Terugblik Abu Dhabi 2010 | Een knotsgekke ontknoping brengt de Formule 1 jongste kampioen ooit

Vandaag, twaalf jaar geleden schreef Sebastian Vettel geschiedenis in Abu Dhabi. De destijds 23-jarige Duitser verraste vriend en vijand door als jongste coureur ooit de wereldtitel der Formule 1 te grijpen. Het was het begin van een periode van dominantie, maar de totstandkoming hiervan was uiterst verwonderlijk. F1Maximaal blikt terug op de Grand Prix van Abu Dhabi in 2010 en het sprookje van Vettels eerste titel.

Het seizoen van 2010 stond in het teken van verandering. Voor aanvang van het seizoen werd besloten het puntensysteem te veranderen naar het systeem zoals we het nu kennen. Destijds werd echter nog geen punt uitgedeeld voor de snelste ronde in de race. Daarnaast kondigde de bandenleverancier Bridgestone aan af te zwaaien na dit seizoen en werd Pirelli na lang wikken en wegen aangekondigd als nieuwe bandenleverancier. In de aanloop naar het seizoen van 2010 moest ook nog het conflict tussen de FIA en de Formula One Teams Association (FOTA) worden bijgelegd. Dit was ontstaan door een voorstel van de FIA om een budgetlimiet in te voeren, met speciale regelgeving voor teams die zich hieraan zouden houden. De FOTA protesteerde flink en na veel dreigementen over en weer werd besloten de budgetlimiet niet in te stellen. Daarentegen werd wel een nieuw technisch reglement aangenomen en werden verschillende wedstrijdregels aangepast.

Ook op de grid waren veel grote veranderingen te onderscheiden. Zo verhuisde de wereldkampioen van 2009, Jenson Button, naar McLaren en werd Brawn GP overgenomen door Mercedes, dat ook nog eens Michael Schumacher terugbracht op de F1-grid. Daarnaast werden ook Lotus Racing, Virgin Racing en Hispania Racing Team toegevoegd aan de grid, waardoor er maar liefst twaalf teams op de grid stonden. De komst van de vier nieuwe teams zorgde voor een heel carrousel in het rijderslandschap, met talloze veranderingen tot gevolg. Bij aanvang van het seizoen, dat uiteindelijk negentien races zou tellen, stonden 24 coureurs klaar om te strijden voor het wereldkampioenschap.

Geen directe favoriet

De eerste race van het seizoen werd gewonnen door Ferrari-debutant Fernando Alonso, nadat de motor van Vettel het had begeven. Een race later was het regerend wereldkampioen Button die aan het langste eind trok en weer een editie later was het Vettel die de overwinning behaalde. Het bleek een unieke start van het seizoen, waarin geen duidelijke favoriet opstond voor de wereldtitel. Daarnaast begon ook een bijzondere reeks, die het gehele seizoen zou duren: geen enkele coureur die het kampioenschap leidde, zou een race winnen.

Button was de eerste coureur die meer dan een overwinning zou pakken dat seizoen, terwijl Mark Webber, teamgenoot van Vettel bij Red Bull Racing de eerste was die twee overwinningen achter elkaar greep. Richting de Grand Prix van Turkije werd duidelijk dat de strijd om de wereldtitel erg spannend zou gaan worden, met veel aan elkaar gewaagde teams en coureurs. Ook bij Red Bull hadden beide coureurs door dat er kansen lagen, dus waren beiden gretig, te gretig. Tijdens de race in Turkije kwamen de twee elkaar tegen in de strijd om de eerste plaats, hetgeen afliep met een klapper. Hamilton profiteerde en pakte zo zijn eerste zege van het seizoen.

Toenemende spanning en chaos

Ook de race daarna viel ten prooi aan Hamilton, die McLaren zo de vierde overwinning van het seizoen bezorgde en tevens de leiding pakte in het kampioenschap. Bij de negende race van het seizoen, de Europese Grand Prix, ging de overwinning weer naar Vettel, waardoor ook Red Bull op vier overwinningen kwam te staan. Ondertussen steeg de spanning intern bij Red Bull doordat teambaas Christian Horner bij de Britse GP de opdracht gaf Vettel de geüpdatete voorvleugel van Webber te geven. Desondanks was het de laatstgenoemde die de race won. Bij de volgende race, de Duitse GP keerde Ferrari weer terug aan de top en won Alonso door teamorders, hetgeen de Italianen een boete opleverde.

Bij de GP van Hongarije leek Vettel weer te winnen, maar door een breuk van een obscure safety car-regel kreeg hij een straf, waardoor teamgenoot Webber won. In België werd het nog een stukje chaotischer door een botsing tussen Vettel en Button, een uitvalbeurt van Alonso en een overwinning van Hamilton. De twee daaropvolgende races werden weer gewonnen door Alonso, waarna Red Bull weer de GP van Japan won met Vettel. Na zestien van de negentien races voerde Webber het kampioenschap aan met veertien punten voorsprong op Alonso en Vettel. Hamilton en Button completeerden de top vijf.

Richting de ontknoping

Red Bull leek ook onderweg wederom naar een overwinning bij de Koreaanse GP, maar zag beide coureurs uitvallen in de regen. Webber viel uit door een crash en Vettel door motorproblemen, waardoor Alonso won en de leiding in het kampioenschap weer overnam. Bij de voorlaatste race van het seizoen, de GP van Brazilië, zorgde Nico Hülkenberg voor een grote verrassing door poleposition te pakken, maar in de race werd hij door beide Red Bull-coureurs voorbijgestreefd. De overwinning was voor Vettel en de 1-2-classificatie bezorgde de Oostenrijkse renstal haar eerste constructeurstitel.

