Voorbeschouwing GP Monaco | Is dit dé kans voor Aston Martin om Red Bull te verschalken?

Na een verregend weekend in Italië is het tijd voor de Formule 1-coureurs om het 2023-seizoen te hervatten. Wie baalt van het feit dat de heren het circuit niet op konden in Imola zal dit weekend die teleurstelling zien verdwijnen. De Formule 1 doet het straatcircuit van Monte Carlo aan en dat is met reden een van de, zo niet meest, illustere race van het jaar. Wat staat ons te wachten? F1Maximaal.nl belicht het circuit en diens implicaties voor de rijders.

Er zullen Formule 1-fans zijn die niet naar het aankomende weekend uitkijken, en in zekere zin is dat terecht. We gaan een Grand Prix zien waarin vermoedelijk maar weinig ingehaald wordt en het verschil veelal gemaakt kan worden op strategisch gebied. Inhaalplekken zijn er in de nauwe straten van Monaco maar nauwelijks, met enkel bocht 1 en bocht 10 als optie, mits een coureur héél veel overspeed heeft.

Desalniettemin heeft het circuit iets puurs en iconisch. De rijders schieten anderhalf uur langs de muren en een enkel foutje wordt afgestraft. Opperste concentratie wordt dus gevraagd en het is dan ook meer een mentale uitdaging voor de mannen in de cockpits dan dat de wedstrijd voor de toeschouwers thuis aantrekkelijk is. Althans, als je weinig affiniteit hebt met het strategische spel dat de teams spelen. Voor we daarin duiken, richten we ons even op de lay-out van het circuit.

Traag, trager, traagst

Monaco is verreweg het traagste circuit van de kalender. Het kent slechts één DRS-zone en die bevindt zich op het rechte stuk van de start-finish. Dat stuk wordt gevolgd door een trage bocht in de tweede versnelling, waarna de rijders de heuvel oprijden. Sector 1 kent daar een van de snelste bochten van het circuit, al is het meer een knikje dan een bocht op weg naar het casino-gedeelte.

Sector twee begint met een trage vijfde bocht, Mirabeau, die wordt opgevolgd door een nog veel tragere bocht, de traagste van de kalender, en kent vervolgens nogmaals twee bochten in de eerste versnelling. Wanneer de rijders de tunnel uitkomen, staat ze meteen weer een chicane te wachten die Nouvelle Chicane genoemd wordt.

Het derde deel van de baan bestaat uit snellere bochten, maar bevat ook het verraderlijke zwembadgedeelte, ook wel bekend als Piscine. In bocht 15 en 16 valt namelijk tijd te winnen. Als rijders in bocht 15 de barrière schampen, eindigt het in de bocht daarop echter vaak in tranen. Zowel Max Verstappen als Charles Leclerc hebben hier voldoende ervaring mee en geen enkele andere rijder is daar veilig. Na de illustere Rascasse-bocht (18) volgt er nog één rechterknik en dan zit er alweer een rondje Monaco op.

Formule 1-teams met enorme achtervleugels

Met slechts 3,337 kilometer in lengte is Monaco de kortste baan van de huidige kalender, gevolgd door Zandvoort, dat 4,259 kilometer lang is. Om toch te zorgen dat de heren een aanzienlijke tijd op het asfalt staan, moeten ze 78 ronden voltooien, maar daarmee zitten ze niet aan de verplichte 305 kilometer die ze volgens reglementen van de FIA gedurende een wedstrijd af moeten leggen. Verder dan 260 kilometer komen ze niet vanwege de unieke lay-out van deze baan.

Slechts 34% van een rondje Monaco wordt vol gas genomen en dat heeft vooral te maken met het feit dat de baan zoveel trage bochten kent. Dat heeft ook implicaties voor de afstelling van de Formule 1-teams. In Monaco zal je teams met extreem veel achtervleugel zien rijden. Rechte stukken zijn er nauwelijks, dus de extra downforce die die enorme achtervleugels genereren, levert meer vermindering in rondetijd op dan dat het de teams kost op de start-finish en in de tunnel.

