Terugblik 2007 | GP Australië startpunt van iconische Formule 1-carrière Hamilton

Vandaag, 18 maart, is het zestien jaar geleden dat Lewis Hamilton zijn debuut in de Formule 1 maakte. Hamilton debuteerde bij het Britse McLaren, en als regerend GP2 Series-kampioen en oogappel van teambaas Ron Dennis waren de verwachtingen hooggespannen. Gedurende het seizoen bleken niet alleen de verwachtingen hooggespannen te zijn, ook de relatie met teamgenoot Fernando Alonso kwam onder hoogspanning te staan. Een verhit teamduel met daarnaast Ferrari als gelijkwaardige tegenstrever bleek een ideaal recept voor wat een van de spannendste Formule 1-seizoenen ooit zou worden. Een perfect moment om terug te blikken op 2007, het debuutseizoen van Lewis Hamilton.

Slechts drie coureurs kregen het in de laatste vijftig jaar voor elkaar om tijdens hun debuut op het podium te eindigen. Jacques Villeneuve in 1996, Lewis Hamilton in 2007 en Kevin Magnussen in 2014 stonden alle drie op het derde stapje van het podium na hun debuutrace. In het geval van Magnussen werd dit uiteindelijk zelfs een tweede plaats na diskwalificatie van Daniel Ricciardo, maar het is Hamilton bij wie zijn debuutrace het meest een voorbode bleek te zijn van wat nog ging volgen.

De route naar de Formule 1

Tien jaar oud was Hamilton toen hij voor het eerst in 1995 in contact kwam met McLaren-teambaas Ron Dennis. Als jongste Britse kartkampioen ooit was hij uitgenodigd bij de Autosport Awards, zo vertelt Hamilton zelf op Formula1.com. Daar was Ron Dennis ook aanwezig, de teambaas van het McLaren-team waar Hamiltons raceheld Ayrton Senna zijn grootste successen boekte. De jonge Hamilton sprak Dennis aan en wist zijn telefoonnummer te bemachtigen. Drie jaar later, in 1998, werd hij op 13-jarige leeftijd lid van het McLaren-talentenprogramma.

Lewis Hamilton vertelt aan fans hoe hij in contact kwam met destijdse McLaren-teambaas Ron Dennis.

Uiteindelijk werd Hamilton wereldkampioen in de karts, voor hij overstapte naar de Formule-wagens. Via de Formule Renault UK werkte hij zich op naar de Formule 3, waar hij door middel van vijftien zeges in twintig wedstrijden in 2005 dominant kampioen werd in een deelnemersveld met onder andere Sebastian Vettel, Giedo van der Garde, Adrian Sutil, Paul di Resta en Lucas di Grassi. Een jaar later won hij de titel in de GP2 Series in zijn debuutseizoen, voor Nelson Piquet Junior. Het absolute hoogtepunt dat jaar was een fabelachtige inhaalrace in Turkije, waar Hamilton zich na een vroege spin terugvocht naar een tweede plek. Bij het Formule 1-team van McLaren was volop plek, want Kimi Räikkönen vertrok naar Ferrari, terwijl Juan-Pablo Montoya het halverwege het seizoen al voor gezien had gehouden. De twee plekjes bij McLaren werden opgevuld door debutant Lewis Hamilton en regerend tweevoudig wereldkampioen Fernando Alonso.

Debuutrace in Australië

Hamilton bleek een goed gevoel voor timing te hebben. Niet alleen waren er twee stoeltjes vrij op het juiste moment, McLaren was ook een stuk sterker dan in 2006. Waar McLaren in 2006 nog zonder overwinningen het seizoen moest afsluiten, bleek de MP4-22 vanaf het eerste moment een competitieve auto te zijn. Op 18 maart 2007 was het dan zover: een 22-jarige Lewis Hamilton mocht vanaf een vierde startpositie zijn debuut maken, achter Kimi Räikkönen in zijn Ferrari, teamgenoot Fernando Alonso en de BMW Sauber van Nick Heidfeld. De verwachting was dat Lewis Hamilton in de beginfase van het seizoen veel moest leren van Fernando Alonso, die met het pensioen van Michael Schumacher opeens de grootste naam in het deelnemersveld was. Hamilton had echter andere gedachten: nadat hij bij de start eerst een plek aan Robert Kubica verloor haalde hij niet alleen de Pool, maar ook teamgenoot Alonso in met een waanzinnige actie buitenom in de eerste bocht. Hamilton bleef Alonso voor totdat de Spanjaard een undercut kreeg van het team. Hamilton hield de rest van de race stand en wist achter Räikkönen en Alonso als derde over de streep te komen, een droomdebuut dus.

