Opinie | Leclerc moet, net als Verstappen in 2018, de wilde harenfase door

Charles Leclerc ligt onder vuur na de Grand Prix van Frankrijk. De Monegask liet daar een zekere podiumplek door zijn handen glippen na in de derde sector een fout te maken. Inmiddels heeft hij vanwege eigen fouten flink wat punten weggegooid. Het heeft wat weg van het 2018-seizoen van de destijds onbesuisde Max Verstappen. De Nederlander moest langer wachten op zijn eerste Formule 1-titelstrijd dan Leclerc, en dat is misschien maar goed ook.

De uitvalbeurt van de Ferrari-rijder in Le Castellet deed pijn, heel veel pijn. Met de snelste auto van het circuit had hij het gat naar titelconcurrent Verstappen moeten verkleinen, maar na zijn crash staat hij er slechter voor dan in 2022 tot op heden het geval was. Het gat naar de Red Bull Racing-coureur is 63 punten, en met de helft van het seizoen al achter zich, is dit gat groot.

Met nog tien races op de kalender moet hij gemiddeld 6,3 punten per race inlopen op zijn rivaal om aan het einde van het jaar kampioen te worden. Ervaart Red Bull verder geen uitvalbeurten of technische problemen dan móét Leclerc elke race voor Verstappen eindigen. Niet onmogelijk, maar zeer zeker een opgave waar hij tegen op zal zien.

Leclerc foutgevoelig...

Leclerc zit in zijn vijfde Formule 1-seizoen, en heeft in zijn carrière periodes van pieken en dalen gekend. Zijn eerste jaar bij Sauber, nu Alfa Romeo, eindigde hij meermaals in de punten, met zelfs een zesde positie in Azerbeidzjan in materiaal dat daar niet geschikt voor leek. Een jaar later won hij meteen twee Grands Prix voor Ferrari, om vervolgens twee jaar aansluiting te missen bij de top van het veld na wijzigingen op motorisch gebied.

In die eerste vier jaar heeft Leclerc getoond om over de nodige pace te beschikken, maar ook de nodige crashes meegemaakt. Zo maakte hij de kwalificatie in Azerbeidzjan niet af in 2019 ('I am stupid..'), kwam hij in Monaco niet langs Nico Hülkenberg in 2019, en is hij in zijn thuisrace niet altijd zonder kledingscheuren uit de kwalificatie gekomen. Later dat jaar (2019) schoot hij van het asfalt op een nat Hockenheim, en gooide hij zo een kans op een podium weg. In zijn periode naast Sebastian Vettel verhitte de Ferrari-strijd, met touchés in Stiermarken en Brazilië als dieptepunten. In Italië klapte hij in 2020 ook nog eens vol in de muur.

Leclerc zit tegen de honderd Formule 1-races aan, en dat het af en toe eens misgaat, is niet zo gek. Echt crashgevoelig kan je hem dan ook niet noemen als je in de data duikt, al is het duidelijk dat hij meer dan eens de limieten van het materiaal overschreden heeft. Na vijf jaar lijkt het er nog steeds niet uit, en qua tijdlijn doet het een beetje denken aan de ontwikkeling die Verstappen doorgemaakt heeft in de koningsklasse van de autosport.

...net zoals Verstappen vroeger

Over Verstappens huidige vorm valt niet te twisten, maar dat is wel eens anders geweest. In Monaco strandde hij in zijn jongere jaren (2015 en 2016) al eens in de muur, Tijdens de races, maar ook wel eens tijdens de kwalificatie of vrije training. In zijn eerste twee jaar in de F1 eindigde hij zes keer niet in de punten als hij de eindstreep wel haalde. De meeste uitvalbeurten tot 2018 waren echter te wijten aan het materiaal. In 2018 kreeg de Nederlander het moeilijker.