Wel betekent dat dus ook meteen dat teams van de kleine rechte stukken die het circuit bevat geen gebruik maken. Het is in rondetijd simpelweg te kostbaar en dat betekent dat teams zich überhaupt niet instellen op inhaalacties. In plaats daarvan gaat het in het vorstendom vooral om de zaterdag, dan wordt namelijk de kwalificatie verreden. De man die vanaf poleposition start, heeft verreweg de grootste kans om ook de zege naar zich toe te trekken.

Kan Aston Martin verrassen of wordt het 'gewoon' Red Bull?

Hoe zijn de kaarten geschud dit weekend? Red Bull Racing heeft de eerste wedstrijden van het seizoen gedomineerd, maar dat hoeft in Monaco niet alles te zeggen. Vooral de topsnelheid en de aerodynamische efficiëntie van de Oostenrijkse renstal wordt in de paddock geprezen, maar die twee eigenschappen zijn een stuk minder waard wanneer je maar nauwelijks vol gas rijdt.

We mogen dus verwachten dat de andere teams naar Red Bull toe kruipen en dan gaat het vizier plots ook op Aston Martin. Diverse Formule 1-kenners hebben op basis van de data van de eerste races namelijk geconstateerd dat de 'cornering speed' van het team van Fernando Alonso en Lance Stroll in voorgaande wedstrijden nagenoeg gelijk leek aan die van de Red Bull. Tuurlijk kan het dat Red Bull in de voorgaande races met minder achtervleugel reed dan Aston Martin, maar het geeft wel aan dat een Monaco-podium voor Alonso beslist geen droom hoeft te zijn dit jaar. Al helemaal als je naar de kwalificatieprestaties van Aston Martin kijkt dit jaar. Op zaterdag doen ze het goed, en dat is in Monaco goud waard.

Uiteraard aast ook thuisheld Charles Leclerc met Ferrari op een zege. Ferrari is dit jaar in de kwalificatie sterk en levert vervolgens op racepace vaak in. Red Bull zal met een kwalificatie-afstelling vermoedelijk iets van tijd winnen ten opzichte van de Italiaanse concurrenten, maar desalniettemin is het die pole op zaterdag waar men op mikt. Ook Leclerc en teamgenoot Carlos Sainz kan je dus niet wegcijferen.

Wat de Grand Prix van Monaco ook voor toeschouwers de moeite waard maakt

Zoals al eerder aangekaart is strategie zo ongeveer de enige manier om een andere coureur te passeren in Monaco. Ja, jammer dat inhalen dus niet op de kwaliteiten van coureurs gebeurt, maar ook mooi dat de teams dit weekend dus vooral op de proef gesteld worden. Voor de teams is het de uitdaging om de rijders precies op het juiste moment binnen te halen, al helemaal als het asfalt nat is en droog wordt, of vice versa. Een nat wegdek is dit weekend immers niet uitgesloten.

Daarnaast is dit een van de weinige circuits waarin een overcut sterk is. Met een overcut wacht je eerst totdat je concurrent de pitstraat induikt, om vervolgens één of meerdere ronden later zelf de pitstraat in te duiken. Omdat je in de nauwe straten van Monte Carlo maar nauwelijks langs tragere auto's komt, kunnen rijders zo veel tijd verliezen vlak na een pitstop. Dat betekent dat de teams lang zullen wachten, maar ook dat er altijd coureurs onverhoopt tegengewerkt worden door concurrenten waar ze eigenlijk niet eens mee strijden om posities.

Dit biedt een extra dimensie aan het weekend. Je zit op het puntje van je stoel omdat het nog maar de vraag is of de rijders de bolides zo lang uit de vangrail kunnen houden, maar ook strategische ingrepen geven een bijzondere draai aan een illuster weekend. Illuster is Monaco zeker, want het is één van de vier circuits die in 1950 op de kalender stonden en daar nog steeds staan, samen met Groot-Brittannië, België en Italië. Al deze races worden dit jaar overigens verreden op de circuits waar ze destijds ook al op gereden werden. De Grand Prix van Monaco is ongetwijfeld een traditie om in stand te houden, al is het alleen maar voor dit prachtige feitje.