F1 moet ook in schrijnende Amerikanisering blijven luisteren naar coureurs als Verstappen

De Grand Prix van Emilia Romagna werd vanwege zeer geldige redenen niet gehouden afgelopen weekend. De FIA had een twijfelachtige beslissing aan een lange lijst van controversiële keuzes toe kunnen voegen, maar het bestuursorgaan besloot het enige juiste te doen. Misschien wordt het voor de FIA en de Formule 1 ook eens tijd om te gaan luisteren naar het lot en tegelijkertijd ook enkele prominente figuren binnen de sport. Het record voor de meeste races in een seizoen wordt nu voor het tweede jaar op rij niet verbroken.

Voor Stefano Domenicali was de beslissing om de Grand Prix van Emilia Romagna te schrappen waarschijnlijk zeer persoonlijk en emotioneel. De CEO van Liberty Media werd namelijk geboren in Imola en de beelden van de overstromingen en de aardverschuiving zullen voor hem dan ook extra pijnlijk zijn geweest. Duizenden mensen hebben hulp nodig en dan kan er niet even vrolijk geracet worden waarbij er gedaan wordt alsof er niks aan de hand is. Daarom ook een hulde naar de Formule 1, Ferrari, Max Verstappen (en alle andere coureurs die meewerkten aan zijn stream) en Yuki Tsunoda. Hun hulp mag natuurlijk niet onopgemerkt blijven.

Wat had F1 gedaan als dit in Saoedi-Arabië was gebeurd? 

Ik moet toegeven dat ik op woensdag, toen alle beelden op social media werden gedeeld, een beetje sceptisch was. Ik had verwacht dat de Formule 1 alle kansen zou aangrijpen om de race door te laten gaan. Het zou in het weekend immers een stuk zachter regenen dan op de dinsdag en de woensdag voor de race. Levensbedreigende situaties hebben de Formule 1 al vaker niet afgeschrikt. Denk bijvoorbeeld aan de Grand Prix van Saoedi-Arabië in 2022. Een raketinslag en twintig coureurs die eigenlijk niet wilden racen, waren niet voldoende om de FIA en FOM te overtuigen om de race af te gelasten.

Dat riep de volgende vraag in mij op: wat had de Formule 1 gedaan als dit had plaatsgevonden in Jeddah? In eerste instantie gek opgekeken aangezien er ineens zoveel regen kan vallen in Saoedi-Arabië, maar daarna was de race waarschijnlijk doorgegaan. Het Jeddah Corniche Circuit biedt immers veel meer geld dan Imola om de race te organiseren. Gezien de show voor de Grand Prix van Miami, het toenemende aantal stratencircuits en het toenemende aantal races is het niet gek om te concluderen dat Liberty Media zoveel mogelijk geld wil vangen. Een race als de Grand Prix van Emilia Romagna maakt daarin niet het grootste verschil, de Grand Prix van Saoedi-Arabië wel.

Toch ben ik blij dat in ieder geval nu wel de juiste beslissing genomen werd. De mensenlevens die in nood waren, zijn veel belangrijker dan het organiseren van een evenement waarin twintig mannen zo snel mogelijk van a naar b willen rijden. Toch vraag ik me af of we een cultuurverandering kunnen verwachten, want de Formule 1 lijkt dus met twee maten te meten. Welke overwegingen de sport allemaal meeneemt, is natuurlijk pure speculatie, maar ik durf een hoop in te zetten op het feit dat geld een zeer belangrijk punt is. Dat is allemaal prima, maar niet als er mensenlevens op het spel worden gezet.

F1 moet leren dat meer niet altijd beter is

Wanneer mensen succes ruiken in de Verenigde Staten, dan gaan ze vaak te ver. De Formule 1 lijkt ook steeds meer die kant op te gaan. ‘The bigger the better’ is het motto in Amerika, maar de koningsklasse van de autosport moet leren dat dit niet altijd het geval is. Met meer races, meer entertainment, meer inhaalacties wordt de Amerikanisering van de Formule 1 doorgezet. Dat begon allemaal met de Netflix-serie Drive to Survive, waardoor een grote schare van nieuwe fans naar de sport werden gebracht. De Formule 1 moet alleen niet vergeten dat niet iedereen uit de Verenigde Staten komt of bij die nieuwe generatie fans hoort.

Daarbij is vooral het feit dat de Formule 1 meer entertainment wil bieden vaak schrijnend. De hele show en de opkomst voor de Grand Prix van Miami gaf mij persoonlijk meer hoofdpijn dan het koppen van een ijzeren plaat. De meeste coureurs waren het in dat opzicht wel met mij eens. Günther Steiner zei na afloop van het weekend dat de Amerikaanse fans wel constant entertainment nodig hebben en dat de Formule 1 zich daarom niet alleen moet richten op het racen. Het spijt mij dat ik niet de dramatische aandachtsboog heb van een gemiddelde Amerikaan, maar voor mij is het een doodsteek.

Het feit dat Will.i.am voorafgaand aan de race aan het pretenderen was dat hij een benul had van het dirigeren van een orkest was al pijnlijk. Dat twintig coureurs zich daarna geen houding weten te geven bij een poppenkast van een opkomst, was nog pijnlijker. Het blijft een sport waarin de mensen, van coureur tot ingenieur, in opperste concentratie moeten werken. Een beetje vermaak is prima, de mensen op de tribune willen ook wat, maar je kan hierin ook doorslaan. De Formule 1 wil dit vaker doen, maar dat lijkt me toch absoluut niet de bedoeling. Om 23 keer van a naar b te rijden is al vermoeiend genoeg.

Als F1 niet naar Verstappen wil luisteren, dan maar naar het lot

Ik zeg wel dat 23 keer van a naar b rijden vermoeiend is, maar door de afgelasting staan er dit jaar ‘maar’ 22 races op het programma. Volgens iemand als Verstappen, toch ééń van de hoofdrolspelers in de Formule 1, is dat ook al een reden om vervroegd te stoppen met racen in de koningsklasse. Dat soort dreigementen komen echter niet binnen bij Domenicali en consorten. Christian Horner, nog een hoofdrolspeler, heeft ook al aangegeven dat de sport moet oppassen met het continu toevoegen van races. Dat is een beleefde manier om te zeggen dat het ridicuul is om zoveel te racen.

Maar als er al niet naar deze hoofdrolspelers geluisterd wordt, welke kansen hebben de medewerkers achter de schermen dan. Er zijn voldoende interviews en podcasts geweest met ingenieurs en monteurs die graag wat vaker hun kinderen willen zien dan alleen tijdens de kerst. Heen en weer reizen van plek naar plek vraagt veel van mensen, maar het welzijn lijkt absoluut geen overweging te zijn. Daarbij zwijg ik nog over de sprintraces en alle andere formatwijzigingen, maar daar valt natuurlijk ook voldoende over te zeggen.

Dus als de Formule 1 niet wil luisteren naar de hoofdrolspelers en de andere werknemers, moet de sport dan niet luisteren naar het lot (of God als u daar in gelooft)? Het recordaantal races is opnieuw niet verbroken, ondanks dat dit elk jaar beloofd wordt. Misschien wil het lot zelf al wel helemaal niet dat er meer dan 22 races verreden worden. Vorig jaar zorgde de oorlog in Oekraïne ervoor dat het aantal races ‘beperkt’ bleef en dit jaar zijn het de politieke onrust in China en de overstromingen in Emilia Romagna. Het zijn niet de leukste redenen, maar het is misschien wel een teken. Misschien wordt het voor de Formule 1 maar eens tijd om daarnaar te luisteren.