Gisteren legde analist Peter Windsor in het eerste deel van een tweedelige analyse uit waarom Max Verstappen nou precies zo goed is. De 71-jarige Brit gaf aan dat Verstappen zijn rechte stukken zo lang mogelijk probeert te maken, en daardoor de bochten zo kort mogelijk. Daarnaast richt hij zich niet op de traditionele apex, maar op een 'valse apex'. In het tweede deel van de analyse gaat Windsor voornamelijk in op de voordelen van de rijstijl van Verstappen.
Windsor legde in het eerste deel uit dat Verstappen zich in de bocht richt op een overgangszone, waarin hij de auto roteert, en de juiste hoek creëert om te zorgen voor de beste mogelijke diagonale exit uit de bocht. Windsor verklaart nu nu dat een belangrijke vervolgstap ligt in het bepalen van waar die overgangszone ligt, afhankelijk van een reeks externe factoren, waaronder banden- en baantemperatuur en de hoeveelheid brandstof. 'Dat gaat puur op gevoel', aldus Windsor. 'Het is menselijk gezien onmogelijk om dat elke ronde weer te doen, zo'n negentig minuten lang. Toch dat Max dat ongelofelijk goed, en dat is gedeeltelijk waarom het er zo makkelijk uitziet bij hem.'
Volgens Windsor wijkt deze stijl van Verstappen af van wat het merendeel van de coureurs doet. 'Hij kan heel goed aanvoelen waar die overgangszone is, en die ligt altijd vóór de geometrische apex van de bocht. Verstappen heeft die vaardigheid al heel lang, en is er waarschijnlijk mee geboren. Coureurs zoals Max, en ook Lewis (Hamilton, red.) en Charles (Leclerc, red.) geven niet toe aan het natuurlijke instinct van een coureur, om zo laat mogelijk te remmen en zo snel mogelijk weer op het gas te gaan. Ze doen juist het tegenovergestelde. Wat Max doet, vergt heel veel geduld in het midden van de bocht.'
Terwijl veel coureurs de bocht stapje voor stapje benaderen, door eerst te remmen, dan te sturen, en dan op het gas te gaan, probeert Verstappen dit geheel zoveel mogelijk in elkaar over te laten gaan. 'Je moet in het midden van de bocht afwachten en heel geduldig zijn. Het voelt dan aan alsof je niks bereikt, maar in realiteit probeer je alles in één moment samen te laten komen. Als je het goed doet, oogt het helemaal niet spectaculair, maar het is ongelofelijk efficiënt.'
Voordelen van Verstappens rijstijl
Na een lange uitleg over wat Verstappen nu precies doet, gaat Windsor in op wat het oplevert: 'Max is in harmonie met Adrian Newey en met de RB19. Het eerste voordeel van zijn stijl is dat hij minder asfalt op het circuit nodig heeft', zo legt Windsor uit dat Verstappen de limieten minder snel hoeft op te zoeken. 'Daarnaast zorgt het ervoor dat je makkelijker kan inhalen, want van nature stuurt hij al eerder in, dus je kan makkelijker aan de binnenkant duiken bij iemand die voor de late apex gaat.' Vervolgens gaat Windsor in op een scenario dat op basis van de afgelopen races niet erg realistisch lijkt: 'Stel dat Max met Checo (Pérez, red.) voor een positie vecht, zou je zien dat Max van nature al eerder zal insturen dan Pérez, dus je kan hem makkelijker aan de binnenkant ernaast zetten.'
Het derde voordeel is dat Verstappen, door de rechte stukken te verlengen, een grotere sweet spot heeft. Je ziet hem maar heel zelden een wiel blokkeren. Coureurs die later insturen, moeten om hun stijl te maximaliseren zo laat mogelijk remmen. Dat maakt dit type coureurs heel foutgevoelig. Het is lastig om altijd zo laat mogelijk te remmen als de variabelen steeds veranderen.' Dit gebrek aan marge verklaart volgens Windsor waarom coureurs als Sergio Pérez en Carlos Sainz, die zo laat mogelijk remmen, zo vaak hun wielen blokkeren. 'Ze kunnen dat alleen oplossen door eerder te remmen, en met hun rijstijl ben je dan meteen een stuk langzamer. De rijstijl van Max geeft hem een grotere sweet spot, omdat Verstappen dus naar een punt eerder in de bocht remt. Als hij dus merkt dat er minder grip is dan verwacht, eindigt zijn apex dichter bij de apex van coureurs als Pérez en Sainz, terwijl die coureurs de bocht missen als er minder grip is dan verwacht.'
'Een ander voordeel is dat het Max veelzijdiger maakt', somt Windsor op. 'Hij remt niet op basis van een referentiepunt.' Volgens Windsor remmen veel coureurs bijvoorbeeld bij een honderdmeterbord, terwijl Verstappen puur naar de bocht zelf kijkt. 'Een coureur die zo laat mogelijk remt, richt zich altijd op een referentiepunt, dus als die referentiepunten wegvallen, is dat lastig. Het zorgt ervoor dat Max veel veelzijdiger is en op allerlei circuits precies hetzelfde kan rijden. Wat Max doet, kan je ook doen als de auto onderstuur of overstuur heeft. Het gevolg van het verschil in rijstijlen is dat het rechte stuk na de bocht voor iemand als Max veel eerder begint dan voor bijvoorbeeld Sainz. Dat is het grootste verschil. Het grootste verschil zit hem niet in het ingaan van de bocht, maar na de geometrische apex van de bocht', sluit Windsor af.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties