Alonso's Formule 1-rentree: dit deden andere wereldkampioenen bij terugkeer

Fernando Alonso keert na twee jaar terug in de Formule 1. Hiermee is de tweevoudig wereldkampioen niet de eerste die na zijn pensioen in de F1 terugkomt in de koningsklasse. Een comeback kan succesvol uitpakken, maar succes is niet altijd gegarandeerd. Deze wereldkampioenen kwamen ook terug na hun afscheid.

Michael Schumacher

Michael Schumacher had zeven wereldtitels veroverd toen hij in 2006 stopte in de Formule 1. De Duitser nam afscheid als de toenmalig beste coureur aller tijden. Na zijn dominantie tot 2004 kreeg de inmiddels ervaren coureur te maken met een jonge coureur die profiteerde van de technische problemen bij Ferrari en Bridgestone, de bandenleverancier van Ferrari.

Alonso won in 2005 en 2006 de wereldtitel en kondigde daarmee het einde van het tijdperk van Schumacher aan. In 2006 kon hij de Spanjaard nog lange tijd uitdagen en wisselden de twee de koppositie af in het klassement. In Brazilië gaf Schumacher zich over en wees Alonso aan als wereldkampioen. Vervolgens reed hij tot twee keer toe een inhaalrace en wist hij op ‘heroïsche’ manier de vierde plek te verzekeren.

Toen was de batterij leeg bij de wereldkampioen hij wilde meer tijd voor zichzelf en besloot te stoppen met de Formule 1. Veel meer uitleg had Schumacher op dat moment niet. Tot hij in 2009 tests ging rijden bij Ferrari en zich aanbood als vervanger voor Felipe Massa, die na een ongeluk in de Hongaarse GP niet meer in actie zou komen. Daar werd duidelijk dat Schumacher de koningsklasse van de autosport miste.

Drie jaar na zijn vertrek uit de Formule 1 kwam de Duitser in 2010 terug bij Mercedes, waar hij nog drie seizoenen heeft gereden. Toch moest Schumacher zijn meerdere erkennen in de jonge generatie. Hij kon niet meer het niveau halen van de nieuwe generatie en kwam niet verder dan de achtste plek in het WK. Zijn beste race-resultaat was derde in Spanje in 2012. Na dat jaar nam Schumacher definitief afscheid van de Formule 1 als coureur. Een spectaculaire comeback was het van de Formule 1-legende zeker, maar over of het een geslaagde periode was, valt te discussiëren.

Alain Prost

Alain Prost wist in zijn eerste elf seizoenen drie keer de wereldtitel te pakken en zorgde met zijn rivaliteit met Ayrton Senna voor aantrekkelijke races. De Fransman bouwde een imposante staat van dienst op. Hij verloor het kampioenschap bij McLaren op een halve punt van teamgenoot Lauda en had in zijn periode bij Renault zeker meer uit kunnen halen, ware het niet dat zijn materiaal geregeld tegenviel.

Het einde van zijn eerste periode in de koningsklasse van de autosport kwam door zijn moeizame relatie met Ferrari. Prost reed in 1991 in de Italiaanse bolide en was niet te spreken over de auto. Zijn uitgesproken kritiek was te veel voor de teambazen en ze besloten Prost te vervangen voor de laatste race van het seizoen. Ferrari wilde overigens niet dat andere teams profiteerden van hun slechte relatie met Prost en de Fransman kreeg een aardige som geld mee om niet over te stappen naar een ander team.

Na een sabbatical in 1992 keerde Prost terug in de koningsklasse, in de toen dominante auto van Williams-Renault. Prost wist in deze auto teamgenoot Damon Hill achter zich te houden en legde beslag op de wereldtitel. Zijn rivaliteit met Senna kreeg nog een staartje in zijn laatste seizoen. Zo was er bij Williams alleen maar plek voor Senna als Prost wegging, wat ook gebeurde. Toch sloten de twee coureurs de carrière van de Fransman af op het podium van de Australische GP. Senna verraste hier Prost met een gebroederlijke omhelzing.