Met materiaal waarin hij overwinningen kon boeken wilde hij te veel. In de eerste zes weekenden van dat jaar ging het drie keer mis, en dat was te veel voor Red Bull-adviseur Helmut Marko. Hij zag zijn protegé tijdens de Grand Prix van China een extreem opportunistische inhaalactie plaatsen bij Vettel, waarna hij spinde. Weg podiumplek. In Azerbeidzjan reed Verstappen de race niet uit wegens een befaamde crash met teamgenoot Daniel Ricciardo, en in Monaco gooide hij het weg in de derde vrije training. In de zwembad-chicane eindigde hij in de muur, waarna hij de kwalificatie niet verreed.

Na drie jaar in de F1 ging Verstappen dus een periode in waarin hij te graag wilde, en daardoor veel punten liet liggen. Leclerc lijkt dat 'te graag willen' eveneens te hebben. In Imola zat hij Sergio Pérez op zijn staart, pushte hij te hard in de chicane, en eindigde hij achterstevoren. Naar eigen zeggen pushte hij ook te hard in Le Beausset, wat hem zijn tweede puntenverlies opleverde waar hij zelf verantwoordelijk voor was.

Perfecte timing voor Verstappen, matige timing voor Leclerc

Dat het twee keer misgegaan is in één seizoen betekent niet meteen dat Leclerc uit vorm is, maar doet wel vermoeden dat hij nog wat te leren heeft. Die lessen die hij mee moet nemen uit Imola en Le Castellet leerde Verstappen in 2018 al. Verstappen liep in zijn vierde jaar tegen de lamp, Leclerc nu, in zijn vijfde jaar. De Monegask loopt in dit opzicht dus iets achter op Verstappen, en lijkt een jaartje langer nodig te hebben. Wat echter vooral vervelend voor hem is, is de timing van zijn eerste echte titelstrijd, die samenvalt met een jaar waarin hij duidelijk nog moet leren.

Verstappen had in 2018 het leermomentje nodig om een stap te zetten qua consistentie. Nadat hij van Marko gehoord had dat het anders, minder roekeloos, moest, herstelde hij zich, en sindsdien zien we eigenlijk de Verstappen terug die we in 2021 veelal zagen, en dit jaar ook. Een coureur die zelden een fout maakt, weet wanneer hij aan kan vallen en wanneer hij eieren voor zijn geld moet kiezen. 'Behouden' en 'volwassen' zijn termen die je in die eerste jaren nooit hoorde, maar nu gemakkelijk gebruikt worden. Bij Leclerc is dit in beperktere mate het geval.

Dat Leclerc een fase doormaakt waarin de consistentie te wensen overlaat, is prima. Voor F1-coureurs is elk extra jaar in de sport een jaar meer aan ervaring. Mocht Leclerc uiteindelijk, zoals hij zelf vreest, de titel op 32 punten of minder uit handen geven, dan heeft hij dat zelf in de hand gehad. Het is dan ook vooral ongelukkig dat die titelstrijd voor de nummer twee in het wereldkampioenschap misschien nét te vroeg komt.

Verstappen met de juiste ammunitie voor Hamilton

Ook in 2021 had Verstappen voor de objectieve toeschouwer nog wat te leren, maar in zijn zevende seizoen was hij klaar voor de strijd. In de vorm van Lewis Hamilton had hij een titelconcurrent die zeer gewaagd aan hem was. Onder de streep had Verstappen in die jongere wilde harenjaren voldoende geleerd om Mercedes de baas te zijn. Die titelstrijd had wat Verstappen betreft eerder kunnen komen, in principe was hij na 2018 qua prestaties al wel bij de les.

Leclerc lijkt een jaartje extra nodig te hebben, en dat betekent dat de strijd met Verstappen in principe een jaar te vroeg komt. Jack Aitken, analyserend bij de Chequered Flag-podcast, vatte het treffend samen: 'Had je Hamilton in de Ferrari van dit jaar gezet, dan had het team er totaal anders voorgestaan.' Jeugdigheid lijkt Leclerc in de eerste helft van 2022 de kop te kosten. Wie weet trekt hij het in de rest van het jaar recht. De huidige tekenen wijzen er echter op dat Leclerc er in 2023 of 2024 pas klaar voor is om Ferrari weer naar de hoogste trede van dat ereschavot te tillen.