Hamilton doet gehele Formule 1-grid verbleken met polepositions-record

Honderd polepositions, weinigen zullen ooit gedacht hebben dat het mogelijk was. Lewis Hamilton wist het toch voor elkaar te krijgen voorafgaand aan de Grand Prix van Spanje 2021. Michael Schumacher, die er 68 op zijn naam schreef, was hij al een tijdje voorbij, maar het blijft een prestatie van wereldformaat. Absoluut is het natuurlijk een flink getal, maar relatief aan de rest van de grid wordt spoedig duidelijk wat een legende de Brit aan het worden is binnen de Formule 1. Hoeveel polepositions hebben de rest van de heren van het huidige Formule 1-veld binnen weten te halen? En hoe vaak resulteerde dit in een overwinning? Kan er iemand tippen aan de Mercedes-coureur? F1Maximaal duikt in de data.

Van de huidige grid zijn er maar liefst negen heren die ooit een poleposition hebben weten te behalen in de Formule 1. Naast Hamilton vinden we natuurlijk viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel en tweevoudig wereldkampioen Fernando Alonso, maar ook namen als Max Verstappen, Charles Leclerc en Lance Stroll. Deze negen coureurs kunnen we dus in de groep Formule 1-poles verdelen, terwijl we later terugkomen op de niet-F1-polesitters. Om te bepalen hoe knap de resultaten van Hamilton zijn, kijken we naar de hoeveelheid polepositions en hoeveel polepositions hiervan niet in een overwinning resulteerden. Aan de hand daarvan stellen we een pole conversieratio op.

Hamiltons honderd poles in perspectief

Wat aan de cijfers allereerst opvalt is dat de dominantie van de combinatie Hamilton-Mercedes de afgelopen jaren zeer duidelijk terug te zien is. Hoewel een deel van de polepositions ook vorig decennium bij McLaren behaald is, blijft het verbluffend dat de zevenvoudig wereldkampioen maar liefst honderd keer vanaf de eerste startplek begonnen is. Het is een ongeëvenaarde prestatie waar eigenlijk alleen Vettel bij in de buurt komt, en die zit met twee goede seizoenen van Hamilton spoedig nog steeds maar op de helft van zijn poles. Daarnaast heeft hij zo goed als de hoogste conversieratio van alle coureurs - twee van de drie wedstrijden die Hamilton vanaf pole begonnen is, wint hij ook.

Bij Vettel is dit bijvoorbeeld maar circa de helft van de races. Het is dus niet zo dat de polesitter altijd maar wegrijdt bij de concurrentie en zich in niemandsland bevindt wanneer de bolide oppermachtig is. De coureur die dit het vaakst lukte, is Fernando Alonso, en heel verbazingwekkend is dit niet. De pijlsnelle Spanjaard was in zijn dominante periode bij Renault vrijwel niet te verslaan, laat staan als hij vanaf de eerste plek begon. Hij weet zich met zijn twee titels goed te meten met zijn collega's die er bij elkaar opgeteld maar liefst elf hebben, en weet net zoals Hamilton circa twee derde van de polestarts succesvol om te zetten in een overwinning.

Achter deze drie grootmachten vinden we de coureurs die polepositions gepakt hebben, maar dit bij lange na niet in de mate gedaan hebben waarin Hamilton dit wel lukte de afgelopen jaren. Kimi Raikkonen, die inmiddels deel uitmaakt van het meubilair van de Formule 1, wist in zijn hele loopbaan, waarin hij voor onder meer McLaren en Ferrari reed, slechts achttien keer vanaf poleposition te starten. Slechts zes keer, een derde van de races dus, resulteerde dit in een overwinning. Het contrast met Hamilton kan bijna niet scherper dan wanneer je hem vergelijkt met Raikkonen, van wie iedereen toch wel met overtuiging kan zeggen dat het een uitstekende coureur is.

