Sinds de introductie van het drag reduction system (DRS) in 2011 heeft het Formule 1-fans in twee kampen verdeeld: voorstanders en tegenstanders. Ja, het hulpmiddel accommodeert inhaalacties, maar maakt de sport in zijn geheel oneerlijker. Coureurs hoeven immers niet per se op pure kwaliteit meer een gevecht aan te gaan, maar kunnen wachten op een lang recht stuk om daar een 'makkelijke' manoeuvre te maken. Ik stuitte recentelijk op een idee waar ik graag eens dieper op inga om te kijken of er uit het huidige concept meer te halen is dan er nu in zit.
Want als we eerlijk zijn, moeten we toegeven dat voor beide kanten van deze discussie wat te zeggen valt. Het is fijn wanneer er meer inhaalacties plaatsvinden in de sport, maar deze moeten wel zo eerlijk mogelijk geplaatst worden. Misschien nog wel belangrijker: het moment dat de inhaalactie geplaatst wordt - het werkelijke gevecht dus - daar zou het om moeten gaan. Dus waarom draait de F1 het moment van gebruik van DRS niet om? Daarmee doel ik feitelijk op een soort omgekeerde DRS. Als je verder dan een seconde van je tegenstander verwijderd bent, kan je het hulpmiddel inzetten. Kom je binnen een seconde van je voorganger, dan mag het systeem niet meer gebruikt worden. Eigenlijk precies omgekeerd van hoe het systeem nu gebruikt wordt, dus.
Wat doet dit met het racen?
Laten we middels logisch redeneren eens kijken wat er met het racen gebeurt op het moment dat we deze wijziging introduceren. Kijken we naar de gehele grid dan kunnen we stellen dat omgekeerde DRS nivellerend zou werken. De nummer één, dit seizoen vooral Max Verstappen, is de enige coureur die het DRS-systeem niet standaard zou mogen gebruiken, met alle coureurs achter hem die wél enkele tienden per ronde cadeau krijgen, totdat ze binnen een seconde zitten. Het zou het gat naar een dominant team en een dominante coureur verkleinen.
Gelijktijdig zou het een inhaalactie op deze snelste rijder niet garanderen. Zit je namelijk binnen een seconde dan moet het hulpmiddel wel wegvallen. Die laatste paar tienden moeten dus wel uit een coureur zelf komen. Enerzijds kan dit betekenen dat we minder inhaalacties gaan krijgen, want het wordt lastiger om de werkelijke poging te plaatsen wordt. Anderzijds zou iemand die zonder die paar tienden per ronde niet dichterbij was gekomen die inhaalpoging toch al niet doen. Bovendien kunnen coureurs makkelijker aanhaken en aangehaakt blijven bij de voorloper. Dat brengt druk met zich mee die de voorste coureur in een fout kan dwingen.
Eigenlijk zagen we afgelopen wedstrijd in Italië een redelijk treffend voorbeeld waarin naar voren kwam wat bovenstaande wijziging ongeveer met zich mee zou brengen, als we naar pure entertainment en gevechten op het circuit kijken. Carlos Sainz had in de Ferrari een significant deel van de openingsfase nagenoeg even veel snelheid als Verstappen in de Red Bull. Verstappen had DRS, maar het was niet voldoende om er op eigen kracht langs te komen. Was het systeem in Monza omgekeerd geweest dan had Verstappen continu versterking gekregen wanneer hij buiten die seconde zou zitten, en was hij afhankelijk van of Sainz een fout zou maken om er definitief langs te kunnen. Het was uiteindelijk ook een foutje van Sainz dat Verstappen in die fase de eerste plek opleverde.
Pérez' gebrek aan strijdkracht opgelost?