Kimi Räikkönen

Kimi Räikkönen stond in 2001 al aan de start in de Formule 1 en rijdt er nu nog steeds. De Fin heeft tussendoor twee jaar een pauze genomen van de koningsklasse. In zijn eerste periode heeft hij na een flitsende start bij Sauber een paar wisselvallige jaren gehad bij McLaren.

Vanaf 2007 mocht hij plaatsnemen in de Ferrari en wist hij in zijn eerste jaar meteen al een titel te veroveren. Toch kon hij deze lijn niet voldoende doorzetten en koos het Italiaanse team om zijn contract vroegtijdig te beëindigen. Een aantal mislukte onderhandelingen en afgewezen aanbiedingen zorgden ervoor dat Raikkonen in 2010 geen stoeltje meer had in de Formule 1.

In zijn twee jaar rust heeft de huidige Alfa Romeo-rijder niet stilgezeten en reed hij wedstrijden in de rallysport en NASCAR. Hier kon hij niet een goede voet tussen de deur krijgen. Na twee seizoenen waarin hij geen indruk wist te maken, besloot Räikkönen terug te keren naar de klasse waar hij wel succes had, de Formule 1. Hij wist in zijn eerste seizoen van wederkeer derde te worden in het WK en een race te winnen. Dit resultaat wist hij te evenaren bij zijn tweede periode bij Ferrari, waar hij in 2018 de GP van de VS wist te winnen en daarmee derde werd in het WK.

Zijn tweede periode, met drie gewonnen races, in de Formule 1 haalt het wat betreft resultaten niet bij zijn eerste, met achttien overwinningen en een wereldtitel. Toch heeft Räikkönen laten zien dat hij nog altijd competitief is en een constante coureur kan zijn voor een team. Met zijn 41 jaar zal hij twintig jaar na zijn eerste race ook komend seizoen nog aan de start staan.

Niki Lauda

Niki Lauda kende een turbulente carrière. Na een moeizaam begin stapte hij in de competitieve Ferrari. In 1975, zijn tweede jaar bij het Italiaanse team, wisselde Lauda halverwege het seizoen van auto, waarna hij vijf races wist te winnen. Dit was voldoende om de wereldtitel te pakken.

Ook in 1977 veroverde hij de titel, terwijl hij het jaar daarvoor, in 1976, er eveneens met het WK vandoor leek te gaan. Echter miste hij toen drie races door zijn ongeluk op de Nürburgring. Dit was net voldoende voor James Hunt om met één punt verschil de wereldtitel te winnen. Na twee teleurstellende seizoenen besloot Lauda dat hij geen nut meer zag in het racen en koos ervoor om zich te richten op zijn eigen bedrijf.

Toch kwam Lauda in 1982 terug om in de McLaren te rijden voor een toenmalig record salaris van drie miljoen dollar. De Oostenrijker was er eerlijk voer dat hij enkel voor financiële redenen terugkwam naar de Formule 1. Hij liet dat jaar direct zien dat hij het winnen niet verleerd was en won twee races in 1982. Door een groot aantal uitvalbeurten was dit slechts genoeg voor de vijfde plek in het kampioenschap.

De drie jaren die Lauda daarna nog reed bij McLaren werden getekend door de vele uitvalbeurten. Hij kon dit in 1984 compenseren met vier overwinningen en nog vier tweede plaatsen. Hiermee kon hij beslag leggen op zijn derde wereldtitel. Hij haalde hiermee een persoonlijk doel om meer dan twee kampioenschappen te halen. Na een laatste jaar met wederom veel uitvallers stopte de F1-legende voorgoed als coureur, met een comeback op zijn naam die wel degelijk als succesvol bestempeld zou kunnen worden.

Door: Bas Wijnsouw