Lewis Hamilton (rechts) wordt in Barcelona gefeliciteerd met zijn honderdste poleposition in de Formule 1 door Valtteri Bottas (midden) en Max Verstappen (links). (Foto: Red Bull Content Pool/Getty Images)

Bottas leidt de nieuwe lichting

Valtteri Bottas, die ook circa een derde van zijn poleposition-races wint, deelt al meer dan vier jaar een team met Hamilton en is niet verder gekomen dan veertien poles. Met oppermachtig materiaal, er valt te beargumenteren dat Mercedes dit de afgelopen jaren geboden heeft, wordt lang niet elke wedstrijd gewonnen, wat maar weer aangeeft dat een coureur wel degelijk het verschil kan maken in de Formule 1. Niet alleen in de absolute cijfers maar ook in de conversieratio komt naar voren waarom Hamilton zeven titels achter zijn naam heeft staan en Bottas nog aan het strijden is om zich enkelvoudig wereldkampioen te mogen noemen.

Na de Fin komen we enkele jongelingen tegen en ook Daniel Ricciardo, waarvan de conversieratios niet bijster veel zeggen. Op drie of vier polepositions zal de conversieratio immers een kromme weerspiegeling geven van iemands daadwerkelijke prestaties. Wel is het frappant dat bijvoorbeeld Verstappen in vijf volle jaren tot vier polepositions gekomen is, waardoor hij er dus 96 te gaan heeft naar het record van Hamilton. Een gat dat nooit meer te overbruggen lijkt, ook door Leclerc niet, die na drie jaar op zeven poles staat. Ricciardo haalde in zijn tijd bij Red Bull Racing vaker op zondag het beste uit zijn materiaal, als hij van poleposition startte, beslechtte dat de wedstrijd doorgaans niet in zijn voordeel.

Stroll lichten we even apart uit. De Canadees is namelijk de coureur van dit rijtje met de minste eerste startposities, maar dat is met het materiaal dat hij in zijn verleden tot zijn beschikking had (lees: een Williams en een Racing Point) niet vreemd. Des te knapper dat hij tijdens de Grand Prix van Turkije 2020 in de regen tegen alle verwachtingen in zijn RP20 op de eerste plek wist te zetten. Dat hij uiteindelijk in de race op het natte wegdek niet goed uit de verf kwam, was jammer en zet zijn conversieratio (die hier dus niet veel zegt, red.) op nul. Nemen we de juniorenklassen mee dan zien we een ander beeld: in één jaar Formule 3 in 2016 pakte hij veertien keer poleposition en won hij twaalf races, waarvan vijf op een rij. Zijn conversieratio zou met deze poles meegeteld op 0,8 liggen.

Lance Stroll krijgt een Canadese vlag in zijn handen geduwd na een onvoorstelbare poleposition op Istanbul Park in 2020. (Foto: Racing Point F1)

'Best of the poleposition-rest'

Elf coureurs, een kleine meerderheid van de F1-grid, hebben nog nooit op de eerste plek gestaan in de Formule 1. In dit 'best of the poleposition-rest'-kampioenschap vinden we heel veel jongelingen terug die recentelijk een intrede gemaakt hebben in de sport en vaak voor teams rijden waarbij poleposition alleen op een hele bijzondere dag tot de mogelijkheden behoort. Toch valt er wel iets te zeggen over deze niet-F1-polesitters, want in de juniorenklassen hebben veel van deze heren hun strepen al verdiend. We nemen een kijkje naar de resultaten in de juniorenklassen van de jongere garde, én Sergio Perez.

Wie Esteban Ocon in 2014 in de Formule 3 had zien racen, zou nooit gezegd hebben dat hij in 2019 een jaar naast het asfalt moest doorbrengen. De Fransman won destijds het kampioenschap en reed een wereldseizoen, met vijftien polepositions, waaruit hij acht overwinningen binnensleepte. Eén keer pole zonder winst in de Formula Renault 2.0 Eurocup van 2013 levert hem een conversieratio op van 0,56. Iets meer dan de helft van de wedstrijden die hij in zijn carrière in de subklassen begonnen is vanaf de eerste plek wist hij dus te winnen. Stel je voor wat hij zou kunnen in een Alpine die ook daadwerkelijk mee kan doen om die eerste startplek.

