Het kernprobleem dat Red Bulls megarekening van Monaco blootlegt

Sergio Pérez is van de huidige grid met afstand de grootste brokkenpiloot. Van alle coureurs is het de Red Bull Racing-rijder die na Canada op zo'n 2,7 miljoen euro aan schade zit voor zijn team. Na zijn achtervleugel kapot te rijden in Canada kwam bovenop het al vrij grote kostenplaatje van 2,4 miljoen nog eens drie ton. De eerstvolgende coureur, Alexander Albon, zit op bijna 2,7 miljoen euro aan schade, waarna Zhou Guanyu al op 1,8 miljoen zit. Vanaf dan loopt het vrij vlot af. Wat houdt Pérez' dure rijstijl in voor Red Bulls jaar, en indirect dus ook voor Max Verstappen?

De lijst met reserveonderdelen die Pérez er in negen races tijd doorheen gejaagd heeft, is lang. Voorafgaand aan Monaco was hij al aanvoerder van het brokkenpilotenteam, maar inmiddels steekt hij met kop en schouders boven de rest van de coureurs uit.

Hij verving tot op heden twee keer de voorvleugel en neus, drie achtervleugels, een monocoque, twee sidepods, een vloer/diffuser, vier wielen, twee voorwiel- en achterwielophangingen, eenmaal de elektronica, vier remmen, vier remtrommeldeflectoren en eenmaal een extra chassis.

Leggen we dit naast de schade die Verstappen tot en met Canada gereden heeft in 2024 dan wordt het contrast snel duidelijk. Pérez zit op een drievoud van zijn teamgenoot. Red Bull is daarnaast het team met de op één na meeste kosten aan autoreparaties, met een totaalbedrag van iets boven de 3,5 miljoen euro.

Op plek één vinden we Williams terug (4,1 miljoen euro in totaal), met Kick Sauber op nummer drie met 2,3 miljoen euro aan schade. Ferrari en McLaren, toch wel te zien als de primaire concurrenten van Red Bull, komen niet veel dan respectievelijk een miljoen en driekwart miljoen euro. Met andere woorden: Red Bull heeft een kostenpost die de andere topteams in veel mindere mate hebben.

Schade valt onder het budgetplafond

Voorafgaand aan de reglementswijzigingen lang geleden was dit absoluut geen probleem geweest. Er was een periode waarin teams een ongelimiteerde hoeveelheid geld tegen Formule 1-projecten aan konden smijten. Inmiddels werken de teams al jaren aan de hand van een budgetplafond.

Schade die gereden wordt, valt onder dit budgetplafond. Van dit budget wordt onder meer de ontwikkeling van de auto betaald. Teams die veel schade rijden, moeten verderop in het seizoen dus wellicht enkele upgrades laten, mochten ze de schade-intensieve trend van het begin van het jaar doorzetten.

Eerste zorgsignalen vanuit Red Bull-kamp

Red Bull-adviseur Helmut Marko heeft zich uitgelaten over dit probleem. Na afloop van Monaco, zeer zeker de zwaarste crash van Red Bull dit jaar met de meeste schade, gaf Marko aan dat de afhandeling van het incident door de wedstrijdleiding hem verraste. De wedstrijdleiding stelde niet eens een onderzoek op naar aanleiding van de crash van Pérez, mede mogelijk gemaakt door Kevin Magnussen.

'Met het budgetplafond is schade van twee tot drie miljoen euro een handicap voor ons', stelde Marko. Achteraf leek hij qua kostenplaatje te overdrijven, maar zijn punt staat. Later gaf hij aan dat Red Bull moet heroverwegen wat ze met de auto gaan doen qua ontwikkeling. 'Als er nog een crash is, zal niet alles beschikbaar zijn voor beide auto's', waarschuwde hij bovendien.

Formule 2-coureur Richard Verschoor bood destijds extra context rondom de crash en diens gevolgen voor Red Bulls ontwikkelingsbudget. Verschoor gaf aan dat teams zo'n twaalf miljoen euro per jaar aan budget hebben voor ontwikkeling, inclusief eventuele ruimte om te compenseren voor schade aan de bolide. Daarvan is Red Bull dus al meer dan twee miljoen kwijt, zonder ook maar één seconde aan een upgrade te denken. Het is evident dat de schade Red Bull performance zal kosten.