Zou het de titelstrijd binnen Red Bull spannender maken? Vermoedelijk wel. Met regelmaat is Sergio Pérez lang niet snel genoeg op Verstappen uit te dagen, maar in de gevallen dat het wel slechts enkele tienden scheelt, zou de Mexicaan makkelijker aansluiting kunnen vinden bij zijn teamgenoot. Of Verstappen onder druk meer fouten zou gaan maken blijft de vraag, maar de titelstrijd zou in ieder geval niet zo uitgemaakt zijn als deze nu is. Alle teams zouden daarnaast dichter bij Red Bull komen, terwijl het relatieve krachtsverschil tussen deze teams min of meer gelijk zou blijven. Iedereen heeft immers hetzelfde voordeel.
In essentie zou het voorgestelde concept er dus puur voor zorgen dat men dichter op de leider komt te zitten. Dat is waar de sport momenteel, en vaak in lange perioden van dominantie, naar op zoek is. Dit doel zou het dus ideaal dienen. Er valt echter ook te beargumenteren dat het oneerlijk is: Verstappen die het asfalt opgestuurd wordt als haas, met een paar windhonden op zijn hielen. Enerzijds valt dit niet te weerleggen, anderzijds kan je beargumenteren dat door DRS weer uit te schakelen wanneer je binnen een seconde van iemand zit, je de nadruk van het racen vooral verlegt.
Want het spectaculaire van een Formule 1-race bestaat niet uit coureurs die gaten overbruggen tussen de achterhoede en het middenveld of het middenveld en de top. De minuten dat men naar elkaar aan het toerijden is, gebeurt er eigenlijk niets, behalve dat je simpele verschillen in rondetijden kan observeren en kan afwachten totdat de heren elkaar op de baan tegenkomen. Door DRS om te draaien, verkort je deze momenten en dwing je coureurs om te strijden.
Kan DRS op een andere manier waarde toevoegen?
Eén van de voorwaarden van dit idee, zoals een collega terecht aankaartte tijdens het opperen van dit idee, is wel dat wanneer een van de rijders een achterligger binnen een seconde achter zich heeft zitten, die voorste coureur ook geen DRS moet krijgen. Anders kan de verdedigende rijder mét DRS verdedigen, wat de kans op een inhaalactie minimaal maakt. Ook zouden we wanneer we de inzet van DRS omdraaien uiteindelijk een omgekeerde DRS-trein kunnen krijgen, waarin de voorste rijder trager is dan zijn achterligger mét DRS, maar de achterligger zonder DRS niet snel genoeg is om te passeren. We hebben nu echter ook met regelmaat DRS-treintjes, dus je introduceert geen nieuw probleem, maar meer een variant op een al bestaand probleem dat waarschijnlijk toch niet weg te werken is zo lang er in welke vorm dan ook gebruik gemaakt wordt van DRS.
Het wegvallen van DRS wanneer coureurs binnen een seconde van elkaar zitten is bovendien niet echt een probleem. Er blijft immers een slipstream waar de achterligger gewoon gebruik van kan maken om alsnog enkele kilometers per uur sneller te gaan en naar de andere bolide toe te kruipen. Een ander tegenargument dat geopperd is, is dat coureurs nét buiten die seconde blijven hangen om te profiteren van DRS en zo gemakkelijk de andere auto te volgen. Als denkt dat dit is hoe de coureurs in de praktijk met het systeem om zouden gaan, dan denk ik dat je je niet realiseert hoe fanatiek de heren zijn die in de cockpit zitten. De enige reden dat coureurs niet elke milliseconde benutten is van technische aard, bijvoorbeeld wanneer anders systemen zouden falen.
Dit concept kent zeker nog plooien die gladgestreken moeten worden voordat we dit überhaupt mogen overwegen, maar het blijft interessant om na te denken over hoe de sport er momenteel uitziet, wat voor veranderingen er in theorie doorgevoerd kunnen worden en wat die voor implicaties voor de sport zouden hebben. Voor velen is het huidige systeem namelijk al niet wenselijk, maar toch ben ik ervan overtuigd dat DRS op een bepaalde manier waarde toe moet kunnen voegen aan de koningsklasse.
Heb je een mening over dit idee, of een andere suggestie betreffende DRS? Laat het weten in de comments!
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties