De kalender van de Formule 1 is al zo lang als het kampioenschap bestaat aan verandering onderhevig. Nieuwe races worden toegevoegd en bestaande races krijgen geen vervolg. Vooral de laatste decennia is er veel veranderd op de kalender. Dat betekent dat er races zijn verdwenen die de liefhebbers graag vandaag nog terug op de kalender willen zien, maar ook dat er races geschrapt werden die niemand mist.
De Grand Prix van San Marino valt in de eerste categorie. De race op het Autodromo Enzo e Dino Ferrari behoort voor een hele generatie Formule 1-fans tot de inventaris van de sport en ondanks de vele heftige ongelukken die op het circuit nabij het pittoreske plaatsje Imola gebeurt zijn, zien veel fans én insiders de race graag terugkeren.
In 1981 staat de Grand Prix van San Marino voor het eerst op het programma. Dat de race als thuisrace van het dwergstaatje wordt opgenomen op de kalender heeft alles te maken met het feit dat de Grand Prix van Italië al op Monza verreden werd. Het was de tijd van de Italiaanse dominantie van de sport. Maar liefst drie teams (Scuderia Ferrari, Marlboro Team Alfa Romeo en Osella) en tien coureurs uit het land van de pizza en de pasta namen deel aan het seizoen 1981. Daar paste een tweede race op Italiaans grondgebied bij.
De Grand Prix van San Marino is altijd een Ferrari-circuit geweest. Gilles Villeneuve kwalificeerde zich tijdens de allereerste editie op pole-position en had een goede kans op de overwinning de tijdens de race veranderende weersomstandigheden, maakten van de wedstrijd een loterij die gewonnen werd door Brabham-coureur Nelson Piquet. De twee daaropvolgende jaren won, tot tevredenheid van de organisatie, 'gewoon' een Ferrari. Didier Pironi in 1982 en Patrick Tambay in 1983. Italiaanse successen waren er ook: Elio de Angelis won één van zijn twee Grands Prix voor Lotus op het Autodrome nabij Imola en ook gentleman driver Riccardo Patrese won in eigen land. De Williams-coureur was in 1990 de allerbeste.
'Imola' staat natuurlijk ook synoniem voor twee van de grootste tragedies uit de moderne Formule 1-geschiedenis: Het inktzwarte weekend in 1994, waarin zowel de Oostenrijk Roland Ratzenberger als superster Ayrton Senna da Silva verongelukten. Die tragedies hadden echter veel meer met de technische misverhoudingen in de auto's zelf te maken dan met de baan. Na de noodlottige ongevallen werd het circuit aangepast. Snelle bochten werden langzame chicanes en daarmee zette Imola een trend die door meerdere andere banen gevolgd werd. De race verdween, wat wellicht wel logisch was geweest, niet van kalender en stond in 1995 "gewoon" weer op de kalender.
De laatste jaren van de Grand Prix van San Marino werden gedomineerd door de familie Schumacher en Ferrari. Michael Schumacher won in 1999, 2000, 2002, 2003, 2004 en de allerlaatste editie in 2006. Broer Ralf won in 2001. De enige overwinnaar die (toen) niets met Ferrari had was Fernando Alonso die won in 2005 voor het team van Renault. Eind 2006 werd bekend gemaakt dat de race in 2007 niet verreden zou worden om plaats te maken op de kalender voor de Grand Prix van België die juist in 2006 niet verreden werd. Sindsdien heeft er geen race op het Autodromo meer plaats gevonden. Desalniettemin is het circuit niet helemaal uit de gedachten van de sportofficials verdwenen. Zo was er vorig jaar even sprake van dat de Grand Prix van Italië van Monza naar Imola zou verhuizen.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties