Na de uitleg van onze aanpak in deel één van deze serie over de cijfers in de Formule 1, en de hint dat we ook gewerkt hebben met teamdata, volgt hier de aflevering met resultaten en analyses van deze racegegevens voor teams, feitelijk voor constructeurs dus. F1Maximaal heeft weer haar algoritme’s losgelaten op deze getallen, en de bevindingen presenteren we in dit tweede deel van deze artikelreeks.
De teasers die we al gegeven hadden, waren een tweetal tabellen waarin we de gemiddelde klassementsposities per team of constructeur gegeven hadden, en de genormaliseerde posities, waar met name de uitschakeling van uitvalbeurten een erg belangrijke rol speelt. Dat geeft ons namelijk de mogelijkheid om te kijken hoe goed een team nu echt is, en of de prestaties niet geflatteerd worden door het uitvallen van tegenstanders. Tabel 1 geeft een overzicht van de gestarte races, en de races zonder dubbele uitval van auto’s.
Dat blijken er dit jaar maar al liefst vijf te zijn, wat een erg hoog aantal is op slechts zestien races, en dat in deze moderne tijd. Dit kan natuurlijk ook als een percentage uitgedrukt worden, en dat is aanschouwelijk gemaakt in Tabel 2. Deze aanpak is met name nodig om uiteindelijk tot de werkelijke sterkte van een team te kunnen komen, zoals in de tweede alinea is aangegeven. Ook voor deze gegevens is een tabel met percentages gecreëerd, om meteen op een duidelijke manier aan te geven hoe het per team gesteld was met daadwerkelijke uitvalbeurten, wat best wel even schrikken is. De cijfers hebben we vastgelegd in Tabel 4.
Dit geeft natuurlijk niet het volledige plaatje weer. Over het algemeen, en dat geldt ook dit jaar, komt uitval door een enkele coureur veel vaker voor dan door beide coureurs van een team. Daarom hebben we ook een tabel opgesteld, Tabel 3, die de races zonder dubbele uitval laat zien, de races zonder uitval, en de effectief gereden races met inachtneming van alle uitvallers. Logischerwijs hebben we hier gekozen om per uitgevallen coureur een halve race te rekenen, aangezien elk team twee coureurs telt.
Allereerst wordt het gelijk duidelijk uit Tabel 4, dat zowel de topteams, als de teams onderaan, de enige waren met twee uitgevallen auto’s in een enkele race. Daar staat echter gelijk tegenover dat een team dat alleen maar uitvalbeurten van een enkele coureur per race kende, dat wel maar liefst in vijftig procent van alle races heeft meegemaakt, te weten Alfa Romeo. Ferrari en Haas hebben het echter niet veel beter gedaan, net als AlphaTauri. Er is hier één team dat met kop en schouders boven de rest uitsteekt, en dat is Mercedes, met slechts één DNF in alle races tot nog toe.
Als we dan als laatste kijken naar effectieve uitval, was het bij Mercedes slechts één auto, te weten die van Lewis Hamilton, en de Duitse renstal is dan ook koploper in het percentage van gefinishte auto’s voor de zestien races die ondertussen afgerond zijn. Alpine en McLaren doen het ook niet erg slecht met ruim negentig procent gereden races. Daarna loopt het echter meteen behoorlijk snel terug. Er is nog een groep die gelijk opgaat, Red Bull, AlphaTauri, Aston Martin, en Williams, maar Ferrari, Haas en met name Alfa Romeo zijn hier echt de hekkensluiters.
Klassementsposities
Op basis van de eindklassificaties van elke race kun je dan een gemiddelde berekenen, en normaal gesproken is de verwachting dat deze overeenkomt met de actuele stand in het kampioenschap. Dat is inderdaad bijna het geval, zie Tabel 5. Alleen McLaren en Alpine zouden dan stuivertje moeten wisselen, maar deze teams staan nog steeds erg dicht bij elkaar op de ranglijst, en vechten beide nog steeds voor plaats vier in het WK-klassement voor constructeurs.