Nee, in de Formule 2 (2018) viel Lando Norris niet enorm op. Eenmaal behaalde hij poleposition, waarna hij de race wel wist te winnen. Het gros van de poles van de jonge Brit zijn echter afkomstig uit het F3-seizoen van 2017. Destijds zette hij negen keer de snelste kwalificatieronde neer, waarvan hij zes keer ook de eerste plek pakte. George Russell, in 2017 en 2018 actief in dezelfde klassen als zijn landgenoot, deed het in de F2 beduidend beter. Drie van de vijf poles wist hij om te zetten in overwinningen, terwijl hij het jaar daarvoor in de F3 een score van 75 procent scoort (3 van de 4, red.). Dit levert hem een conversieratio van twee derde op, waarmee hij min of meer op het niveau van Norris zit.

Ook bij Carlos Sainz, Antonio Giovinazzi en Mick Schumacher liggen de conversieratio's van de jongere jaren hoog. Sainz scoorde zes van zijn zeven poles echter in de Formula Renault 3.5 series in 2014, wat het dus wel een stukje minder indrukwekkend maakt dan de prestaties van Russell en Norris. De enige pole die hij behaalde in de GP3 (nu Formule 3, red.), moest hij destijds laten aan Daniil Kvyat in de race zelf. Giovinazzi kende in de GP3 een conversieratio van 0,75, maar liet in de GP2 (Formule 2, red.) in 2016 twee van de drie keer de winst uit handen glippen. Schumacher, met de op één na hoogste ratio, scoorde in zijn F2-carrière niet één pole, maar deed dit in het Formule 3-seizoen van 2018 wel zeven keer. Vijf maal reed hij overtuigend weg bij de concurrentie.

De AlphaTauri-mannen en enkele uitschieters

Pierre Gasly en Yuki Tsunoda moeten de eer hoog houden in Faenza, maar deden hun voormalige juniorenteams voornamelijk in de races zelf een plezier, niet in de kwalificatie. Zo converteerde Gasly in het 2016-seizoen van de GP2 slechts twee van de vijf poles tot een overwinning, maar won hij wél het kampioenschap. Twee jaar later verzilverde hij geen enkele poleposition in het thuisland van zijn huidige teamgenoot in de Japanese Super Formula. Die teamgenoot ging het iets beter af in de F2, al is het marginaal. Vier polepositions waren in het F2-seizoen van 2020 goed voor twee overwinningen. Ook Tsunoda deed het spreekwoordelijk op zondag beter - een derde overwinning en consistente hoge eindklasseringen leverden hem P3 in de titelstrijd op, achter Schumacher en Callum Ilott.

Het contrast qua conversatieratio tussen Nicholas Latifi en Nikita Mazepin kan niet groter zijn dan dat het is. Mazepin pakte in 2019 in de F2 twee keer poleposition, maar wist deze eerste plek in de race nooit vast te houden. Een jaar later was het omgekeerd: geen enkele poleposition, maar twee Grand Prix-overwinningen, die hem de vijfde plaats in de F2-titelstrijd opleverden. Latifi brak tijdens het 2018- en 2019-seizoen in de F2 niet bepaald potten, maar wist zijn enige poleposition van 2018 om te zetten in een overwinning, waardoor hij dus een perfecte conversieratio geniet, die uiteraard wel met een flinke korrel zou genomen moet worden.

Tenslotte belichten we Verstappens teamgenoot Perez. Duidelijk de vreemde eend in de bijt in dit rijtje, gezien hij de enige dertigplusser is. Geloof het of niet, voor de laatste en tevens enige poleposition van de Mexicaan in zijn Formule 1- en GP2-carrières moeten we terug naar 2010. In zijn tweede GP2-jaar, rijdend voor Barwa Addax Team, pakte hij in Valencia zijn enige poleposition ooit, welke resulteerde in een teleurstellende elfde plaats. Vijf maal won hij dat seizoen, goed voor de tweede plaats in het kampioenschap, maar zijn polerace was er daar geen van. Dat hij slechts vier jaar na Hamilton de Formule 1 betrad, en na deze gedeelde periode de volle honderd poles achterloopt op de Mercedes-coureur, zegt genoeg over welke rol ook fortuin kan spelen in de koningsklasse van de autosport. In Imola mocht hij al ruiken aan pole, het is hopen voor de Red Bull-coureur dat deze er in 2021 komt, na al 11 jaar droog te staan.