Ongehoorde reeks van negen podiumplekken

Een podiumplek in je debuutrace is al een ongelofelijke prestatie, maar in het geval van Hamilton bleek het slechts het begin van een lange reeks te zijn. Tijdens de tweede Grand Prix van het seizoen, in Maleisië, wist hij met een wederom indrukwekkende start eerst Räikkönen en daarna buitenom Felipe Massa te verschalken in de openingsronde en zich zo van de vierde tot de tweede plek op te werken. De rest van de race verdedigde hij sterk, en pakte zo een tweede plek achter Alonso. De derde Grand Prix in Bahrein was de eerste keer dat Hamilton teamgenoot Alonso te snel af was, zowel tijdens de kwalificatie als tijdens de race. Met een tweede plek pakte Hamilton zelfs de gedeelde leiding in het kampioenschap, samen met Räikkönen en Alonso.

Een tweede plek in Spanje achter racewinnaar Felipe Massa betekende dat Hamilton vier races na zijn debuut alleen bovenaan de stand stond. Na opnieuw een tweede plaats in Monaco, bereikte de Brit op het Circuit Gilles Villeneuve in Canada zijn volgende twee mijlpalen. Op de zaterdag was Hamilton nagenoeg een halve seconde sneller dan ieder ander en op zondag wist hij de race te controleren en in pas zijn zesde Grand Prix-deelname al zijn eerste overwinning veilig te stellen in een Grand Prix die daarnaast vooral herinnerd wordt vanwege de enorme crash van Robert Kubica.

Eerste controverse tussen de McLaren-teamgenoten

Terwijl McLaren het seizoen aanving met Alonso als duidelijke kopman, had Hamilton met zijn reeks podiumplaatsen na zes races nog altijd de koppositie in handen, met acht punten voorsprong op teamgenoot Alonso. McLaren had duidelijk de sterkste bolide in de beginfase van het seizoen, en dus kwam er steeds meer druk op Alonso te staan. Dat werd voor het eerst duidelijk tijdens de Grand Prix van de Verenigde Staten op het circuit van Indianapolis, de race waarin latere rivaal Sebastian Vettel debuteerde. Hamilton, wederom vanaf poleposition gestart, kwam in de race onder druk te staan van Alonso. De Brit verdedigde tot onvrede van zijn teamgenoot hard, waarna Alonso druk gebarend over het rechte stuk reed. Hamilton hield echter stand en boekte zijn tweede zege.

Met twee derde plaatsen in Frankrijk en op thuiscircuit Silverstone breidde Hamilton zijn podiumreeks uit tot negen. Halverwege het seizoen had Hamilton twaalf punten voorsprong opgebouwd op Alonso (in een tijd dat een zege maar tien punten opleverde), met Räikkönen op achttien punten achterstand op een derde plek.

Chaos en controverse voor de zomerstop

Race tien bracht het Formule 1-circus naar de Nürburgring voor een memorabele race. Tijdens de eerste ronde kwam het water met bakken uit de hemel, en op Markus Winkelhock na zwom het hele deelnemersveld terug richting de pitstraat voor regenbanden. In het geval van Hamilton moest dit met een lekke band vanwege een aanvaring met beide BMW Sauber-coureurs. De eenmalige invaller van Spyker, Winkelhock, vond zichzelf opeens terug aan de leiding nadat hij als enige op regenbanden was gestart. De regen werd dusdanig extreem dat zelfs regenbanden zinloos bleken te zijn. In de eerste bocht schoven zes coureurs van de baan af, waaronder Lewis Hamilton. De Brit had zijn motor echter aan de praat gehouden en wist het met veel gebaren voor elkaar te krijgen dat de marshalls hem controversieel genoeg met een takelwagen terug op het asfalt zetten. Met een latere safety car ontdeed Hamilton zich van een ronde achterstond, en wist hij zichzelf nog twee punten te bezorgen met een negende plek. Zijn voorsprong op zijn winnende teamgenoot Alonso was flink geslonken, maar elk punt kon bepalend zijn.

