Russells oververhitte Mexicaanse zondag: is zijn Mercedes-kritiek terecht?

De Grand Prix van Mexico was niet de beste wedstrijd van Mercedes van dit jaar. George Russell zag een puntenfinish naar eigen zeggen in rook opgaan toen concurrenten in de eerste ronde buiten het circuit traden, maar ook werd de Engelsman opgehouden door teamgenoot Kimi Antonelli, die relatief laat pas teamorders kreeg om Russell te laten passeren. Als we deze situatie ontleden, kunnen we dan vaststellen of Russells enorme frustratie terecht was?

Mercedes leek in Midden-Amerika een solide hoeveelheid punten te kunnen pakken, misschien zelfs wel een podium, maar wist geen hoge ogen te gooien in de wedstrijd. Allereerst kwam Russell de strijd na de eerste bocht niet goed uit, om vervolgens op het middenveld geen vuist te kunnen maken tegen Oscar Piastri. Met een magere zevende plaats was Russell allerminst tevreden. Teamgenoot Antonelli deed het met P6 niet veel beter.

Mercedes stelt swap uit

Het grootste punt van Russells kritiek op zijn eigen team kwam nadat Mercedes weigerde Russell en Antonelli van positie te laten wisselen. De naar eigen zeggen snellere Russell zat vast achter zijn teamgenoot. Hij reed in de DRS van de jonge Italiaan, maar had niet voldoende overspeed om hem te passeren. Eerder gaf Mercedes over de boordradio al aan dat Russell vrij was om een inhaalpoging in te zetten, maar Antonelli gaf niet mee.

Terwijl Russell vastzat, naderde Piastri. Het scenario was voor Mercedes duidelijk. Ze moesten allebei de posities zo lang mogelijk verdedigen tegenover de aanstormende McLaren. Daarnaast reed er een Haas voor allebei de rijders waarvan Russell het idee had dat hij deze kon passeren. Oliver Bearman beschikte volgens hem niet over het materiaal om de vierde plek vast te houden. Het enige wat hij moest krijgen, was de kans.

'Marcus, ik heb een veel snellere auto in mijn nek hijgen. Ik ben sneller dan Kimi, laat mij vechten voor het podium', aldus de Engelsman. 'Als het niet lukt, krijgt hij (Antonelli, red.) zijn plek terug.' Het team aarzelde aanvankelijk en gaf ze de vrijheid om te racen. Je kan dat interpreteren als het team dat wellicht niet meer belang heeft bij of Antonelli of Russell een hogere eindklassering behaalt, of als een team dat eerlijk racen en een aantrekkelijke competitie probeert te realiseren.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

De call komt te laat

Na kostbare ronden van getouwtrek kwam de teamorder, maar de timing was niet goed. Piastri had beide Mercedessen al ingehaald, dus een van de redenen om de teamorder door te voeren, was vervlogen. De swap had in ieder geval voor het verdedigen al geen zin meer, waarna Russell de positie volgens de afspraak weer terug moest geven aan Antonelli.

Een overmoedige Mercedes-coureur

Als je kijkt naar de uitspraken van Russell leek een snellere positiewissel een beter idee. Hij was na afloop boos en zeer duidelijk over de in zijn ogen mislukte strategie. 'Dit duurde tien ronden te lang', vond hij. 'Tegen de tijd dat de call kwam, waren mijn banden, remmen en motor oververhit. Toen had het geen zin meer. Doe het meteen, of doe het niet.'

Nu moet gezegd worden dat Bearman bijna zeven seconden voor Antonelli eindigde. Dit impliceert dat de Haas lang zo slecht nog niet was, en geeft aan dat Russell nog een stevig gat te overbruggen had. Sterker nog: Russell stelde in de race dat hij wilde vechten voor het podium, wat betekent dat hij dacht de snelheid te hebben om ook Max Verstappen en Red Bull te verschalken. Verstappen eindigde zestien seconden voor Antonelli. Russell was dus ietwat overmoedig.