Normaliseren we de lijst door de uitvalbeurten om te rekenen naar eindklasseringen, dan zien we echter iets heel interessants gebeuren. Met uitzondering van één team volgt de lijst namelijk dezelfde rangorde als de huidige status voor de WK constructeurs. Alleen Haas staat feitelijk te hoog. Het lijkt erop dat zij blijkbaar het meeste profijt hadden van uitvalbeurten door andere teams. Om dit duidelijker in beeld te brengen, hebben we een tweetal animaties gecreëerd om deze situatie beter te kunnen visualiseren.
Er zijn tien teams, dus het klassement voor constructeurs bevat ook niet meer dan tien posities. Animatie 1 brengt de actuele situatie per race in beeld, met de veranderingen die er in de tijd zijn opgetreden in het WK-klassement. Het laat goed zien wat voor een rommeltje het was aan het begin van het seizoen, met nieuwe reglementen en auto’s die duidelijk nog niet voldoende getest hadden kunnen worden. Na vier races lijkt de situatie een stuk stabieler te worden, met Red Bull, Ferrari en Mercedes in de top drie, een duidelijk drietal, Alpine, McLaren en Alfa Romeo, op posities vier tot en met zes, nog zo’n drietal, Haas, AlphaTauri en Aston Martin, op posities zeven tot en met negen, en Williams als hekkensluiter.
Gezien de hoge scores van Haas aan het begin van het seizoen, en de vele uitvalbeurten bij de topteams, gecombineerd met het feit dat het Amerikaanse team slechts één grote update gebracht heeft, is de vraag of dit eigenlijk wel de werkelijke verhoudingen weergeeft. Natuurlijk is dat voor het eindresultaat wel zo, maar de vraag is of dit de werkelijke krachtsverhoudingen zijn, temeer vanwege kolom drie in Tabel vijf, die een andere werkelijkheid lijkt aan te geven. Om dit te checken hebben we daarom nog een animatie gemaakt, Animatie 2, maar nu met gecorrigeerde, of genormaliseerde, resultaten van de races, alsof er niemand zou zijn uitgevallen.
Het begin van het seizoen blijft rommelig, maar dit keer vooral voor de teams buiten de top drie. Wat we zien is dat Red Bull aan het begin van het seizoen niet zo sterk was als Ferrari, maar dit lijkt duidelijk overdreven te worden door de problemen die beide coureurs ondervonden in die tijd. Zonder die uitvalbeurten gaat Red Bull al na drie races aan Ferrari voorbij, en Mercedes blijft feitelijk continu op de derde plek. Interessanter is echter dat in dat geval Haas wel al heel erg snel door de mand valt, en na zes races al onderaan de lijst bungelt. Dit lijkt te correleren met de updates die het Amerikaanse team heeft doorgevoerd, of beter gezegd, niet heeft doorgevoerd.
Puntenscores en -statistieken
AlphaTauri is blijkbaar ook een stuk sterker dan het lijkt, maar we weten waarschijnlijk wel waar dat aan ligt, namelijk één van de twee piloten van het team. Wat echt opvalt, is dat Williams in deze grafieken aan het strijden is met Aston Martin, en het hier een heel stuk beter doet dan we tot nog toe gezien hebben. Blijkbaar heeft deze bolide meer potentieel dan er uitgekomen is tijdens de eerste zestien races. De behaalde puntenscores zetten Williams op de laatste plek in het klassement, maar bij doorberekening voor uitvalbeurten van het hele veld, zakt Haas door de mand, helemaal naar de bodem, en stijgt Williams maar liefst twee plekken, terwijl ook AlphaTauri nog een plek stijgt, zie Tabel 6.
Om dit duidelijker te maken is in Tabel 7 de rangorde aangepast aan de hand van de voor DNF aangepaste, of genormaliseerde, puntenscores. De puntenscores hebben we ook ondergebracht in een animatie, om het verloop van de resultaten beter zichtbaar te maken. Allereerst is er Animatie 3 voor de werkelijk verworven punten tot nog toe. Op het eerste gezicht lijken er op deze manier vier groepen te zijn, namelijk Red Bull aan de top, een tweede groep met Ferrari en Mercedes, een derde met Alpine en McLaren, gevolgd door de rest.