De laatste race voor de zomerstop, in Hongarije, bracht de relatie tussen Hamilton en Alonso tot een kookpunt. In het laatste deel van de kwalificatie bleef Alonso bewust langer in zijn pitbox staan, waardoor de achter hem wachtende Hamilton onvoldoende tijd had om nog een snelle ronde te rijden. Alonso kreeg vijf plekken straf op de startopstelling voor wat bekend staat als ‘Pitlanegate’, en moest alsnog de poleposition aan Hamilton schenken, die op zondag de winst pakte.

Matig na de zomerstop

Waar je van een debutant zou verwachten dat het begin van het seizoen moeizaam verloopt en het steeds beter gaat naarmate het seizoen vordert, was er bij Hamilton sprake van het tegenovergestelde. Zonder druk om voor de titel te gaan ving hij het seizoen aan met tien podiumklasseringen in elf races voor de zomerpauze, maar in de zes resterende races na de zomerstop zou de 22-jarige Brit daar nog maar twee podiumnoteringen aan toevoegen, terwijl hij onder steeds hogere druk moest presteren.

Race twaalf bracht het Formule 1-circus naar Turkije, waar Ferrari sneller bleek te zijn. Met een alternatieve strategie probeerde Hamilton de concurrentie nog uit te dagen, maar hij eindigde met een lekke band en veel tijdverlies, waarmee hij teruggeworpen werd tot een vijfde positie en kostbare punten verloor op de concurrentie. In de daaropvolgende races ging het momentum op en neer tussen Ferrari en McLaren. In het hol van de leeuw in Monza wist McLaren eerste en tweede te eindigen, met Alonso voor Hamilton, maar een week later op het circuit van Spa-Francorchamps was het juist Ferrari dat controleerde. Räikkönen won, terwijl Hamilton als vierde achter Alonso eindigde. Na afloop van de Belgische Grand Prix had Hamilton een voorsprong van slechts twee punten op teamgenoot Alonso, terwijl Räikkönen tegen een achterstand van dertien punten aankeek met nog slechts dertig punten te verdelen.

Gedurende de zomer van 2007 vond er ook buiten het circuit de nodige controverse plaats in de vorm van ‘Spygate’. Voormalig Ferrari-kopstuk Nigel Stepney had 780 pagina’s en vertrouwelijke documenten doorgestuurd aan McLaren-ingenieur Mike Coughlan. McLaren leek bij een eerste hoorzitting in juli zonder straf weg te komen, maar in september werden ze alsnog hard gestraft. McLaren werd uit het constructeurskampioenschap gehaald en kreeg een initiële boete van 100 miljoen dollar. Gelukkig voor de coureurs mochten Lewis Hamilton en Fernando Alonso hun punten wél houden, waarmee Hamilton nog altijd op schema lag voor een wereldtitel in zijn debuutseizoen.

Een memorabel drieluik ter afsluiting van het seizoen

De vijftiende race bracht de coureurs naar Japan, en dit keer niet naar Suzuka, maar naar de Fuji Speedway. Zowel de kwalificatie als de race vonden onder kletsnatte omstandigheden plaats, met Hamilton die zichzelf verzekerde van poleposition op de zaterdag, voor rivalen Alonso en Räikkönen. Met een safetycar-start maakte Ferrari zichzelf al onschadelijk door niet op de verplichte regenbanden te beginnen, waarna ze verplicht de pitstraat moesten opzoeken om van banden te wisselen en achteraan het veld moesten aansluiten. Toen de race uiteindelijk na veel vertraging echt van start ging domineerde Hamilton, terwijl Alonso vanaf een vierde positie een cruciale fout maakte en uit de race crashte. In de chaos wist Räikkönen de schade nog te beperken met een derde plek, maar Hamilton kon zijn eerste wereldtitel al ruiken. Met slechts twintig punten te verdelen had hij een voorsprong van twaalf punten op Alonso en zeventien op Räikkönen.