Waarom wachtte Mercedes zo lang? Waarschijnlijk omdat ze Antonelli, die over prima pace beschikte, niet zomaar van zijn positie op het circuit wilden beroven voor zijn meer ervaren teamgenoot. Dit is een dilemma dat vaker voorkomt. Ga je voor het maximale teamresultaat, of bescherm je een individuele coureursprestatie? Russell stelde de afweging scherp: 'Ik vecht niet met Kimi om een kampioenschap of een overwinning, we strijden samen tegen Ferrari en Red Bull voor de tweede plek in het constructeurskampioenschap.'

Wat de coureurs zelf zeggen

Russell stak zijn onvrede niet onder stoelen of banken. Hij gaf tegelijkertijd aan dat zijn ingenieur, Marcus Dudley, niets te verwijten viel. Volgens de coureur is dat enkel iemand die de boodschap door zou moeten geven naar het hogere management. Dat management bepaalt uiteindelijk wat er op het circuit gebeurt en in dit geval was dat in het nadeel van Russell. Antonelli bleek naderhand eigenlijk ook niet geheel tevreden, terwijl Mercedes juist hem voorrang gaf.

Antonelli's onvrede zat deels in het feit dat hij het sowieso een zeer slechte dag van zijn team vond in Mexico. 'We moeten als team gaan zitten en gaan praten', meldde hij na afloop. Hij gaf tevens aan dat hij vond dat de teamorders niet werkten. Ook Antonelli had het dus graag anders gezien. Was het eerder wisselen dan een oplossing geweest?

Ook Bearman kwam Russell niet voorbij

Als Russell echt veel sneller was dan Antonelli dan had hij zijn teamgenoot op het circuit wel kunnen passeren. Anderzijds wist Russell nadat hij die positie verkregen had zo'n vijf seconden weg te rijden bij zijn teamgenoot, maar het kostte hem wel vijftien ronden om dat vaste gat te trekken. Toen hij eenmaal Bearman bereikte, wist hij de Haas-coureur niet in te halen op het circuit.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Als Russell al meer snelheid had dan Antonelli dan was het niet genoeg geweest om ook in die tien eerdere ronden de plek van Bearman te pakken. Russell had bij Bearman namelijk hetzelfde probleem als hij bij Antonelli had: hij had de nodige snelheid niet om aan het einde van het rechte stuk een inhaalactie te plaatsen. Voor het eindresultaat had het dus vermoedelijk weinig uitgemaakt.

Het enige wat nog had gekund, was dat hij Piastri achter zich had weten te houden en daarmee een positie hoger had kunnen eindigen. We zagen echter dat Piastri echt veel meer snelheid had dan de Mercedessen en waarschijnlijk Bearman had gepasseerd als er tegen het einde van de race geen virtuele safetycar aan te pas was gekomen. Russells woede is dus begrijpelijk, maar achteraf hoogstwaarschijnlijk volkomen zinloos.

Russells oververhitte zondag

Wellicht dat een deel van de frustratie van Russell hem zit in het feit dat hij de hoofdcoureur zou moeten zijn binnen het team, maar dan wel achter zijn veel jongere collega vast komt te zitten. Hoewel dat begrijpelijk is, is een cruciaal onderdeel van deze sport wel nog gewoon dat je je teamgenoot moet zien te verslaan. Het is Russell vaak genoeg gelukt dit jaar, dus dat het nu een keertje niet lukte, is ook geen ramp.

Kijkend naar hoe hij zich tijdens de race en erna uitliet over de over het gras rijdende concurrenten in de eerste ronde lijkt het erop dat Russell een bovengemiddeld opgefokte middag kende. Wat er in ronde 1 gebeurde, stond de coureur niet aan, en daarna had hij in de cockpit ook nog eens veel te zeggen over zijn teamgenoot. Ja, als je dan toch wisselt, doe het dan meteen. Dat is wat Mercedes te verwijten is. Onder de streep had het echter weinig verschil gemaakt. Russell had dat podium nooit gehaald.