De verschillen in de restgroep zijn op de gebruikte schaal niet helemaal duidelijk, en die zijn daarom samen met groep drie apart uitgelicht in Animatie 4. Hier wordt duidelijk dat de restgroep feitelijk bestaat uit een drietal groepen, namelijk Alfa Romeo als groep vier, Haas, AlphaTauri en Aston Martin die groep vijf vormen, en tenslotte Williams als laatste groep, nummer zes. Groepen van slechts één enkele constructeur zijn natuurlijk niet echt groepen, maar voor het gemak gebruiken we de term groep omdat het outliers zijn.
Natuurlijk hebben we berekeningen uitgevoerd om de uitvalbeurten te neutraliseren, sterker nog, daar zijn de tabellen eerder in dit verhaal op gebaseerd. Animatie 5 laat het puntenscoreverloop zien voor de genormaliseerde waarden voor alle teams, en Animatie 6 doet dat nogmaals voor de teams buiten de top drie. Om de gevormde grafieken gemakkelijk met elkaar te kunnen vergelijken, is voor elke set van twee dezelfde schaal gebruikt, d.w.z., dezelfde schaal voor alle tien teams, en een tweede schaal voor de teams buiten de top drie.
Het is in Animatie 5 zo klaar als een klontje dat Ferrari erg veel te lijden heeft gehad van haar uitvalbeurten. Het lijkt erop dat als het team het beter voor elkaar had gehad, Mercedes nu geen bedreiging voor de tweede plek voor de constructeurstitel zou zijn geweest. Red Bull zou echter nog net iets verder hebben voorgestaan, zie ook Tabel 6, hogerop, en Tabel 8 iets verder naar beneden.
Een bevestiging van de betere positie van Williams, en de slechtere van Haas, wordt gegeven door Animatie 6. Overigens valt Alfa Romeo hier nu in dezelfde groep als Williams, AlphaTauri en Aston Martin, terwijl Alpine iets verder weggelopen is van McLaren. Wel of geen uitvalbeurten lijkt hier duidelijk een groot verschil te maken. Het is daarom ook geen toeval dat we ook een tabel gecreëerd hebben met de puntenverschillen in het klassement tot de leider daarvan, zowel voor de gerealiseerde punten, als voor de genormaliseerde variant, zie Tabel 8.
Opvallend in de tabel met verschillen, is zoals al gezegd, dat Ferrari er zonder uitvalbeurten heel wat rooskleuriger voorgestaan zou hebben, met maar liefst 110 punten tussen haarzelf en de naaste concurrent, terwijl dat gat naar Mercedes nu in realiteit maar slechts 35 punten is. Red Bull zou nog een extra acht punten voor gestaan hebben. Zoals ook al duidelijk werd uit de animaties, zou Haas in dat geval op de laatste plek gestaan hebben, en Williams maar liefst twee plekken hoger.
Tenslotte nog een interessante statistiek met gemiddelde puntenscores, zie Tabel 9. De eerste twee kolommen met cijfers geven de verhoudingen weer zoals al hierboven geschetst, maar maken de verschillen per race nog een hele stap duidelijker. De laatste kolom kijkt alleen naar de races die ook uitgereden zijn door de teams, en daar zien we dat de volgorde zoals verwacht hetzelfde blijft als de actuele stand van zaken, zij het dat iedereen wat meer punten scoort per race dan het gemiddelde voor elke race.
Williams blijft dan op de laatste plek, maar ook deze statistiek laat feitelijk zien hoeveel sterker Ferrari is dan Mercedes op dit moment. Dit zijn de punten die elk team in principe elke race zou moeten kunnen halen, voor zover de puntentelling dat natuurlijk toelaat. Food for thought, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen. Na deze uitgebreide behandeling van de teamcijfers, zullen we in het laatste deel van deze serie onze volledige aandacht schenken aan de prestaties van de coureurs. Wie weet wat we daar nog voor bijzonderheden uit kunnen halen.
Door: Wim G. Vandebilt
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties