De onderschatte autosportcarrière van Robert Doornbos

Robert Doornbos staat natuurlijk bekend als analist bij de Formule 1-uitzendingen op Ziggo Sport. Maar de doorgewinterde F1-liefhebbers kennen hem al langer. In 2005 en 2006 reed de Nederlander zonder al te veel succes een aantal races in de koningsklasse van de autosport. Daarbuiten liet Doornbos zich wel gelden. Een retrospective van de autosportcarrière van de vandaag (woensdag) 39 jaar geworden Doornbos.

Als jongen was Doornbos een verdienstelijke tennisser, totdat hij op zeventienjarige leeftijd, in 1998, samen met zijn vader de Grand Prix van België bezocht. Daar ontmoette hij regerend wereldkampioen Jacques Villeneuve, met wie hij aan de praat raakte. 'Ik was meteen verkocht', vertelde Doornbos in 2014 aan MASTERS EXPO over die bewuste dag. 'Ik vroeg (aan Villeneuve, red.) hoe je in godsnaam Formule 1-coureur wordt. Hij zei: begin maar met karten, dan dat en dat en wie weet kom je er ooit op een dag.'

Doornbos sloeg de karts echter over, gezien zijn leeftijd, en maakte in 1999 zijn autosportdebuut in de Formule Ford. Hoewel hij amper ervaring had, won de Nederlander meteen een aantal races en finishte hij als tweede in het kampioenschap. In de seizoenen die volgde, was de jonge twintiger vooral actief in verschillende Formule 3-kampioenschappen. Veel won hij niet, maar ondanks zijn wat aparte opleidingstraject liet hij zien uit het juiste racehout gesneden te zijn.

Doorbaak in de Formule 3000

Doornbos' grote doorbraak kwam in 2004, toen hij namens Arden International actief was in de toenmalige Formule 3000, wat nu de Formule 2 is. Tussen coureurs die bijna vijftien jaar aan race-ervaring hadden, hield Doornbos, die in feite pas vijf jaar autocoureur was, zich prima staande. Als teamgenoot van kampioen Vitantonio Liuzzi eindigde de Nederlander als derde in het WK, mede dankzij een zege op Spa-Franchorchamps, en werd hij 'Rookie of the Year'.

Door zijn goede campagne in de Formule 3000 kwam Doornbos in beeld bij verscheidene Formule 1-teams. Uiteindelijk was het het vermaarde Jordan dat hem voor de laatste drie F1-races van 2004 aantrok als derde coureur. In China, Japan en Brazilië kwam Doornbos' droom uit: het rijden in de Formule 1, al was dat toen enkel in de trainingssessies.

Voor 2005 was Doornbos zeer dichtbij een racezitje bij Jordan, zij het niet dat teambaas Eddie Jordan vlak voor de start van het seizoen de renstal verkocht aan Midland. Zodoende liep Doornbos een vaste stoel mis en moest hij het vooral doen met vrijdagtrainingen.

Debuut in de Formule 1

Bij het kleine Minardi werd halverwege 2005 coureur Patrick Friesacher aan de kant geschoven vanwege sponsorperikelen. Het team zocht contact met Doorbos, die altijd wel een oogje voor commercie had, voor het tweede stoeltje naast nummer één-coureur Christijan Albers. Plots was daar het Formule 1-debuut van Doornbos, tijdens de Grand Prix van Duitsland van 2005.

Doornbos refereert regelmatig terug aan die eerste race in Duitsland, daar waar deze wat chaotisch verliep. De Nederlander, die onder de Monegaskische vlag reed omdat hij daar woonde, finishte als achttiende, maar was aan het begin van de race wel betrokken bij een botsing. Ironisch genoeg was het Villeneuve, de man die zeven jaar eerder zijn Formule 1-droom aanwakkerde, met wie hij van de baan afgleed.

Doornbos en Villeneuve glijden van de baan op de Hockenheimring

Horner gunt Doornbos een kans

Voor het restant van het seizoen viel Doornbos niet echt op en het leek er op dat zijn Formule 1-carrière er voortijdig op zat, omdat Minardi verdween van de grid voor het 2006-seizoen. Red Bull Racing-teambaas Christian Horner, die in 2004 Doornbos' teambaas was in de Formule 3000, zag echter het talent van de toen 25-jarige coureur en gunde hem een functie als testcoureur bij de Oostenrijkse renstal.

Net als bij Jordan reed Doornbos vooral wat vrijdagtrainingen, waarin hij opviel door regelmatig in de top tien en zelfs in de top drie te eindigen. Toen vaste coureur Christian Klien wegens tegenvallende resultaten zijn zitje kwijtraakte voor de laatste drie races van 2006, kreeg Doornbos weer de kans zich in de kijker te racen. Los van een knappe tiende startpositie bij zijn debuutrace in China, wist Doorbos niet veel klaar te spelen in zijn drie GP's als Red Bull-coureur.

Als promotiestunt rijdt Doornbos in een Red Bull-bolide op de Afsluitdijk.

Successen in de Verenigde Staten

In 2007 moest de coureur het weer doen met een testrol bij Red Bull Racing. Die combineerde hij met een jaartje Champ Car, het Amerikaanse kampioenschap dat in 2008 samenging met de IndyCar Series. In die raceklasse kon Doornbos laten zien wat hij in de Formule 1 niet kon laten zien: zijn niet te onderschatten talent. Als rookie won hij twee races en vocht hij een tijdje mee om de titel, die uiteindelijk naar Sebastien Bourdais zou gaan. Het leverde hem andermaal een 'Rookie of the Year'-eretitel op.

De Champ Car-klasse verdween in 2008 en zodoende moest Doornbos zijn heil zoeken in een andere tak van de autosport. Hij tekende een contract in de Superleague Formula, een internationaal kampioenschap waarbij de coureurs voetbalclubs vertegenwoordigden. Doornbos kwam uit voor de Italiaanse voetbalgigant AC Milan. Ook in de Superleague Formula liet de Nederlander alleraardigste dingen zien. Wederom werd hij derde in de eindrangschikking met twee zeges achter zijn naam.

Daarna wist Doornbos niet echt meer successen te boeken. Een avontuur in de IndyCar in 2009 liep uit op een teleurstelling, terwijl er in 2010 en 2011 ook in de Superleague Formula weinig meer te halen viel voor de Rotterdammer. Die klasse verdween in 2011 en daarmee kwam ook de competitieve racecarrière van Robert Doornbos ten einde. Hoewel hij een voetnoot zou zijn in de geschiedenis van de Formule 1, was Doornbos een uitstekende coureur in allerlei andere formulekampioenschappen. (foto: Jeroen9711)