell ziet.

Zo lang er een marginale kans bestaat dat Verstappen na 2026 over zou willen stappen naar Mercedes, zij het door interne frictie bij Red Bull, een ondermaatse bolide of een andere reden, dan wil Wolff een stoeltje open hebben. Hij zou het zichzelf nooit vergeven als hij de grootste coureur van deze generatie mis zou lopen vanwege een te strikt vastgelegd contract van Russell. Een eenjarig contract, met een optie aan de kant van Mercedes, geeft Wolff die cruciale flexibiliteit.

Ook is Wolff van mening dat Antonelli de next big thing is. Deze parel uit de Mercedes-opleiding is zeer jong gedebuteerd en heeft volgens de Oostenrijker een bijzonder veelbelovende Formule 1-carrière voor zich. Weet Antonelli zijn groeicurve waar te maken dan verliest Wolff bewegingsruimte rondom het andere Formule 1-zitje wanneer hij Russell nu voor meerdere jaren vastlegt. Wolff wil simpelweg een betere optie aan kunnen trekken wanneer hij dat nodig acht. Het is een teambaas die zijn team boven alles stelt.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Bespeelt Wolff Russell?

Dat Wolff Russell aan het lijntje houdt, zou ook een staaltje psychologische manipulatie kunnen zijn. De beste coureurs presteren goed onder druk. Door de onderhandelingen stroef te laten verlopen en details en lengte in het midden te laten zou het kunnen dat hij bewust een gezonde dosis druk op Russell zet. Is dit zijn strategie dan heeft deze zeker gewerkt, want Russell was in Singapore uitstekend, dat na een debacle in de Aziatische stadstaat in de vorige Grand Prix. Tevens onder druk, maar met een slechtere afloop.

Mercedes heeft Russell nodig

Bekijken we het verhaal van de andere kant dan kunnen we constateren dat Mercedes Russell nodig heeft. Mercedes staat aan de vooravond van een grote reglementaire wijziging. De kaarten worden opnieuw geschud. Dan heeft een team een coureur nodig die snel is, maar ook technisch begaafd en consistent in zijn feedback. Russell kent het team, kent de technici, biedt continuïteit en beschikt over het vermogen om technische feedback te leveren. Dat zijn meerdere redenen om Russell niet kwijt te willen. Dit is tevens een van de weinige dingen die nieuwkomer Antonelli het team sowieso in mindere mate kan bieden.

Mercedes moet zichzelf daarnaast in enige mate opnieuw uitvinden. Vorig decennium hebben ze met Lewis Hamilton een tijdperk van extreme dominantie ervaren, maar sinds 2021 is er van die dominantie weinig meer over. Met het vertrek van Hamilton hebben ze bovendien ook de topcoureur verloren die die wereldtitels binnensleepte in het vorige decennium. Russell heeft ambitie, is welbespraakt en betrouwbaar. Zijn ietwat elitaire imago is wellicht niet precies waar je als Formule 1-team naar op zoek bent, maar je weet in ieder geval wel dat je hem marketingtechnisch prima in kan zetten.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Daarnaast is wachten op Verstappen, zoals eerder gesuggereerd als strategie van Wolff, een zero-sum game. Dat houdt in dat wanneer dit niet lukt, Mercedes ook écht de sigaar is. Weten ze een kampioenschapswinnende auto te ontwikkelen dan lukt het Russell waarschijnlijk toch wel om die titel te behalen. In dat opzicht brengt wachten en onzekerheid risico's met zich mee, en verlies je er als team ook gemoedsrust mee.

Je zendt met het behoud van Russell naar het team een krachtig signaal uit. Honderden werknemers in de fabriek geef je het gevoel dat ze een coureur hebben om op te bouwen in de komende jaren. Dit is bovendien een coureur die ze al uit een soort van crisis geholpen heeft. Russell is een bewezen factor. Het vertrek van de coureur zou serieuze impact hebben op het team en het moraal van de teamleden.

Wie gaat deze strijd winnen?

De onderhandelingen zijn geen simpele afspraak over geld, maar een strijd om controle, flexibiliteit en vertrouwen. Russell heeft de bal, maar Wolff is in staat de doelpalen te verplaatsen indien hij daar behoefte aan heeft. De combinatie van deze factoren maakt dit spelletje zowel complex als intrigerend, met een tot nu toe onzekere uitkomst.

De zege van Russell in Singapore kan in de onderhandelingen als een mokerslag gevoeld hebben voor Mercedes, maar Wolff is zich ervan bewust dat Russell hem en zijn team nodig heeft. Andersom is Wolff zich er ook van bewust dat het team Russell nodig heeft. Aansturen op een breuk is dan ook het laatste dat hij momenteel zal doen. Wel heeft Wolff de belangen van het team altijd voorop staan, en dat is precies wat Russell nu voelt. Leuk is dat niet, maar wel terecht.