Een week later arriveerde Hamilton in China in de wetenschap dat hij dat weekend wereldkampioen kon worden. Op zaterdag zette Hamilton de eerste tijd neer, met naaste rivaal Alonso slechts op de vierde startplek. Op een halfnat circuit was de Brit duidelijk de snelste in de openingsfase, maar naarmate de baan opdroogde werd Räikkönen sterker. De Fin haalde Hamilton uiteindelijk in, die op versleten banden rondreed in opdracht van zijn team. Nog altijd reed Hamilton in wereldkampioenschap-winnende positie, maar uiteindelijk begaf zijn rechterachterband het. Het drama was daarmee nog niet gedaan; Hamilton schatte het linkerbochtje bij de ingang van de pitstraat verkeerd in, en kwam vast te staan in de grindbak. Met Räikkönen die de zege pakte en Alonso die als tweede eindigde, hield Hamilton twee concurrenten over voor de laatste race. Alonso was genaderd tot op vier punten en Räikkönen tot op zeven punten.

Tijdens de laatste Grand Prix in Brazilië wist Hamilton dat een podiumplek sowieso genoeg zou zijn voor de wereldtitel, en een tweede startplek voor Räikkönen en Alonso was dan ook veelbelovend. Bij de start werd echter duidelijk onder hoeveel druk de rookie stond. Nadat Hamilton zijn tweede positie verloor aan Ferrari-coureur Räikkönen, kwam hij in een gevecht terecht met Alonso. Voor de vierde bocht verremde de Brit zich in een poging Alonso voor te blijven, waarna hij buiten het circuit terecht kwam en terugviel tot een achtste plek.

Tot overmaat van ramp kreeg Hamilton versnellingsbakproblemen: een halve minuut lang zat hij vast in neutraal, en viel hij terug tot een achttiende positie alvorens hij de snelheid terugvond in zijn McLaren-bolide. Vooraan het veld speelde Ferrari het teamspel goed uit en wist Räikkönen via de pitstops voor teamgenoot en thuisrijder Felipe Massa te krijgen. Wetende dat hij een vijfde plek nodig had voor de wereldtitel ging Hamilton voluit, maar wist niet meer verder te komen dan een zevende positie.

Daarmee won de Fin Kimi Räikkönen een van de spannendste kampioenschappen ooit in de Formule 1, met zowel Hamilton als Alonso op slechts een punt achterstand. Hamilton eindigde wel nog als tweede, omdat hij vier overwinningen had gepakt, één meer dan teamgenoot Alonso. Na afloop van de race was er nog even een kans dat Hamilton alsnog tot kampioen werd uitgeroepen toen BMW Sauber en Williams onderzocht werden vanwege een mogelijk probleem met de benzine, maar hier werd uiteindelijk geen straf voor uitgedeeld. McLaren tekende nog wel protest aan, maar nadat dat vier weken later ook werd afgewezen was het zeker dat Räikkönen kampioen was.

Een jaar later zou Hamilton op 23-jarige leeftijd alsnog de jongste wereldkampioen ooit worden, na een zo mogelijk nog spannendere ontknoping in een titelgevecht met Felipe Massa. Na zes seizoenen bij McLaren stapte Hamilton in 2013 over naar Mercedes, waar hij inmiddels aan zijn elfde seizoen begonnen is en de meeste van zijn successen behaalde met nog eens zes extra wereldtitels. Als zevenvoudig wereldkampioen is Hamilton nu op 38-jarige leeftijd nog steeds op zoek naar die achtste titel die nog geen andere coureur wist te behalen.

Door: Mark Hanselman