De kern van dit probleem

Wat is hier precies het probleem? Red Bull heeft met name in Monaco zeer veel schade geleden vanwege een incident met Magnussen. Het oogde op het beeldmateriaal alsof Magnussen de primaire veroorzaker was van dit incident. Is dat het geval dan draait Pérez, en indirect dus Red Bull, op voor een fout voor een van de concurrenten.

Dit is uiteraard niet eerlijk. Was Pérez niet aangetikt door de Haas dan had het team uit Milton Keynes later dit jaar dat geld wellicht kunnen besteden aan verbeteringen aan het materiaal. Red Bull moet haar eigen auto repareren, maar is niet per definitie verantwoordelijk voor de schade aan deze auto, en Pérez evenmin. Het is een probleemstelling die eigenlijk geen redelijke oplossing heeft.

Een zeer pittige opgave voor de FIA

De grootste reden dat er geen redelijke oplossing is, is omdat het onmogelijk is om bij elk incident met volledige zekerheid vast te stellen wie er fout zat. In veel gevallen valt er voor allebei de coureurs wel wat te zeggen, wat betekent dat een van de twee partijen meestal overwegend schuldig is.

Zou je hier een model aan willen binden dan zou je met percentages moeten werken van hoeveel schuld coureurs dragen, en dan op basis van dit percentage de kosten moeten verdelen, om maar even een suggestie te doen. Dit zou in praktijk een eerlijke oplossing zijn, maar brengt weer een hele andere reeks problemen met zich mee.

Want wie stelt die percentages dan precies vast? De wedstrijdleiding? Wat als de wedstrijdleiding het anders ziet dan een Christian Horner, bijvoorbeeld? Kan Red Bull dan protest aantekenen in een poging om voor meer gecompenseerd te worden? Dit is een recept voor politiek gelobby en eindeloze discussies over wie welk incident veroorzaakt, en daarom op moet draaien voor de kosten.

Een alternatief zou zijn om incidenten waarbij twee coureurs betrokken zijn in een 50-50-split te verdelen over de twee teams die betrokken zijn. Dan zit je echter wederom met scenario's waarin een van de twee coureurs misschien meer schuld draagt, maar relatief aan deze schuld veel minder betaalt dan zijn concurrent. Ook dit is dus geen waterdichte methode, hoewel het wel voor minder discussie zal zorgen.

De huidige reglementen spelen onsportief rijgedrag in de kaart

Naast het feit dat alternatieven niet echt eerlijk zijn, is het nog noemenswaardig om mee te nemen dat de huidige manier van werken fraudegevoelig is. We gaan er natuurlijk vanuit dat coureurs niet opzettelijk crashen, maar het zou Ferrari of McLaren zeer goed uit komen wanneer Red Bull wederom een megacrash te verduren heeft.

Dat zou ze zomaar een extra upgrade kunnen kosten, wat het in theorie aantrekkelijk maakt om een concurrent een licht tikje te geven op een straatcircuit. Dit is een ietwat onorthodoxe denkwijze en we gaan er uiteraard vanuit dat coureurs nooit zo denken, maar dat neemt niet weg dat er in theorie nog steeds een mogelijkheid is voor coureurs om de ontwikkelingsmogelijkheden van concurrerende teams dwars te zitten. Dat zou nooit mogelijk moeten zijn, dus dat het überhaupt een optie is, al is het enkel theoretisch, is opzichzelfstaand al een probleem.

Wat dan wél de oplossing is? Dat is de vraag. Was er een beter alternatief dan zou dat alternatief ongetwijfeld al geïmplementeerd zijn. Het is in ieder geval niet geheel onterecht om het huidige model te herzien, want dat Red Bull nu twee miljoen euro door het putje spoelt op basis van één crash, is ook niet helemaal de bedoeling.

Meepraten? Laat je reactie hieronder achter.