Voor het ingaan van de laatste race van het seizoen, maakten nog vier coureurs kans op de wereldtitel. Alonso voerde de lijst aan met twaalf punten voorsprong op Webber en vijftien op Vettel. Hamilton had slechts een hele kleine, theoretische kans, aangezien hij op vierentwintig punten achterstand stond. Red Bull wuifde ondertussen de kritiek weg dat men teamorders had moeten geven bij de Braziliaanse GP. Webber had Alonso tot op een punt kunnen naderen, maar teambaas Horner hield voet bij stuk door te benadrukken dat de strijd op de baan gevoerd moest worden.

De grote finale

Op 14 november werd de grote finale in Abu Dhabi verreden. De vier kanshebbers op de titel hadden ieder bepaalde scenarios waarbij zij de titel zouden winnen. Voor Alonso was de taak het eenvoudigst: bij een top 2-klassering zou de titel binnen zijn, onafhankelijk van de resultaten van de anderen. Het was echter de jonge Vettel die uit de startblokken schoot in de vrije trainingen, gevolgd door Hamilton, Webber en Alonso. In het eerste deel van de kwalificatie reed de Spanjaard jaar de snelste tijd. In Q2 sloeg Vettel terug en waren de onderlinge verschillen miniem binnen de top vijf, waardoor in het derde deel van de kwalificatie nog alles open lag. Met een miniem verschil pakte Vettel uiteindelijk zijn tiende poleposition van het seizoen en troefde Hamilton af. Alonso eindigde, op gepaste afstand, op de derde plek. Webber kende een minder gelukkige kwalificatie en moest vanaf de vijfde plek starten.

Bij het uitgaan van de lichten op de zondag was Alonso de voornaamste verliezer. De Ferrari-coureur verloor zijn derde plek aan Button, terwijl Vettel en Hamilton hun plek behielden. Een crash van Schumacher en Vitantonio Liuzzi zorgde in de eerste ronde nog voor de safety car, waar sommige coureurs van profiteerden door nieuwe banden te halen. Toen de kampioenschapskandidaten hun pitstops naderden, vormden deze vroege stoppers een strategisch gevaar. Webber was de eerste die binnenkwam voor nieuw rubber, kort daarna gevolgd door Alonso, die vlak voor zijn neus weer de baan op kwam. Het duo kwam rond de achttiende ronde Vitali Petrov van Renault tegen, die al vroeg zijn pitstop had gemaakt. Alonso en Webber zetten alles op alles om Petrov in te rekenen, maar kwamen er maar niet voorbij. Het gevecht duurde tot het eind van de race en werd gewonnen door de Renault-coureur.

Ondertussen maakten ook Hamilton en Vettel hun stop na een lange eerste stint. De Brit kwam op de vijfde plek terecht, terwijl Vettel maar een plek verloor en achter Button terechtkwam. Beangstigend feit voor Hamilton was dat hij na een tijdje ook achter een Renault-coureur terechtkwam, in de vorm van Robert Kubica. De Pool moest zijn stop nog maken, maar wist de McLaren van Hamilton lang achter zich te houden. Toen Kubica zijn stop maakte, kwam hij vlak voor zijn teamgenoot terecht, die nog steeds kampioenskandidaten Alonso en Webber ophield. Hamilton maakte tempo in vrije lucht, maar kwam nooit in de buurt van Vettel, die zijn vijfde overwinning van het seizoen pakte. Button completeerde de top drie en Rosberg werd vierde. De Renaults behaalden een topresultaat en bleven de twee ontgoochelde kampioenskandidaten voor.

Ongeloof en bizarre statistieken

Door het slechte resultaat van Alonso en Webber was het Vettel die als jongste coureur ooit de wereldtitel in de Formule 1 pakte. Het was tevens de eerste keer dat Vettel bovenaan stond in het rijdersklassement, waardoor hij een opmerkelijke record evenaarde. Hij was de eerste coureur sinds James Hunt in 1976 die tegelijkertijd voor het eerst het wereldkampioenschap leidde en de titel won. Alonso droop af als tweede en Webber eindigde als derde. Bij Vettel heerste vooral ongeloof. 'Ik wist van niks tot ik de finish passeerde. Mijn engineer was nogal nerveus, dus de laatste tien ronden dacht ik dat we ons wel in een erg goede positie moesten bevinden. Toen ik had gewonnen, was het eerst erg stil, maar op een gegeven moment begon iedereen te schreeuwen en wist ik dat ik kampioen was. Ongelofelijk', aldus de kersverse, jongste wereldkampioen ooit bij de persconferentie na de race.

De top drie van het kampioenschap hadden precies evenveel podiums en Alonso en Vettel behaalden evenveel overwinningen. Met een onderling verschil van slechts vier punten won de Heppenheimer zijn eerste titel in de allerlaatste race. Gedurende het seizoen waren er tien wisselingen van de leiding in het rijderskampioenschap, waarbij iedere coureur uit de top zes een keer aan de leiding heeft gelegen. Red Bull Racing pakte met Vettel en Webber haar eerste constructeurstitel, na slechts zes jaar te hebben bestaan in de sport. Dietrich Mateschitz en Horner speelden uiteindelijk ook een bepalende rol door geen teamorders uit te delen in Brazilië, waardoor het gekkenhuis zich in Abu Dhabi nog kon ontvouwen. Zelden had de Formule 1 zo een knotsgek kampioenschap meegemaakt. Hopelijk mogen we in de toekomst nog eens zoiets beleven.

Door: David Ruiter